oerwoudgeluiden

Oerwoudgeluiden. Ik stond aan de overkant van het veld en hoorde duidelijk dat iemand het geluid van een chimpansee nadeed. Een keer, niet vaker. En ik weet niet of ik het mag zeggen, maar de ASV supporter had een realistische aap in huis. Je zou bijna denken dat er een echte bonobo op de kleine tribune zat. Toch vrees ik dat deze mensaap dit geluid niet geheel toevallig maakte op het moment dat Seku Conneh het veld in kwam. Een heel flauwe en slechte grap was het. Waarschijnlijk had Bokito even niet nagedacht.
Voor de andere apen op de tribune was het de aanleiding om agressief te reageren. Spelers moesten er aan te pas komen om de boel te sussen. Scheidsrechter Gerrets restte niets anders dan de wedstrijd voor korte tijd staken.
Zo’n avond was het dus. Afgelopen woensdag bij het bekerduel tussen ASV De Dijk en Fortuna Sittard, op Sportpark Schellingwoude in Amsterdam. Het regende pijpenstelen. Het bekerduel was eerder in de tweede helft al onderbroken vanwege onweer. Langzaam werd het donker. De lichtmasten zorgden voor een paar heldere vlekken op het veld dat steeds donkerder werd.
De door een plaatselijk schildersbedrijf geleverde steiger wiebelde bij elk stapje dat ik achter mijn camera zette. Ik was compleet doorweekt en zat niet bepaald te wachten op deze vertraging. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Bijvoorbeeld op welk moment ik het beste de disk in de camera kon wisselen. Mijn opdrachtgever had gevraagd of ik niet wilde stoppen, zodat ze slechts één clip hoefden in te laden, maar op de schijf kon slechts veertig minuten worden opgenomen. Dus ergens moest ik wisselen. Liefst zonder een doelpunt te missen.
In de eerste helft was dat een spannende exercitie. Het spel lag nauwelijks stil en beide clubs kregen op de gekste momenten kansen. Omdat bovenop de camera een grote viewer was geschroefd kon ik klepje, waarachter de disk zat, niet makkelijk openen en nu zat er ook nog eens een strakke regenhoes én een vuilniszak overheen. Het was een hele worsteling. Na die wissel zat de viewer los en scheef.
In de tweede helft had ik gelijk gewisseld nadat de wedstrijd was gestaakt vanwege onweer. Ook niet op mijn gemak, want als het bliksemt wil je niet op zo’n hoge ijzeren steiger staan, vlak naast een lichtmast en half onder de bomen. In de haast had ik niet goed nagedacht, waardoor ik me even later realiseerde dat die diskwissel veel te vroeg had plaatsgevonden. Ik moest nog eens wisselen. Alleen zou ik dan mijn vijfde en laatste schijfje gebruiken. Wat te doen als er vervolgens een verlenging zou volgen?
In mezelf mompelde ik iets wat leek op ‘oe-oe-oe!’ en ik krabde even op mijn hoofd. Met enige fantasie zou je kunnen denken dat ik… Gelukkig was de wedstrijd al gestaakt. Sterker nog, de spelers kwamen alweer het veld opgelopen.
We gingen verder alsof er niets was gebeurt. Regen, in de verte gedonder en het werd 3-3. 
3-4 in de 84^e minuut. 
En ja hoor… in de blessuretijd kreeg ASV een strafschop en die werd benut. Het werd 4-4.
Ik had het kunnen weten.
Heel even heb ik hardgrondig staan vloeken op mijn gladde natte wiebelprak. Vervolgens vond ik in mijn rugzak gelukkig nog een disk-voor-noodgevallen. Daarop kon ik de laatste drie doelpunten van deze doldwaze avond registreren. Het werd wel voetbal bij kaarslicht.
Na afloop kon ik de complete cameraset te drogen hangen en uiteraard ook mijn kleding. Ondanks The North Face was ik tot op de laatste draad nat. Het warme bad was welverdiend, vond ik zelf. Daar realiseerde ik me dat het bekerduel tussen ASV De Dijk en Fortuna Sittard op woensdagavond 24 september 2014 er eentje is om niet snel te vergeten. Ik was er bij en dat kunnen niet veel mensen zeggen. Wel een paar apen, maar dat telt niet.

Hoewel?

Nu lees ik opeens allemaal berichten over een officieel onderzoek door de KNVB naar deze wedstrijd en met name naar die oerwoudgeluiden op de tribune. Frits Barend schrijft zelfs op zijn blog dat het er nog maar net aan ontbrak dat er geen bananen op het veld zijn gegooid en dat we anders weer helemaal terug bij af zouden zijn…

Ik heb de zin drie keer moeten lezen.

Meneer Barend was helemaal niet bij deze wedstrijd aanwezig. Ik neem maar even aan dat hij voor het schrijven de door mij gefilmde samenvatting heeft bekeken. Dan weet hij dat er hooguit honderd man publiek bij dit totaal onbelangrijke potje in de marge aanwezig waren. Slechts één mislukt aapje op die piepkleine tribune heeft heel even ‘Hi-hi-ha-wahaha’ geroepen. Daar is hij of zij waarschijnlijk zelf ook enorm van geschrokken. En anders wel van de stevige reactie van de uit Sittard afgereisde supporters met hun zachte-G-geluiden.

Verder kunnen we dit volgens mij wel afdoen als een stom incident; een mislukte grap van iemand die niet na kan denken en dus heel sneu is. Laten we deze zielige Mr Nilssen nou niet teveel aandacht geven. Dat iedereen bij deze wedstrijd tien minuten langer in de regen heeft moeten staan lijkt mij al erg genoeg.