Soms vraagt de regisseur of verslaggever het onmogelijke van zijn
cameraman. Een scene vanaf de schouder filmen, terwijl het eigenlijk op statief
hoort te gebeuren. Het gaat lang duren en er moet flink ingezoomd worden. Geen
cameraman op aarde kan het zware apparaat zo lang stil houden. Dit leidt tot opnamen
die elke kijker zeeziek maken. Toch volhardt de opdrachtgever, ondanks alle
redelijke alternatieven die de ervaren cameraman aandraagt.
Een duivels dilemma. Doet de cameraman wat hem wordt opgedragen, dan wordt het
een onrustig filmpje waar een titel met 'amateurbeelden' in de linker of
rechter bovenhoek niet zal misstaan. Geen kijker die zich af vraagt hoe het programma
met deze wiebelshots tot stand is gekomen. De cameraman krijgt vast en zeker de
schuld.
Niet luisteren naar de regieaanwijzing is echter ook geen optie. Het komt al
snel over als onwil, zeker bij een koppige verslaggever die zich niet verdiept
in de technische mogelijkheden en beperkingen. Hij of zij gaat klagen. Binnen
de kortste keren is er een verhaal in de wereld over de eigenwijze,
onprofessionele of luie cameraman.
Dus moet de cameraman in kwestie er uit zien te komen met zijn regisseur of
verslaggever. Wat dat betreft is het net een huwelijk. Er zijn genoeg momenten
waarop ze elkaar helemaal begrijpen. Soms is het pure liefde, nadat ze samen
een klus geklaard hebben, maar het komt ook voor dat die twee even op een
totaal andere golflengte zitten. Een enkele keer is zelfs een breuk onvermijdelijk,
al is dat iets wat de meeste cameramensen krampachtig proberen te voorkomen.
Het is hun eer te na om van het voorkeurslijstje geschrapt te worden.
Naar mate de cameraman langer in het vak zit wordt het makkelijker om
opdrachtgevers te overtuigen. Met de jaren neemt de overredingskracht toe. Normaal
gesproken helpt het wanneer de cameraman en regisseur vaker samenwerken. Uiteindelijk
is het ook een kwestie van vertrouwen in elkaar hebben. Geloven dat het goed
komt.
Meestal is het stomweg een kwestie van communicatie. Een misverstand is
snel geboren. Hakken in het zand. In Omroepland werken nou eenmaal genoeg eigenwijze
donders. Ze hebben allebei iets in hun kop en kunnen dat moeilijk loslaten,
terwijl er altijd meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Zeker als je een
filmpje gaat maken.
Maar heel soms vraagt de regisseur of verslaggever het onmogelijke van zijn
cameraman en is er geen enkele ruimte om te onderhandelen...
Dan kan een draaidag heel lang duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.