Je hebt klussen en je hebt
klussen. Wat mij betreft behoort de jaarlijkse intocht van Sinterklaas tot de
buitencategorie. Dat kan je bijna geen werk meer noemen. Ook al is het koud en
zeikt het van de regen. Zelfs niet als je na afloop van de uitzending moet
helpen met het oprollen van maar liefst élf kilometer camerakabel.
Het is voor elke cameraman een hele eer wanneer je wordt gevraagd voor de intocht. Zeker als je kinderen hebt die nog helemaal mee gaan in het Sinterklaasjournaalverhaal. In dat geval ben je niet alleen professioneel een van de gelukkigen, maar ook thuis de grote held.
Het ziet er op televisie misschien uit als een degelijke registratie van de aankomst van Pakjesboot12 en iedereen weet dat er altijd van alles mis gaat, maar bij zo’n georganiseerde chaos komt nog heel wat kijken. Technisch en inhoudelijk is het een complexe operatie. Eigenlijk is het een soort dramaproductie, maar dan live. Elk jaar is een andere stad het decor en staan er opnieuw tienduizenden grote en kleine figurantjes langs de kant.
Het verhaal is tot de laatste letter uitgewerkt en dit jaar in Gouda was het extra ingewikkeld, omdat er flink heen en weer geschakeld werd. Sinterklaas liep voorop met een grote groep Pieten en daar achter kwam een Opa Piet, verslaggever Jeroen en daar weer achter liepen de Spaanse Pieten, die later voet aan wal hadden gezet. Vooral de timing was van groot belang. Om alle gebeurtenissen in de juiste volgorde in de uitzending te krijgen waren er drie opnameleiders en verschillende producers die permanent in verbinding stonden met de regiewagen. Een goede communicatie was van levensbelang.
Het geluid is ook altijd heel speciaal bij de intocht. Sint en zijn belangrijkste Pieten hebben allemaal een zendertje, alleen hebben die kleine dingen niet genoeg bereik. Daarom lopen er mensen in de stoet mee die het geluid opvangen en via een krachtige zender doorstralen naar ontvangers op een kerktoren. Daar vandaan gaat het via kabels naar de regiewagen.
Dan zijn er negen camera’s, waarvan twee draadloos. Er zijn bij de liedjes live karaoketitels, onder in het beeld en er zijn een aantal belangrijke filmpjes die ze vooraf hebben opgenomen en die op het juiste moment ingestart moeten worden.
Kortom; het is een hele klus, waar nogal wat televisiepersoneel voor nodig is. Al gauw 50 man. Een deel daarvan is al vanaf woensdag druk met de opbouw. Het uitrollen van kabels, het testen van verbindingen en het installeren van de regiewagens. Op vrijdag is de hele ploeg compleet en worden de laatste voorbereidingen getroffen voordat ’s middags een uitgebreide generale repetitie plaats vindt. Zaterdagochtend worden de puntjes op de i gezet en daarna gaat het helemaal los. Of die Pakjesboot nou komt, of niet…
Dit jaar was er een nieuwe regisseur. Regisseuse, moet ik eigenlijk schrijven. Merel de Geus zat voor het eerst op de bok. Ze gaf op zeer prettige wijze leiding aan die enorme ploeg technici, hulptroepen en acteurs.
In De Wereld Draait Door werd deze week good-old Rudolf Spoor nog van stal gehaald, om verhalen uit de oude doos af te stoffen, maar dat ging echt over intochten in de prehistorie. Enorm achterhaald. De afgelopen 12 (!) jaar heeft Chester te Nuyl het gedaan en is er met name inhoudelijk heel veel veranderd. Vooral door de komst van Het Sinterklaasjournaal. Dat maakt het voor een regisseur, die niet onbeperkt camera’s kan inzetten, behoorlijk pittig.
Merel heeft het (met hulp van regieassistente Sascha van der Feer en schakeltechnicus Nic Stassen) geweldig gedaan. Het was een feest! Zo leuk dat ik in elk geval niks van ongeregeldheden heb meegekregen.
Ik mocht namelijk een van de twee draadloze camera’s bemannen en meelopen met de pieten. Dat is een van de allerleukste camera’s, misschien wel van het hele jaar! Het blijft telkens weer bijzonder om al die gespannen kinderkopjes te filmen. Bij het allereerste shot van de stoomboot, gelijk met stoom en scheepstoeter, kreeg ik serieus kippenvel. Dat is toch ieder jaar weer het moment waar heel Nederland op zit te wachten. Daar is hij weer!
De intocht van Sinterklaas is ontzettend grappig en leuk, maar op sommige momenten ook best ontroerend. Voor mij was het hoogtepunt van de dag (en tevens het aller speciaalste shot dat ik ooit gemaakt heb) het beeld van mijn eigen twee kindjes die compleet verkleumd op een muurtje zaten en mijn Lieve Lief die vrolijk stond te zwaaien. Ik kon echt wel janken. Hoger haalbaar is er toch niet? Eerder op de ochtend had ik ze heel even meegenomen naar de studio van Dieuwertje en ze hadden de echte Jeroen een hand mogen geven. Dat was al heel speciaal, maar dat ik het ook voor elkaar kreeg om ze even in beeld te nemen, toen Sint net voet aan wal had gezet, maakte het feest helemaal compleet. Mijn dag kon niet meer stuk. Sterker nog, het hele jaar niet meer.
