Carcassonne – Nîmes (192,5 km). Marc Lotz slaagde er in om met een groep van 10 weg te rijden. Het peloton deed niets, waardoor het verschil zelfs opliep tot bijna een kwartier. Met nog vijftien kilometer te gaan begonnen de renners in de kopgroep aan te vallen. Aitor Gonzalez probeerde het twee keer en zijn laatste poging slaagde. Hij schreef de veertiende etappe op zijn naam.
La Grande Motte. De komende nacht slapen we in Hotel Le Quetzal, midden in een van de ongezelligste vakantieoorden op aarde. In de loop van de ochtend zijn we naar deze plek gereden, hebben we ingecheckt en een uitgebreide lunch genomen voor we op zoek zijn gegaan naar een geschikte uitzendlocatie.
De plek die voor ons geregeld was in de haven van La Grande Motte bleek voor de regiewagens onbereikbaar en we hadden niet voldoende kabellengte bij ons om de positie met het mooiste uitzicht te bereiken. Bovendien waren alle gereserveerde plekken nog bezet door auto's van badgasten, waarvan we niet wisten hoe laat ze terug zouden komen. Kansloos.
Doorgereden naar Le Grau-du-Roi, iets verder richting Petite Camargue. Een druk toeristenstadje, waar ook de beste plekken slecht bereikbaar waren voor de grote televisiewagens. Ik was op zoek naar een verlaten plek, maar onze regisseur zocht meer iets in de drukte. Het werd op deze manier een lange middag met de eindredacteur als scheidsrechter.
Uiteindelijk kwamen we na lang zoeken terecht in een verlaten vissershaven met mooie boten en een groot parkeerterrein. Ideaal voor de technische ploeg en volgens mij zou het prachtig worden in het licht van Jelle en Mischa. Zij waren dan ook gelijk enthousiast toen ze op deze plek kwamen. Uiteindelijk stond de techniek snel en had ik zelfs tijd om even rustig te gaan dineren.
Daar zat ik dan, alleen in een visrestaurant met op mijn bordje een gegrilde tonijn. Een eenzaam feestmaal. Niet eerder is de 18e juli zo onopgemerkt voorbij gegaan. Ondanks een grote hoeveelheid lieve smsjes van vrienden voelde ik me niet jarig, maar ik was in de Tour de France, eindelijk even alleen en extreem gelukkig.
Henk Lubberding en Gretha Smit waren te gast in amusant programma. Het zag er inderdaad fantastisch uit. Zo simpel en toch een van de mooiste settings van de hele reeks tot nu toe. Soms hoef je niet op zoek naar prachtige kastelen of gebouwen. Een verlaten fabrieksterrein of een smerige haven kunnen minstens even mooi zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.