beroemd in Gelderland

Hattem. "Daar, die. Dat is 'm!" Een dikke vrouw stoot met een boodschappentas haar man aan en wijst naar mij. "Die, da's de cameraman die niet in beeld wilde..."
Het is al de vierde of vijfde keer vandaag dat ik, hier in het regenachtige Hattem, herkend word. Niemand spreekt me rechtstreeks aan, maar ze hebben het wel over mij en dat korte moment in de live-uitzending van afgelopen dinsdag. Mijn 'fifteen seconds of fame' op TV Gelderland.
Ik zal het uitleggen.
Deze zomer heeft Omroep Gelderland een prachtig prestigieus project. Een grote tour van zeven weken door deze enorme provincie. Vijfendertig afleveringen van een vrolijk televisiemagazine, onder de noemer 'Zomer in Gelderland'.
Ik was er, dankzij mijn vrienden van Viditech, de eerste week bij (zie dit en dit verhaal) en nu mag ik ook de afsluitende week doen. Elke avond staan we in een andere plaats, maar we werken volgens een vast en herkenbaar format. Op de een of andere manier is het zo gegroeid dat ik telkens camera 2 (van vier) doe.
Presentatrice Angelique Kruger loopt van de cocktialbar, langs een kookeiland naar het zogenaamde museum-van-een-dag en de tafel waaraan de hoofdgast zit. Het zijn de vaste ingrediënten voor een los programma met een hoog cultureel gehalte.
Als ze naar dat museum gaat, waarin attributen staan van mensen uit het publiek, krijgt camera 4 de vrije hand. Deze loopt met Angelique mee en volgt wat er spontaan kan gebeuren, maar altijd komen ze langs camera 2 en die is dan even onvermijdelijk in beeld.
Het is echter het streven van elke camerman om zo min mogelijk in het shot van een collega te staan en dus hebben we ons al vanaf de eerste aflevering sufgepiekerd hoe dit op te lossen. Maandag was ik weer terug in Gelderland en bleek dat de regie zich inmiddels had neergelegd bij dit probleem en gekozen had voor een kort moment met een camera in beeld. Alleen werd dat moment maandag iets langer, omdat precies achter mij in het publiek iets gebeurde. Hoe ik me ook probeerde te verbergen achter de zonnekap van mijn zoeker, ik was prominent in de uitzending en na afloop was dat een aanleiding voor grappen en opmerkingen.
Dinsdag tijdens de repetitie dook ik heel opzichtig weg en ging ik op de grond zitten, wat er nog stommer uit zag dan gewoon blijven staan. Een flauwe grap, waar hartelijk om werd gelachen. Het 'dingetje' met cameraman in beeld werd nog groter.
Die avond zwaaide de presentatrice naar mij en zei lachend in de uitzending: "Dag cameraman." Ik kon niet meer doen dan vriendelijk terug zwaaien. De tweede keer dat ze lang kwam dacht ik leuk te zijn door op het laatste moment helemaal te verdwijnen achter het publiek. Er stond alleen nog een camera.
Angelique was even verbaasd, maar ging daarna live op zoek naar mij. Daar had ik even niet op gerekend. Opeens was ik nog veel prominenter in beeld. Ik kon geen kant op en moest opeens ook antwoord geven op de vraag waarom ik me verstopt had. Daar stond ik met mijn bek vol tanden.
En nu kennen alle Gelderlanders (van 50 en ouder) mij als de cameraman die niet in beeld wilde.
"Daar heb je hem!" Zei gisteren in Zaltbommel een moeder tegen haar dochter. Een meneer op snorfiets kwam vragen hoe het met me was en een jongen in kanariegeel t-shirt wilde mij perse een hand geven.
Kortom: Van die ene ondoordachte wegduikaktie heb ik spijt als haren op mijn hoofd.

Het fragment staat ongeveer op 22 minuut en 45 seconden.