In De Volkskrant van woensdag 8 mei (pagina V21) blikt verslaggever
Haro Kraak terug op de uitzendingen van de NOS rond de abdicatie en inhuldiging
op 30 april. De journalist heeft voor dit artikel gesproken met Peter
Kloosterhuis, hoofd Evenementen van de NOS en met Paul Vloon, de eindredacteur
van de uitzendingen op 29 en 30 april. De schrijver van dit artikel vraagt zich
af of de objectieve NOS niet teveel stijlmiddelen heeft ingezet. Hij heeft het
over 'een zekere honger naar emoties' en valt over korte clipjes op muziek met
daarin vertraagde beelden.
Kloosterhuis en Vloon leggen het keurig uit en durven hun eigen
inschattingsfoutjes ruiterlijk toe te geven. Toch blijft de teneur van het stuk
kritisch. De marathonuitzending had volgens de strenge journalist van De
Volkskrant neutraler moeten zijn. Hij wijst er fijntjes op dat alles is betaald
van belastinggeld en haalt iemand aan die vindt dat het geen feestje was en dus,
zeker door de NOS, niet in beeld gebracht had mogen worden als een feest.
Persoonlijk ben ik op mijn teentjes getrapt bij het zinnetje: 'Er was
geen traan die niet in beeld is gebracht.' Ik was een van de cameramensen die tijdens
de balkonscène op de Dam stond en publiekshots maakte. Ook ik heb me schuldig
gemaakt aan het in beeld nemen van een huilende mevrouw. Volgens de Azijnbode
is dat kennelijk niet toegestaan.
Ik denk dat we de sfeer van het moment hebben gevangen in beelden. Alle
mensen op dat plein waren onder de indruk op toen de nieuwe koning met zijn
moeder op het balkon verscheen. Ook ik had tijdens het filmen kippenvel, terwijl ik
met mijn rug naar het paleis stond. Alleen al het kijken naar het publiek was
genoeg. En dan film je de gezichten die het best weergeven wat je voelt.
Blijheid en emotie. Kleine kinderen die zwaaien, oude mannetjes met een
trillende lip, de vrolijkste meisjes en ja, ook de mevrouwen die een traantje
wegpinken. De regisseur heeft op dat moment veel te kiezen en neemt de beelden
die het meest spreken.
Dat kan je uitvergroten noemen, maar het is in feite hoe het medium
televisie werkt. Je kan een krant ook niet verwijten dat ze mooie woorden
gebruiken. En bovendien wie vergroot hier uit? De krant komt een week later met
een pagina groot artikel waarin ze voornamelijk vallen over één procent van
alle beelden tijdens de veertien uur durende uitzending. Naar mijn mening een
typisch gevalletje van spijkers op laag water zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.