Terug bij Wende in Carré

Het is vrijdagmiddag rond een uur of drie. We zijn in Koninklijk Theater Carré en hebben net alle tijd gekregen om de techniek op te bouwen die we nodig hebben voor de tv-registratie van een voorstelling. Negen camera’s staan rond de piste van het mooiste theater in Nederland. Drie camera’s met telelenzen zullen vanavond bemand zijn en de zes overige camera’s worden op afstand bestuurd door drie personen. Eentje hoort bij de voorstelling. De beelden van die camera, rijdend rond het podium op een razendsnel karretje, worden geprojecteerd op een supergroot scherm. De overige remote camera’s maken totaalshots vanuit verschillende posities. Alles staat klaar voor de repetitie. 

Nu is de complete crew verzameld voor het podium. Wende Snijders gaat staan om ons toe te spreken. Ze gebruikt een microfoon om haar stem te sparen en vraagt aan de belichter of hij de felle spot, die op haar gericht staat, even wil dimmen, zodat ze ons allemaal goed kan zien. Om te beginnen heet Wende ons welkom en ze stelt haar team voor. Dan spreekt ze alvast haar dankbaarheid uit. Ze vindt het fijn dat wij meewerken aan de opname van haar voorstelling ‘Vrijplaats’. Vervolgens neemt ze ons uitgebreid mee naar het ontstaan van de show. Ze legt uit dat ze hier al twee jaar had aan werkt met haar pianist Nils Davidse en dat ze met minimale middelen elke avond opnieuw een unieke sfeer wil creëren. 

Het motto is: ‘Om groot te zijn moet je kleine dingen durven doen.’ Wende neemt ons mee door de voorstelling en legt uit in welke delen je de show zou kunnen opknippen qua sfeer en intensiteit. Waar het persoonlijk en gevoelig is, wanneer het heftig wordt, op welke momenten de gastartiesten zullen opkomen en hoe het afloopt. Ze geeft ons een kijkje in de keuken en neemt ons bij de hand, omdat zij weet dat wij deze voorstelling alleen goed in beelden kunnen vangen als we er iets van begrijpen. Ik zit op het puntje van mijn stoel en luister aandachtig. Ze wil ons zover krijgen dat ook wij een flinke stap verder durven te gaan, dan louter registreren wat ze zien. Het werkt. Dit is hoe je een groep eenvoudige televisiemakers onderdeel van het geheel maakt. Zo inspireer je een ploeg en betrek je iedereen bij het proces. Ook wij moeten vanavond vrij zijn en durven te spelen met de techniek die we zo goed beheersen. 

 

In coronatijd mocht ik twee keer meewerken aan Wende’s Kaleidoscoop. De eerste keer was op dinsdag 25 augustus 2020 in Koninklijk Theater Carré. Vooraf had ik geen idee van wat ik kon verwachten. Misschien wel daardoor werd ik die dag compleet omvergeblazen door de samenwerking van Wende met andere artiesten. Het was ontroerend en mooi. Ook omdat we de cultuur door de lockdown al bijna een half jaar hadden moeten missen. De uitzending die we in één lange dag opnamen maakte indruk op veel kijkers. 

Wende Snijders is een artiest van de buitencategorie. Wat zij doet is altijd puur. Ze kan je raken tot in je diepste vezels. Telkens kiest ze nieuwe invalshoeken en daarmee weet ze steeds opnieuw te verrassen. Als mens is ze hartelijk, aardig en dankbaar. Dit maakt dat je graag een stapje harder loopt.

De afgelopen weken stond Wende in Carré met haar veelgeprezen voorstelling ‘Vrijplaats’. Woensdagavond ben ik daar gaan kijken en luisteren om me voor te bereiden op de opname die we afgelopen vrijdagavond hebben gemaakt. Diep onder de indruk kwam ik buiten. Vrolijk en geïnspireerd liep ik door de regen naar mijn auto.

 

Vrijdagavond rond een uur of tien. Het werd een avondje prijsschieten. Met een voldaan gevoel zette ik na de voorstelling mijn headset af en trok ik de stekker uit de camera. Wende is nogal camerageniek. Haar expressie en passie is zo mooi dat je moet oppassen om niet de hele tijd extreem close op haar te zijn. Gelukkig vroeg de set en het licht ook vaak om andere kaders. Het was een sterke voorstelling, die op het podium een heel fijne energie had. Sef, Froukje en Merol leverden als gastartiesten prachtige bijdragen. 

Tegelijkertijd is het niet eenvoudig om zo’n productie, die speciaal voor het theater is gemaakt, in beeld te vangen. Het licht was bijvoorbeeld schitterend, maar meer geschikt voor het menselijk oog dan voor de sensor van een televisiecamera. Hoe gevoelig die tegenwoordig ook is. Toch denk ik dat we in de basis heel mooi materiaal hebben verzameld. Nu is het aan regisseur Reinier Bruijne van de VPRO om er een montage van te maken die recht doet aan deze show. Dat komt vast goed. 

Op 22 februari kunnen we bij NPO Extra het eindresultaat bewonderen. Daarnaast wil ik iedereen aanraden om kaartjes te kopen voor de theatertour die Wende aan het eind van het jaar met deze show door Nederland gaat maken, want hoezeer wij ook ons best hebben gedaan; live is in dit geval altijd beter.