Camelford, Engeland. Opeens stond hij achter me. 'Do you know where Logan Rock is?' Vroeg iemand met een Schots accent. Ik draaide me om en keek in de ogen van een man op leeftijd. Veel ouder dan Mick Jagger. Groene jas, blauwe rugzak en een korte broek. Hij leek op Sean Connery.
We zaten, na de beklimming van een flinke heuvel, met een reep chocolade bij te komen achter een rotsblok. Even uit de bijtende wind en genieten van het adembenemende landschap.
Die grijze man waren we een half uur eerder tegen gekomen toen wij bijna klaar waren met de afdaling van een andere klim. Hij moest daar nog omhoog en had vriendelijk geknikt.
Brown Willy (419 meter) is geen spectaculaire berg, maar wel goed voor een stevige tocht. Volgens de reisgids is de wandeling naar het hoogste punt van Cornwall een van de beste in de streek. Het leuke van deze heuvel is dat hij elke dag iets hoger wordt. Ook wij hadden op de top ons steentje bijgedragen.
Connery had beide heuvels beklommen in de tijd die wij nodig hadden gehad om boven op Rough Tor (399 meter) te komen. Een berg met curieuze rotsen. Ik gaf hem een VVV-folder met de wandelroute en informatie over de geologisch interessante stenen. Hij keek even, bedankte ons en draaide zich om.
'This is Logan Rock!', riep hij enthousiast. Onze Sir Sean liep om de gigantische kei waar ik net bovenop had gestaan voor een fotomomentje. Als ik de folder goed begrepen heb balanceerde die rots al driehonderdmiljoen jaar op een stapel andere blokken graniet. Ik moest dan ook lachen toen de Schot er tegen ging duwen. Humor, dacht ik. Tot ik zag dat het mannetje de steen echt in beweging kreeg. Een heel klein beetje, maar duidelijk te zien.
Vervolgens vroeg hij mij of ik een foto van hem op deze plek wilde maken. Onder de indruk van zijn krachten nam ik een digitaal cameraatje aan en knipte twee keer. Hij poseerde onder de rots als een overmoedige Obelix.
Een stukje chocolade hoefde hij niet. Hij nam een boterhammetje uit zijn rugzakje en dronk een slok van zijn toverdrank. Na een hap, dankjewel en een glimlach rende hij naar beneden. In het open landschap kon ik hem kilometers nastaren. De Schot had haast. Alsof hij alle rotsen van Cornwall in één dag moest controleren op mogelijke bewegingsvrijheid.
We zaten, na de beklimming van een flinke heuvel, met een reep chocolade bij te komen achter een rotsblok. Even uit de bijtende wind en genieten van het adembenemende landschap.
Die grijze man waren we een half uur eerder tegen gekomen toen wij bijna klaar waren met de afdaling van een andere klim. Hij moest daar nog omhoog en had vriendelijk geknikt.
Brown Willy (419 meter) is geen spectaculaire berg, maar wel goed voor een stevige tocht. Volgens de reisgids is de wandeling naar het hoogste punt van Cornwall een van de beste in de streek. Het leuke van deze heuvel is dat hij elke dag iets hoger wordt. Ook wij hadden op de top ons steentje bijgedragen.
Connery had beide heuvels beklommen in de tijd die wij nodig hadden gehad om boven op Rough Tor (399 meter) te komen. Een berg met curieuze rotsen. Ik gaf hem een VVV-folder met de wandelroute en informatie over de geologisch interessante stenen. Hij keek even, bedankte ons en draaide zich om.
'This is Logan Rock!', riep hij enthousiast. Onze Sir Sean liep om de gigantische kei waar ik net bovenop had gestaan voor een fotomomentje. Als ik de folder goed begrepen heb balanceerde die rots al driehonderdmiljoen jaar op een stapel andere blokken graniet. Ik moest dan ook lachen toen de Schot er tegen ging duwen. Humor, dacht ik. Tot ik zag dat het mannetje de steen echt in beweging kreeg. Een heel klein beetje, maar duidelijk te zien.
Vervolgens vroeg hij mij of ik een foto van hem op deze plek wilde maken. Onder de indruk van zijn krachten nam ik een digitaal cameraatje aan en knipte twee keer. Hij poseerde onder de rots als een overmoedige Obelix.
Een stukje chocolade hoefde hij niet. Hij nam een boterhammetje uit zijn rugzakje en dronk een slok van zijn toverdrank. Na een hap, dankjewel en een glimlach rende hij naar beneden. In het open landschap kon ik hem kilometers nastaren. De Schot had haast. Alsof hij alle rotsen van Cornwall in één dag moest controleren op mogelijke bewegingsvrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.