Het is voor elke cameraman een hele eer wanneer je wordt gevraagd voor de intocht. Zeker als je kinderen hebt die nog helemaal mee gaan in het Sinterklaasjournaalverhaal. In dat geval ben je niet alleen professioneel een van de gelukkigen, maar ook thuis de grote held.
Het ziet er op televisie misschien uit als een degelijke registratie van de aankomst van Pakjesboot12 en iedereen weet dat er altijd van alles mis gaat, maar bij zo’n georganiseerde chaos komt nog heel wat kijken. Technisch en inhoudelijk is het een complexe operatie. Eigenlijk is het een soort dramaproductie, maar dan live. Elk jaar is een andere stad het decor en staan er opnieuw tienduizenden grote en kleine figurantjes langs de kant.
Het verhaal is tot de laatste letter uitgewerkt en dit jaar in Gouda was het extra ingewikkeld, omdat er flink heen en weer geschakeld werd. Sinterklaas liep voorop met een grote groep Pieten en daar achter kwam een Opa Piet, verslaggever Jeroen en daar weer achter liepen de Spaanse Pieten, die later voet aan wal hadden gezet. Vooral de timing was van groot belang. Om alle gebeurtenissen in de juiste volgorde in de uitzending te krijgen waren er drie opnameleiders en verschillende producers die permanent in verbinding stonden met de regiewagen. Een goede communicatie was van levensbelang.
Het geluid is ook altijd heel speciaal bij de intocht. Sint en zijn belangrijkste Pieten hebben allemaal een zendertje, alleen hebben die kleine dingen niet genoeg bereik. Daarom lopen er mensen in de stoet mee die het geluid opvangen en via een krachtige zender doorstralen naar ontvangers op een kerktoren. Daar vandaan gaat het via kabels naar de regiewagen.
Dan zijn er negen camera’s, waarvan twee draadloos. Er zijn bij de liedjes live karaoketitels, onder in het beeld en er zijn een aantal belangrijke filmpjes die ze vooraf hebben opgenomen en die op het juiste moment ingestart moeten worden.
Kortom; het is een hele klus, waar nogal wat televisiepersoneel voor nodig is. Al gauw 50 man. Een deel daarvan is al vanaf woensdag druk met de opbouw. Het uitrollen van kabels, het testen van verbindingen en het installeren van de regiewagens. Op vrijdag is de hele ploeg compleet en worden de laatste voorbereidingen getroffen voordat ’s middags een uitgebreide generale repetitie plaats vindt. Zaterdagochtend worden de puntjes op de i gezet en daarna gaat het helemaal los. Of die Pakjesboot nou komt, of niet…
Dit jaar was er een nieuwe regisseur. Regisseuse, moet ik eigenlijk schrijven. Merel de Geus zat voor het eerst op de bok. Ze gaf op zeer prettige wijze leiding aan die enorme ploeg technici, hulptroepen en acteurs.
In De Wereld Draait Door werd deze week good-old Rudolf Spoor nog van stal gehaald, om verhalen uit de oude doos af te stoffen, maar dat ging echt over intochten in de prehistorie. Enorm achterhaald. De afgelopen 12 (!) jaar heeft Chester te Nuyl het gedaan en is er met name inhoudelijk heel veel veranderd. Vooral door de komst van Het Sinterklaasjournaal. Dat maakt het voor een regisseur, die niet onbeperkt camera’s kan inzetten, behoorlijk pittig.
Merel heeft het (met hulp van regieassistente Sascha van der Feer en schakeltechnicus Nic Stassen) geweldig gedaan. Het was een feest! Zo leuk dat ik in elk geval niks van ongeregeldheden heb meegekregen.
Ik mocht namelijk een van de twee draadloze camera’s bemannen en meelopen met de pieten. Dat is een van de allerleukste camera’s, misschien wel van het hele jaar! Het blijft telkens weer bijzonder om al die gespannen kinderkopjes te filmen. Bij het allereerste shot van de stoomboot, gelijk met stoom en scheepstoeter, kreeg ik serieus kippenvel. Dat is toch ieder jaar weer het moment waar heel Nederland op zit te wachten. Daar is hij weer!
De intocht van Sinterklaas is ontzettend grappig en leuk, maar op sommige momenten ook best ontroerend. Voor mij was het hoogtepunt van de dag (en tevens het aller speciaalste shot dat ik ooit gemaakt heb) het beeld van mijn eigen twee kindjes die compleet verkleumd op een muurtje zaten en mijn Lieve Lief die vrolijk stond te zwaaien. Ik kon echt wel janken. Hoger haalbaar is er toch niet? Eerder op de ochtend had ik ze heel even meegenomen naar de studio van Dieuwertje en ze hadden de echte Jeroen een hand mogen geven. Dat was al heel speciaal, maar dat ik het ook voor elkaar kreeg om ze even in beeld te nemen, toen Sint net voet aan wal had gezet, maakte het feest helemaal compleet. Mijn dag kon niet meer stuk. Sterker nog, het hele jaar niet meer.
Wat een sinterklaascadeautje van een verslag. Je vertelt niet alleen met je beelden mooie verhalen....
BeantwoordenVerwijderen