rent a boat

ga je mee we varen op de zee, zee, zee
in een rubber bootje met z'n twee, twee, twee.
en mijn hart zal nooit meer stuurloos zijn
met mijn liefdeskapitein

Fažana, Kroatië. Het liedje van K3 heeft de hele dag door mijn hoofd gespookt. Ik denk dat ik er deze week wel dertig keer naar heb mogen luisteren en inmiddels ken ik de tekst bijna helemaal uit mijn hoofd. De nichtjes vinden dit een geweldig nummer en met name Carmen vraagt het, in de auto, steeds opnieuw aan. Ik heb ze geleerd om te zingen "Liefdeskapi-Rein". Vandaag op ons Rent-a-Boat-bootje werd het natuurlijk luid gezongen toen ik naast het pruttelende koffiemolentje zat om het sloepje te besturen. Wij hadden natuurlijk geen Yamaha met 300pk. De onze deed het wel.
Het was een heerlijk ontspannen dag. Op een kiezelstrandje, ergens op een eilandje voor de kust, hebben we voor Daphne naar slakkenhuisjes gezocht. Ze gaat er een schelpenketting van maken en spoorde ons allemaal aan om hard te zoeken. Het viel mij vooral op dat zij een heel goed oog voor kleine details heeft. Ze ziet dingen die ik zelfs met aanwijzen bijna niet zie.

Tijdens een ondoordachte duikactie vanaf het bootje ben ik in de Adriatische zee mijn zonnebril kwijt geraakt. Op de een of andere manier zit het mij niet mee deze vakantie en ik krijg het gevoel dat ik zelf ook slordiger ben met mijn spullen dan normaal. Dit was natuurlijk een buitengewoon domme actie.
Misschien moet je tijdens dit soort vakanties ook niet proberen om alle handige gadgets en speeltjes (zoals fototoestel, videocamera, laptop, zonnebril, groothoeklensje, maglite, etc.) mee te nemen. Als ik voor mijn werk op reis ben heb ik altijd alles onder controle, maar hier ben ik voortdurend dingen kwijt, verlies ik dure spullen en gaan dingen kapot. Het lijkt alsof ik een sloddervos ben en op deze manier wordt dit een dure vakantie. Gisteren was ik zelfs even mijn horloge kwijt. Zoiets gebeurt mij normaal nóóit. Gelukkig vond Linda het klokje terug onder een stoel. Waarschijnlijk had ik het voor de afwas afgedaan en was het uit de zak van mijn zwembroek gegleden toen ik in de luie stoel zat te lezen.

Vanavond gewonnen met Risk. Eindelijk! Volgens mij heb ik de familie Thijssen nooit eerder verslagen. Het vorig jaar in Saumur (Frankrijk) is het zeker niet gelukt. Niet in Friesland, een paar jaar geleden, niet in Winterberg en ook niet tijdens een avondje in Reuver. Meestal was het Stephan die won. Gisteren en eergisteren ook. Een paar keer –geheel per ongeluk– heeft Linda gewonnen, maar ik nooit. Nu heb ik die frustratie van me af geschud en in een rechtstreeks duel heb ik Stephan (generaal Rommel) van het bord geveegd. Dat doet me deugd. Het was een uitzonderlijk goede avond.