De Meern. In 1986 kreeg de lokale omroep in Geleen 100.000 gulden subsidie om een twee-machine-montageset aan te schaffen. Met deze U-Matic recorders en hele grote banden konden uitsluitend harde lassen gemaakt worden, door het simpelweg kopiëren van de juiste beelden. De semi-professionele videoapparatuur koste in die tijd goud geld en in oude krantenartikelen lees ik dat het toen heel bijzonder was dat een lokale omroep over dit soort hi-tech faciliteiten beschikte. Commerciële omroepen bestonden nog niet en in die vergeelde krant hebben ze het nog over 'Dallas'.
Technisch was het monteren van videobeelden niet heel ingewikkeld, maar tijdens het monteren mocht je geen foutjes maken, want dan kon je opnieuw beginnen. Het was een tijdrovende bezigheid en de mogelijkheden op het gebied van titels en effecten waren heel erg beperkt.
Tegenwoordig heb ik op mijn pc een montageprogramma waar ik dingen mee kan doen die toen nieteens mogelijk waren in mijn dromen. Thuis maak ik vakantiefilmpjes die technisch vele malen beter zijn dan de televisieprogramma's die we eind jaren '80 inelkaar draaiden. De oude methode dwong je om bij het begin van de film te beginnen en lineair naar het eind toe te werken. Nu sleep ik beeldjes van voor naar achteren, maak ik een scène met twee klikjes korter of langer en verander ik het geluidsniveau door een lijntje naar beneden te trekken. Ik beschik over een ongekend aantal video-effecten. Het is allemaal super simpel, heel praktisch en spotgoedkoop. Als het filmpje klaar is brand ik het even op een DVD en ik zou van deze weblog mijn eigen televisiezender kunnen maken.
Het is onvoorstelbaar als je bedenkt hoe snel de ontwikkelingen zijn gegaan sinds ik speel met video. De televisiestudio van de lokale omroep was een wondere wereld, nu kan ik thuis of op mijn laptop tien keer zo veel. De camera past in mijn jaszak en is behoorlijk lichtgevoelig. In '86 was een bouwlamp noodzakelijk tijdens een opname, nu is kaarslicht voldoende.
Technisch was het monteren van videobeelden niet heel ingewikkeld, maar tijdens het monteren mocht je geen foutjes maken, want dan kon je opnieuw beginnen. Het was een tijdrovende bezigheid en de mogelijkheden op het gebied van titels en effecten waren heel erg beperkt.
Tegenwoordig heb ik op mijn pc een montageprogramma waar ik dingen mee kan doen die toen nieteens mogelijk waren in mijn dromen. Thuis maak ik vakantiefilmpjes die technisch vele malen beter zijn dan de televisieprogramma's die we eind jaren '80 inelkaar draaiden. De oude methode dwong je om bij het begin van de film te beginnen en lineair naar het eind toe te werken. Nu sleep ik beeldjes van voor naar achteren, maak ik een scène met twee klikjes korter of langer en verander ik het geluidsniveau door een lijntje naar beneden te trekken. Ik beschik over een ongekend aantal video-effecten. Het is allemaal super simpel, heel praktisch en spotgoedkoop. Als het filmpje klaar is brand ik het even op een DVD en ik zou van deze weblog mijn eigen televisiezender kunnen maken.
Het is onvoorstelbaar als je bedenkt hoe snel de ontwikkelingen zijn gegaan sinds ik speel met video. De televisiestudio van de lokale omroep was een wondere wereld, nu kan ik thuis of op mijn laptop tien keer zo veel. De camera past in mijn jaszak en is behoorlijk lichtgevoelig. In '86 was een bouwlamp noodzakelijk tijdens een opname, nu is kaarslicht voldoende.
U-Matic montageset (1986)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.