even zeiken om het zeiken

Op het toilet bij Hotel de Limbourg in Sittard hangen verschillende briefjes met dezelfde tekst:

'Per bezoek € 0,40. Bandje voor de hele dag € 2,-'

Van zo’n briefje kan ik dus echt genieten. Misschien is het mijn gekke geest, maar over zulke teksten kan ik uren nadenken. Wie heeft het verzonnen? En is er uitgebreid over de inhoud van deze tekst gesproken? Iemand heeft het ingetikt op een computer en op ‘print’ gedrukt. Vervolgens zijn die A4-tjes geplastificeerd (mooi woord in deze: plastificeren) en met blauwe plakband opgehangen op en rond de toiletten. Geen bezoeker van het closet kan er omheen. Ik vraag me dan ook oprecht af of ik de enige ben die vervolgens blijft zitten met een heleboel vragen?

Eerst al dat tarief. Veertig cent per plas. Waarom geen vijftig? Wellicht is er een mate van concurrentie tussen alle toiletjuffrouwen van de Sittardse kroegen. Misschien kan het vriendelijke wc-scheetje van Hotel de Limbourg prima leven van al die veertig centen. Geen idee. Hoeveel keer veertig cent zou een doorsnee dag opleveren? Of is er iets mis met muntjes van vijftig cent? Is er een verband tussen het piestarief en de bierprijs in Hotel de Limbourg? Hebben ze misschien een grotere behoefte aan twintig cent muntstukken? Wisselgeld.

Ik durfde het niet te vragen.

Wel heb ik het meisje bij het schaaltje gevraagd hoe het zat met die 'bandjes voor de hele dag'. Dat kon ik niet laten. Twee euro kosten ze. Dan moet je dus minimaal vijf keer naar het toilet wil je het er uit pissen. Het lijkt in eerste instantie best duur, maar een ervaren bierdrinker weet dat als je eenmaal bent geweest de sluizen definitief geopend zijn. Dan blijf je lopen. Alleen moet je wel al in relatief nuchtere toestand een beslissing nemen voor de rest van de avond. Blijf je in Hotel de Limbourg of ga je nog aan de boemel? Rondje markt. En loop je daar steeds weer vanwege de urine weg?

En dan die bandjes. Dat lijkt mij dus best wel een dingetje. Tijdens het plassen vroeg ik me nog even af wat voor bandjes het zouden zijn en waar je ze moet dragen? Bij navraag bleek dat het polsbandjes zijn. 
‘Gewoon polsbandjes’, zei het toiletmeisje en ze toonde er een paar. Jeweetwel, van die irritante bandjes waarbij altijd een paar haartjes tussen de plakrand kleven, maar dat terzijde. Ze waren donkergroen. Camouflagekleur, maar in een café toch best wel opvallend. Dus dan ziet iedereen dat jij een grote plasser bent. Of een zuinige. Wie wil nou met zijn pissigheid te koop lopen?

Zoiets fascineert mij mateloos. Ik kan er uren over doorzeiken. Zelf betaal ik nog liever tien keer veertig cent dan dat ik met zo'n lullig bandje ga lopen. Een principezaak. Maar er zijn kennelijk genoeg mensen die daar schijt aan hebben…