... en soms zit het tegen

05:41u   Slecht geslapen. Te kort ook. Met dank aan Nederland - Costa Rica. Het voelt alsof ik gezopen heb. Was het maar zo. Gisteren heb ik lang op mijn benen gestaan bij de triatlon van Holten. Vandaag staat de triatlon van Düsseldorf op het program.

06:56u   De witte Mercedes Sprinter wil niet starten. Het is een startonderbreker die ik niet kan doorgronden. Ik druk op alle knopjes waarop ik kan drukken en houd het kleine kastje, dat bij de sleutel zit, overal tegenaan.

Zonder deze bus ben ik nergens. Achterin staat de motor waarmee we voor onze Duitse opdrachtgever opnamen gaan maken. Alles is vrijdag al keurig klaargezet. Instappen en wegrijden, dat was de bedoeling. En uiteindelijk lukt het ook, maar vraag me niet wat ik gedaan heb. Dus niet meer uitzetten tot ik mijn bestemming heb bereikt.

08:24u   Ik nader de grens. De autoradio heeft al een tijdje geen goede ontvangst. Lekker naar Vroege Vogels luisteren is er niet bij op deze zondagochtend. Toch mag ik niet klagen. Als ik woest op alle knopjes druk gaat opeens een cd spelen. Iemand heeft Flashpoint van de Rolling Stones in het apparaat laten zitten. Of zouden de mensen van dutchView MBS dit speciaal gedaan hebben om mij te behagen?

09:44u   Düsseldorf zit op slot. Alle wegen die leiden naar de afgesproken plek zijn gestremd. Afgesloten voor de triatlon. De navigatie heeft mij kennelijk anders geleid dan de bedoeling was. Nu kom ik uit de verkeerde richting. Gelukkig zie ik Cees in de verte. Joepie! Mijn motard en redder in nood. Hij is in het dagelijks leven motoragent, dus als hij het niet geregeld krijgt, kan ik beter gelijk omkeren.

10:12u   Van onze Duitse collega’s krijg ik een camera in mijn handen gedrukt. In totaal zijn we met vier filmploegen, waarvan eentje op de motor. Ik begrijp van de producer dat we een internetfilmpje van ongeveer vier minuten zullen maken. Of het ook wordt uitgezonden is nog niet helemaal duidelijk. We werken blijkbaar in opdracht van de organisatie die de beelden zal verspreiden.

12:39u   De finale van de dames sprintrace is hartstikke spannend. Tot vlak voor de streep lopen Saller en Hewitt naast elkaar. Het loopparkoers is hartstikke smal, dus het is voor ons als motorploeg geen gemakkelijke opgave om het wedstrijdverloop goed in beeld te vangen. Wij laten ons natuurlijk niet kennen. We zijn niet voor niets als specialisten op dit gebied, helemaal uit Nederland ingevlogen.

Uiteindelijk heb ik het shot. Andrea Hewitt wint. Alleen ontploffen achter de streep een fotograaf en een videoboer. We hebben hun finishbeeld verpest door ver mee te rijden met de winnares. Nu hebben ze ons achter de winnares in beeld en daar zijn ze op z’n zachtst gezegd niet blij mee. Natuurlijk heb ik alle begrip voor hun ergernis, maar de scheldpartij die volgt gaat wel ver. Het begint met ‘verrückte idioten’ en eindigt na een minuutje met woorden die ik hier liever niet herhaal. Naar onze uitleg over het wedstrijdverloop wordt niet geluisterd.

13:05u   Opeens staat het hoofd van de jury voor onze neus. Hij heeft klachten over onze werkwijze ontvangen. We zouden met de motor te dicht op de koers hebben gezeten en triatleten hebben gehinderd. Dat we zijn meegereden naar de finish komt niet ter sprake. Wel stelt hij dat we vanaf nu ‘auf probe’ zijn. We moeten bij de volgende wedstrijd minstens tien meter afstand houden en mogen niet meer voor de renners rijden. Hij wil verder niet met ons in discussie treden. Dat Cees vaak in wielerkoersen, marathons, triatlons en zelfs bij het schaatsen op het ijs rijdt maakt geen enkele indruk. Wij laten het allemaal over ons heen komen en blijven vriendelijk. We doen er alles aan om de lieve vrede te bewaren.

