op hoge poten

Utrecht. Nummer 896. Een man met ongewassen grijze krulletjes en een pluizig baardje. Je zou hem eerder verwachten in een jachthaven dan bij het service centre van een elektronicaconcern. Voor hem stond een grote witte doos. In zijn trillende vingers het roze nummertje. Hij leek zich op te winden over de miskoop aan zijn voeten.
'Nummer 896?' Vroeg het meisje achter de balie op vriendelijke toon. Ze had zojuist een afstandbediening gerepareerd met twee verse batterijen. Nu werd een kleine kleurentelevisie, nieuw in de doos, voor haar neus gezet.
'Hij doet het niet!' Zei de kapitein zo verontwaardigd mogelijk.
Het meisje bestudeerde de aankoopbon en de man pruttelde verder. Hij wilde zijn geld terug.
'Geen ontvangst, slecht geluid.' Hij hoorde alleen het ruisen van de zee. Gisteren gekocht, maar een miskoop. Zijn vrouw had nog zo gezegd dat hij een Philips had moeten kopen. Dat waren tenminste deugdelijke toestellen. Dit was niks. Alleen de video gaf goed beeld.
Het meisje haalde de tv uit zijn doos en begon met aansluiten. Iedereen in de wachtruimte voelde nattigheid, maar de zeeman ging door tot het gaatje.
'Die tv doet het niet. Goedkoop dingetje. Ik wil gewoon mijn geld terug en een Philips kopen.'

Gisteren was hij met de bus gekomen voor deze aanbieding. Met die doos naar huis en vanmorgen weer met de bus terug.
Inmiddels was het meisje zo ver. Nederland 1. Nederland 2. Nederland 3. Het programmeren van deze miskoop was kinderlijk eenvoudig.
'Kijk meneer. U drukt op SEARCH en wat tot u een zender ziet. Dan drukt u op het nummer waarop u deze zender wilt hebben en tot slot drukt u op RETURN.' Om de vernedering compleet te maken benadrukte ze op aller vriendelijkste toon dat dit allemaal op bladzijde drie van de handleiding stond.
De wachtenden gniffelden. Herkenbaar, maar ook pijnlijk. Meneer krabde achter een oor. Hij keek alsof zojuist voor zijn ogen een wonder had plaatsgevonden.

'Volgende!' Riep het meisje. Nummer 897. Een man van Turkse komaf met in een plastik Zeemanzak een DVD-speler van een onbekend merk.
'Doet niet.'
Hij had een zwarte joggingbroek aan die nodig opgetrokken moest worden. Een onaangestoken shagje in zijn hand. Hij was al twee dagen druk met dit apparaat.
'Gisteren ook hier. Deed het wel. Thuis. Deed het niet.'
Vraagteken.
Ze sloot de DVD-speler aan op een monitor en had snel gezien wat het euvel was.
'Hij staat op kinderslot.'
'Kinderslot?'
'Zodat kinderen niet zomaar alle films kunnen bekijken. Maar als u ook niet weet wat het is, dan wordt het bedienen van de DVD lastig. Kijk! Zo haal ik het er af. Nu werkt hij probleemloos.'

Weer een tevreden klant. Voor ons een meneer waarvan de afstandbediening niet meer werkte omdat een schuifje niet op TV, maar op DVD stond. Klik en opgelost. En toen waren wij aan de beurt.
Nummer 899.
Je gaat toch even twijfelen. Doen wij ook iets verkeerd? Hebben we de gebruiksaanwijzing niet goed gelezen? Zijn we debiel? Of erger nog; werkt het hier opeens weer.
Ik krijg bij zo'n servicedesk altijd het tandartssyndroom. De kiespijn is over als je in de wachtkamer zit.
Gelukkig was onze storing serieus. Het apparaat is ingenomen en wordt verstuurd naar de fabrikant. Nog net binnen de garantietermijn. Het gaat minimaal een maand duren. Dan is de garantie verlopen.