de witte bonen

Mortehoe, Engeland. Het is alsof het al jaren tien voor tien in de ochtend is, maar als ik lang genoeg naar de wijzers van de oude Saksische kerk kijk, blijkt dat de tijd geen halve eeuw heeft stil gestaan. Het dorp Mortehoe, aan de rotsachtige Atlantische kust, ligt niet ver van Woolacombe in de streek Devon.
De lege parkeerplaats aan het begin van de enige straat verraadt dat er later op de dag meer toeristen komen. Ook een paar winkeltjes, een café en een Bed and Breakfast zijn er niet voor niets. Twee totaal verschillende kerkjes liggen niet ver van elkaar aan de smalle weg, die stijl naar beneden loopt als je voorbij de laatste huisjes bent.
Bij Cresent Foods and Delicatessen staat een bord voor de deur met de tekst: "Breakfast. Now being served." Het is een oud winkeltje, dat meer weg heeft van een museum met honderden blikjes, potjes en flesjes in een stelling.
'Niks vers, alles in blik' lijkt het motto van deze speciaalzaak in Engels eten. De firma Heinz is hofleverancier met veel witte bonen, een paar voor mij onbekende producten en natuurlijk de welbekende tomatoketchup in verschillende soorten.
Midden in de zaak staan twee tafels met er om heen zes stoelen. Hier kan de vroege toerist een 'Full English' ontbijt krijgen. Twee plakjes bacon. Twee worstjes. Gebakken ei. Witte bonen in tomatensaus, champignons, een gegrilde tomaat, toast en boter. Alles voor vijf en een halve pond.
Ik ga voor het 'Little English'. Dat kost £3,95 en bestaat uit dezelfde ingrediënten, alleen krijg je maar één worstje en één plakje spek.
De vrouw des huizes zet thee en schenkt jus d'orange uit een pak. Achter in de keuken maakt haar man een bord op met het meest stevige ontbijt dat ik ooit heb gehad. Als hij het komt brengen zie ik dat hij een beetje mank loopt. Hij ziet er gruizig uit met ongeschoren kop, vet haar en een smerig wit T-shirt. Alsof hij net gewekt is om dit ontbijt snel in elkaar te flansen.
Lekker is het niet. Vooral het worstje smaakt naar bedorven. In de thee zit een lange haar die niet van mij kan zijn en ook niet van mijn vriendin is. Een tweede kop uit het kannetje lijkt op koffie. De theezak zit er nog in.
Het is bijna half elf. Ik ben de laatste die vandaag van dit ontbijt heeft kunnen genieten. De vrouw draait buiten het bord om. Vanaf nu kan je Cream Tea krijgen. Ik vraag me af wat de man daarin stopt. Hij loopt de trap naar het woonhuis op, met in zijn hand een plastik zak vol vieze worsten.