Even verderop staat de videoboer die ons eerder de huid heeft vol gescholden. Hij gniffelt in zijn vuistje. Meneer heeft duidelijk met zijn vrienden van de jury gesproken. Wij staan met 10-0 achter. Hier kennen ze ons niet en hem wel. Zo gaat dat. 

13:48u   De herenwedstrijd is een hel. Het aantal deelnemers is groter dan bij de dames, ze gaan nog harder over het smalle parkoers met scherpe bochten en voortdurend hijgen onvriendelijke juryleden in onze nek. Zij hebben de opdracht gekregen om ons scherp in de gaten te houden en dat doen ze. Het hoogtepunt -of eigenlijk het dieptepunt- is het moment waarop we worden gesneden door een boos jurylid op een fiets. Hij snapt totaal niet dat wij hier op professionele wijze spectaculaire beelden maken van deze wedstrijd, die later gebruikt worden om het evenement te promoten.

We proberen het echt voor iedereen zo goed mogelijk te doen. Met al onze ervaring en inzichten. Wij houden ons altijd aan één regel: Nooit de deelnemers hinderen en in geen enkel opzicht de wedstrijd beïnvloeden! Alleen krijgen we de kans niet om dat uit te leggen.  

13:24u   De finale van de herenkoers laten we doelbewust lopen. We hebben geen zin in nog meer gedoe en rekenen er op dat een van de andere camerateams een mooi finishshot maakt. Cees en ik balen inmiddels als een stekker. Wij zijn speciaal aangevraagd, omdat we het kennelijk twee jaar geleden zo goed gedaan hebben. Nu hebben we alleen maar gezeur aan onze motorfiets hangen.

16:15u   De zoveelste boze official stuurt ons definitief van het parkoers. We hebben volgens hem helemaal nooit toestemming gehad om ons met een motor op het parkoers te begeven. Mijn klomp breekt. Hij beweert dat we de deelnemers meermaals hinderlijk in de weg hebben gereden. Nu worden we zelfs uitgemaakt voor levensgevaarlijke amateurs.

Ik word nu echt boos en moet me inhouden. Gelukkig blijft Cees rustig en vriendelijk. Heel beheerst en professioneel. Alsof hij getraind is om met onredelijk gedrag om te gaan.

Het is voor ons wel het signaal om te stoppen. We zijn niet gek. Er zijn allemaal spookverhalen de wereld in geholpen. Mensen hebben dingen gezien die pertinent niet gebeurt zijn. Op het gebied van communicatie gaat alles mis wat mis kan gaan.

We bellen onze opdrachtgever en leggen in ons allerbeste Duits uit dat we ons best gedaan hebben, maar dat we onderweg weinig vrienden hebben gemaakt. Het was een kansloze missie. Hij heeft gelukkig alle begrip en is super dankbaar voor onze inzet. Natuurlijk weet hij dat wij profi’s zijn. Dat hoeven we hem niet uit te leggen.

17:18u   Met een rotgevoel laat ik Düsseldorf achter me. Motorklussen zijn doorgaans krenten in de pap, maar vandaag was het niet leuk. We hebben genoeg goede beelden gemaakt voor een prima montage, alleen vrees ik dat dit hele verhaal nog een staartje zal krijgen. Vanaf het moment dat die videoboer is gaan klagen heeft voor mijn gevoel heel Duitsland zich tegen ons gekeerd.

Het was elk geval onmogelijk om op dit nieuwe veel te smalle parkoers ons werk te doen en tegelijkertijd het vertrouwen van de organisatie en de jury te winnen. Dat vind ik vervelend voor mijn opdrachtgevers en vooral voor de mensen die deze klus het volgend jaar moeten doen. Als deze opdracht dan überhaupt nog bij dutchView terecht komt. Ik hoop het, maar denk wel dat het verstandig is als ik zelf de volgende keer niet naar de triatlon van Düsseldorf ga.

19:52u   Hilversum. Ik ben kapot. Hang de motorjas te drogen en leg de helmen zo neer dat ze kunnen luchten. Met de motorbroek en mijn ziel onder de arm loop ik naar het parkeerterrein.