en route

St. Quentin, Frankrijk. 4e etappe: Huy > Saint-Quentin (215km). We maken aardig wat kilometers. Tot nu toe rijdt de geluidsman meestal. Han, de verslaggever, zit achterin en bereidt zich voor met een L'Equipe of andere kranten en een schrijfblok. Na de start bekijkt hij de beelden en interviews in de camera. Ik zit op de bijrijderstoel met een kaart en het officiële routeboek op schoot.
Bij de start proberen we de auto zo te parkeren dat we snel weg kunnen als de renners zijn vertrokken. Het is ook mogelijk om voor het peloton uit over het parkoers te rijden in de zogenaamde 'Avant' colonne, maar dan moet je eerder weg. Later deze ronde zullen we af en toe niet ontkomen aan dit schema. Nu nemen we de tijd bij de start en gaan we daarna zo snel mogelijk richting finish.
Onderweg komen we de teambussen tegen die ook de alternatieve snelwegroute nemen. Zij trappen ook allemaal stevig door om op tijd op de finishlocatie te zijn. Bij een pomp kopen we een broodje en zien we vaak dezelfde journalisten. Het complete circus telt ongeveer 4.500 personen en 2.200 auto's en die leggen allemaal een van de twee trajecten af. Of over het parkoers of over de alternatieve route.
Ik zit een beetje te staren. De kranten heb ik gezien, dus kijk ik naar de omgeving. We zijn net over de grens en rijden in volle vaart door Noord Frankrijk. Op weg naar Saint Quentin luisteren we verplicht naar Johnny Cash. Het is warm en ik voel dat ik steeds meer moeite heb om mijn ogen open te houden. Achterin is het ook stil. Het grote knikkebollen is begonnen. De navigatie geeft aan dat we nog een klein uurtje moeten rijden.
Na het dutje neem ik het stuur over. Nu kan de geluidsman heel even zijn ogen dicht doen, voor hij ons door Saint Quentin navigeert. De laatste 1800 meter rijden we over het parkoers. Het loopt vals plat omhoog en is een verraderlijke aankomst voor de sprinters.
Ik zet mijn geld op Tommeke.