ware liefde

Gisterenavond maakte ik deel uit van een fijne ploeg professionals die, in het schitterende Amsterdamse Theater Carré, de voorstelling ‘100 jaar Wim Sonneveld’ mocht registreren voor een tv-uitzending op oudjaarsavond. Alles zat mee. We hadden de beste technische middelen, op een geweldige locatie en we stonden bij een mooie voorstelling vol nostalgische liedjes die het waard zijn om weer eens rustig te beluisteren. Er was tijd, het was goed voorbereid en we konden zelf kiezen wat we wilden eten. De repetitie verliep vlekkeloos. Tijdens de opname was het prijsschieten. Het was zo’n dag waar het plezier vanaf droop. Bijna beangstigend lekker.

Vanmorgen opende ik mijn Facebook en las het volgend dankwoord van regisseur Peter Blom:

Ik ben niet iemand die goed is in vriendschappen. Het is niet perse dat ik er te druk voor ben. Het gaat denk ik meer om een hele diepe existentiële ongemakkelijkheid in het contact met mensen. Als ik een excuus heb om niet af te spreken gebruik ik dat snel. Best jammer vind ik dat want als ik me er aan over kan geven geniet ik er wel van.

Het delen van iets van mezelf dat er echt toe doet en daarin dan iets wezenlijks van de ander ontmoeten. Een fijner gevoel is er eigenlijk niet. 

Misschien dat ik het daarom iedere keer weer zo euforisch vind om met een groep bijzondere mannen en vrouwen, van de techniek om me heen een concert of een theatershow op te nemen.

Gisteravond mocht ik weer.

Het Wim Sonneveld Gala in Carre. Het was prachtig. Ik doe de meeste dagen leuk werk. Maar de keren in het jaar dat je deze vorm van schoonheid mag ontmoeten in het meest iconische theater van Nederland...

Opeens is het dan weg die ongemakkelijkheid. Ik sta, in het begin van de dag dan in het midden van de groep. Ik kijk om me heen en ontmoet de ogen van mensen die ik echt mag en vertrouw. En ik probeer mijn ontroering, liefde en respect voor wat we mogen opnemen te delen met mensen voor wie ik op dat moment ook heel veel liefde en respect voel. En als ik dan in de wagen zit en we gaan en ik voel dat we samen worden opgetild, dat we vliegen, met de wind van de mooiste klanken en prachtigste zinnen onder onze vleugels, dat we elkaar ontmoeten op een heel diep niveau, zonder woorden en zonder dat we elkaar kunnen zien, dan ben ik zo dankbaar.

Dat is heel kwetsbaar en heel intiem. Gisteren was het weer zo'n avond. Wat een bijzondere mensen mag ik dan mee werken. Bijeengebracht door Facility House. Ongelooflijk bedankt iedereen. Het was heel bijzonder.

Het is welgemeend en komt recht uit het hart van een prachtige vent. Ik vind dit mooi en voel me oprecht zeer vereerd. Zulke woorden, die hij ook altijd gebruikt tijdens zijn heerlijke regiebesprekingen, helpen mij. Het motiveert me om nóg een stapje harder te lopen. Bij zo'n regisseur ben ik tot de tenen toe gemotiveerd en zal ik mijn uiterste best doen voor dat ene extra te gekke shot, voor die subtiele scherpteverlegging of om die kleine misser te voorkomen. Dat doe ik in principe elke dag, maar toch is er verschil.

Mensen die nog denken dat ons wereldje het beste gedijt bij eenrichtingsverkeer, personen afzeiken, cynisme, klagen, uitknijpen, negativisme en stoerdoenerij die hebben het mis. Met passie en liefde kom je veel verder. Het is juist de kunst van produceren en regisseren om een heel team voor je te winnen. Ze gaan sneller door het vuur op basis van vertrouwen en respect. Natuurlijk mag je kritisch zijn als het beter kan, maar het is altijd de toon die de muziek maakt. Dat wordt helaas wel eens vergeten en dat is zonde. Televisie maken is het aller aller mooiste als iedereen het met enthousiasme en plezier doet en zich kwetsbaar durft op te stellen. Volgens mij kan je alleen met een positieve houding het onderste uit de kan halen. Wie de juiste snaar raakt, weet dat een volgende keer de mensen waarmee je graag werkt hun uiterste best zullen doen om er weer bij te kunnen zijn.

Beste Peter, de liefde is geheel wederzijds. Ik weet dat het jou helemaal niet te doen is om het volgende, maar het is nou eenmaal gebruikelijk in Omroepland om te zeggen wanneer je het goed gehad hebt met elkaar: ‘We gaan je aanvragen!’