Thank you Rob!

Een iconisch moment uit de Nederlandse televisiegeschiedenis is Eddie Vedder’s snoekduik van een vijf meter hoge Tulip Crane in het publiek, tijdens Pinkpop ‘92. Deze legendarische stagedive van de zanger van Pearl Jam werd gefilmd, omdat de NOS dat jaar voor het eerst een live-uitzending maakte tijdens het bekendste en oudste popfestival van Nederland. Op YouTube is dit programma nog steeds eenvoudig terug te vinden en de geweldige sprong staat daar te boek als ‘biggest stagedive ever’. Inmiddels is die miljoenen keren bekeken. Nog dagelijks wordt dat filmpje in alle uithoeken van de wereld geliked en voorzien van lyrische commentaren. 

In Nederland heeft iedere muziekliefhebber deze beelden op het netvlies staan. We zijn er in ons kikkerlandje trots op en schrijven de doorbraak van Pearl Jam ook altijd een beetje toe aan dit hoogtepunt uit de Pinkpopgeschiedenis. De vraag was alleen of Vedder het zelf ook zo ervaren heeft. Het antwoord kregen we toen de Amerikaanse grungeband dit jaar terug kwam naar Pinkpop. Een paar dagen van te voren liet Vedder doorschemeren dat hij de cameraman, die zesentwintig jaar geleden op die Tulip Crane zat, graag wilde ontmoeten. Dat is Rob van Rijn, een cameraman die jarenlang in dienst was bij United en die onlangs met pensioen ging. Hij werd uitgenodigd voor een ontmoeting met de zanger van Pearl Jam.

Het werd een bijzonder weerzien tussen de cameraman en de wereldberoemde zanger. Vedder dacht namelijk al die jaren dat de cameraman boos op hem was. Hij vertelde dat in de hal van zijn huis een foto hangt, die hij kreeg toegestuurd na dat fantastische optreden in Landgraaf, en elke dag als hij uit de badkamer komt kijkt hij heel even in de vuurspuwende ogen van de cameraman. Daarom wilde de zanger, nu hij terug kwam op Pinkpop, met een gedicht zijn excuses aanbieden voor die ‘totaal onverantwoorde’ daad. Van Rijn was zich echter van geen kwaad bewust. Die is nooit boos geweest. Hij maakte zich op dat moment alleen druk over de wet van de zwaartekracht. Zo’n crane is precies in balans. Als daar opeens zeventig kilo aan de ene kant bij komt, dan moet je aan de andere kant een veelvoud aan gewicht plaatsen om niet gelijk keihard naar beneden te klappen. En toen ze bijna boven het publiek hingen moest de cameraman alle mensen beneden waarschuwen, zodat hij niet gelanceerd zou worden op het moment dat Vedder van de crane af sprong. 

Deze uitleg stelde Eddie Vedder gerust en alsof het al jaren elkaars beste vrienden zijn ging hij met Rob van Rijn op de foto. Hierbij waren verder geen camera’s aanwezig en Pearl Jam wilde deze ontmoeting absoluut niet gebruiken als pr-stunt. Alleen ’s avonds, tijdens het optreden van de band, kwam de zanger er tussen twee nummers uitgebreid op terug. Tot grote vreugde van het Pinkpoppubliek vertelde Vedder op smakelijke wijze het hele verhaal over de foto uit 1992 die bij hem in de hal hangt, over de serieuze blik van de cameraman en over de unieke ontmoeting die eerder op de dag had plaats gevonden. Hij legde de 70.000 bezoekers even haarfijn uit hoe een cameracrane werkt. Met humor vertelde hij over de fantastische samenwerking van alle mensen die in 1992 rond de Tulip Crane hadden gestaan en waar hij nooit enig benul van had gehad. Het gesprek met de cameraman had de sympathieke zanger enorm opgelucht. Aan het eind van dit heerlijke betoog bedankte hij de cameraman nogmaals: ‘Thank you Rob!’ Om vervolgens het volgende nummer in te zetten.

Mooier wordt het niet.

Deze column schreef ik voor BM (voorheen Broadcast Magazine), hét mediavakblad van Nederland. Elke maand mag ik in de reeks ‘Point of view’ een stuk schrijven voor dit prachtige tijdschrift. Dit betoog staat in BM 376, de uitgave van augustus 2018. Een abonnement op BM kan ik iedereen van harte aanbevelen.