15 minuten

Ik kreeg een aanvraag voor een interview. Nou ben ik bijna dagelijks betrokken bij interviews, dus je zou zeggen dat ik niet schrik van zo’n verzoek, maar zelf plaats nemen voor de camera is toch even andere koek dan veilig buiten beeld blijven.

Menno Nicolai van de website About:Blank wilde mij graag spreken over het fenomeen weblog. Eerst dacht ik nog dat hij een gesprek met mij zou gebruiken om een stukje te schrijven, maar al snel begreep ik dat het zogenaamde Skype-gesprek gepubliceerd zou worden. Een vorm die helemaal past bij deze tijd, toch moest ik even aan het idee wennen. Bovendien had ik Skype nog niet geïnstalleerd op mijn computer. Dit interview zou tevens mijn allereerste Skype-ervaring worden.

Ik hou niet van gelijk in het diepe.

Maar het is natuurlijk gek om te weigeren als je zelf meer dan honderd mensen per jaar voor je camera zet. Lampen er op, zendermicrofoon opspelden, hengel er boven, die grote glasbak op nog geen meter afstand en dat enge rode lampje dat aan gaat. ‘Attentie, camera loopt!’ Lekker bedreigend. En toch werkt bijna iedereen mee.

Dus ook ik. Een afspraak was zo gemaakt, de computer snel ingesteld en na wat geklooi met mijn webcam zat ik opeens klaar voor de opname. Als een reporter of een deskundige vlak voor een kruisgesprek. Waar moet je kijken? Hoe moet je zitten? Wat doe je met je handen? En hoe blijf je zo rustig mogelijk als je weet dat alles wat je gaat zeggen tegen je gebruikt kan worden?

Alleen al dit deel van het interview was voor mij een leerzame ervaring. Zo voelen mensen zich dus, als ze plaats nemen in een door mij gekozen setje, voor de door mij bediende camera. Prettig is anders.

Met een prachtige donkere stem kwam Menno de interviewer luid en duidelijk bij mij binnen. Of ik er klaar voor was. ‘Ja!’, loog ik.

Een paar uur na de opname kreeg ik het eindresultaat al ter goedkeuring toegezonden. Was dat even confronterend. Praat ik echt zo?! Ben ik dat met die onderkin? Heb ik echt zo’n scheve mond als ik praat? En een klein spleetje tussen de tanden?

Wat geeft een spiegel toch een vertekend beeld!

Over de inhoud van het gesprek zal ik hier niet verder uitwijden. Daarover mogen jullie zelf een oordeel vellen als het begin oktober online staat. Het belangrijkste deel zal integraal gepubliceerd worden. Één vraag heb ik maar half beantwoord. Op het moment waarop ik vast liep had ik gelukkig de helderheid van geest om, midden in mijn onsamenhangende verhaal, te stoppen. Als een professional die de opfriscursus van de mediatraining net achter de rug heeft zei ik gelijk dat dit eruit geknipt moest worden en toen kon het ook niet meer anders. Waar het over ging, dat weten alleen de interviewer en ik. Wat mij betreft blijft dat ook zo. Oplettende kijkers zullen in de gemonteerde versie twee knipjes zien.