Ploegentijdrit. Cambrai – Arras (64,5 km). In het bar slechte weer in Noord Frankrijk was team US Postal van Lance Armstrong superieur, waardoor Lance Armstrong de gele trui heeft overgenomen van Robbie Mc Ewen. Het team van Jan Ulrich werd een beetje teleurstellend vierde en de Nederlandse Rabobank ploeg mocht tevreden zijn met een zesde plaats. De tijdrit werd gekenmerkt door veel valpartijen op het gladde wegdek.
Peronne, Frankrijk. Het regende pijpenstelen op het moment dat Jaap en ik over het parkoers van de ploegentijdrit naar Cambrai reden. Ruim een uur voor de start waren we vertrokken, omdat we niet konden filmen wat we wilden en de keuze om te zorgen dat we op tijd bij de finish zouden zijn, was snel gemaakt.
Ik vond het een feest om over het afgesloten parkoers te rijden. Duizenden mensen stonden naar ons te zwaaien. Het uitzinnige Tourpubliek staat iedere dag uren lang te kijken naar alles wat bij de karavaan van dit evenement hoort. Weer of geen weer en ze zwaaien naar iedere auto die voorbij scheurt. Het verbaasde me, hoewel ik wist dat het zo werkt. Soms zwaaiden we in een soort van verwarring terug naar mooie meisjes of Nederlanders langs de kant van de weg. Knipperen met de lichten en toeteren was voor die wielerliefhebbers een teken om nog enthousiaster te juichen.
Op iedere kruising stond een agent. De meesten keken nors of streng, een enkele wees naar links of naar rechts en ik had het gevoel dat ze zich vooral irriteerden aan de snelheid waarmee de goddeloze volgers van de Tour over de afgesloten wegen vlogen. Op sommige stukken gingen we hard, maar in de dorpen hield ik me in. Ik had me voor de Tour begon voorgenomen dat het mij zal gebeuren dat ik in een vlaag van belangrijkheid of haast een overstekend kind schep.
Ondanks de regen heb ik de hele dag met een grijns tot ver achter mijn oren rondgelopen. Onderdeel zijn van dit circus zal mij niet snel vervelen. Dit is mijn jongensdroom; een van de redenen waarom ik cameraman wilde worden. Nu ben ik er eindelijk en zal ik optimaal genieten.
's Avonds de live uitzending. Een camera op Mart, een camera op de gasten en een derde camera verkoopt met totalen en een rijdertje op een cameradolly het kasteel of de boerderij waar we zijn neergestreken. We zaten vandaag onder de bogen van een gemeentehuis, niet ver van ons hotel in Assevillers, langs de autoroute A1. Ik kan niet meer op de naam van het stadje komen en opzoeken in de tourboeken van de NOS of de ASO (Amaury Sport Organisation, de organisatie van de Tour de France) is kansloos, omdat het een in de haast gezochte noodlocatie was. We zouden volgens de planning voor een ruïne in een groot grasveld zitten, maar daar was geen enkele schuilplaats voor eventueel noodweer.
In de loop van de middag was de technische ploeg verrast door een stortbui en was veel apparatuur nat geworden. Het had geen gevolgen voor de uitzending, alleen de uitzendlocatie was niet bijzonder fotogeniek. Weer werd het gesprek verstoord door lokale jeugd. Deze keer waren het twee pestkoppen op brommertjes die steeds hard voorbij raasden en zo het programma verstoorden.
Aan tafel zaten Willy en Renee van de Kerkhof die helemaal niets van wielrennen bleken te weten, maar ook dat leverde een hilarisch gesprek op. Mart twijfelde na afloop, maar ik heb er hard om kunnen lachen.
In het hotel was het nog lang onrustig. Aan de ene kant een heftige redactievergadering waar de eerste spanningen werden uitgesproken en ik zat met de technische ploeg tussen de gasten met een heerlijk glas bier. Vandaag veertien uur gewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.