Amsterdam. De mevrouw van de meubeltjeswinkel.
Tu-tu-tu tuut. Juffrouw Mier.
'Kan ik jullie ergens mee van dienst zijn?'
Een hoog stemmetje dat aan het eind van de zin ver naar beneden ging. Ze sprak snel en het leek alsof er niet genoeg lucht in haar longen zat. Ondanks het tuttengehalte was een plat Amsterdams accent duidelijk hoorbaar.
Ik schat de dame vijfenvijftig of ouder.
Wij waren verliefd op het rode stoeltje. Afgeprijsd en nog 25% korting ook. Een paar deuren verderop koste een vergelijkbaar zitmeubel meer dan het dubbele, dus wilden we snel handelen. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat het allerlaatste exemplaar voor onze neus stond.
Ze had diepere groeven in haar gezicht dan Mick Jagger. Niet te redden met een hele emmer botox. Een knalrode rand had haar pruilmondje groter gemaakt. Alsof ze met lippenstift niet binnen de lijntjes kon blijven. Aan het eind van de drukke dag was het opgestoken haar een beetje uitgezakt.
'Ik kan ons filiaal in Rotterdam bellen…' Zei ze met jengelstem en haastte zich naar de telefoon alsof er nog honderd andere klanten in de lege winkel stonden.
De vestiging in Alexandrium was kennelijk wel druk, want de telefoon ging lang over. Maar ons geluk kon niet op. De tweede keukenstoel was gevonden.
Voor het afrekenen zette ze een leesbrilletje op het puntje van haar neus. Met potlood schreef ze de bedragen onder elkaar op een papiertje. Een machientje van Texas Instruments lag werkeloos op de toonbank. Ik moest alles even natellen, om grove fouten te voorkomen. Als ik brutaal zou zijn, had ik in eigen voordeel kunnen handelen.
Ze sprak bij alles wat ze deed. Wat ze zei herhaalde ze minimaal drie keer in andere bewoordingen. Ik moest om haar lachen en zij weer om mij. We werden een beetje nerveus van elkaar. Misschien was dit de eerste stoel die ze deze dag verkocht en ging het opeens allemaal iets te gemakkelijk.
Op het moment dat wij de winkel verlieten sleepte mevrouw een grote rol plastik in de richting van onze aankoop. Die zou ze heel goed inpakken en voorzichtig opslaan in het magazijn.
Als de volgende week de andere is gearriveerd kunnen we ze ophalen.
Tu-tu-tu tuut. Juffrouw Mier.
'Kan ik jullie ergens mee van dienst zijn?'
Een hoog stemmetje dat aan het eind van de zin ver naar beneden ging. Ze sprak snel en het leek alsof er niet genoeg lucht in haar longen zat. Ondanks het tuttengehalte was een plat Amsterdams accent duidelijk hoorbaar.
Ik schat de dame vijfenvijftig of ouder.
Wij waren verliefd op het rode stoeltje. Afgeprijsd en nog 25% korting ook. Een paar deuren verderop koste een vergelijkbaar zitmeubel meer dan het dubbele, dus wilden we snel handelen. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat het allerlaatste exemplaar voor onze neus stond.
Ze had diepere groeven in haar gezicht dan Mick Jagger. Niet te redden met een hele emmer botox. Een knalrode rand had haar pruilmondje groter gemaakt. Alsof ze met lippenstift niet binnen de lijntjes kon blijven. Aan het eind van de drukke dag was het opgestoken haar een beetje uitgezakt.
'Ik kan ons filiaal in Rotterdam bellen…' Zei ze met jengelstem en haastte zich naar de telefoon alsof er nog honderd andere klanten in de lege winkel stonden.
De vestiging in Alexandrium was kennelijk wel druk, want de telefoon ging lang over. Maar ons geluk kon niet op. De tweede keukenstoel was gevonden.
Voor het afrekenen zette ze een leesbrilletje op het puntje van haar neus. Met potlood schreef ze de bedragen onder elkaar op een papiertje. Een machientje van Texas Instruments lag werkeloos op de toonbank. Ik moest alles even natellen, om grove fouten te voorkomen. Als ik brutaal zou zijn, had ik in eigen voordeel kunnen handelen.
Ze sprak bij alles wat ze deed. Wat ze zei herhaalde ze minimaal drie keer in andere bewoordingen. Ik moest om haar lachen en zij weer om mij. We werden een beetje nerveus van elkaar. Misschien was dit de eerste stoel die ze deze dag verkocht en ging het opeens allemaal iets te gemakkelijk.
Op het moment dat wij de winkel verlieten sleepte mevrouw een grote rol plastik in de richting van onze aankoop. Die zou ze heel goed inpakken en voorzichtig opslaan in het magazijn.
Als de volgende week de andere is gearriveerd kunnen we ze ophalen.
Ik weet 't niet...ik heb 't gevoel dat 't ergens gaat spaaklopen... ;-)
BeantwoordenVerwijderenNah ja, Eindelijk een leuke nieuwe aankoop, ontbreekt de foto ?? :-)
BeantwoordenVerwijderenHoe loopt het nou af??? Net als mijn gootsteenkorfjezonderbijapssendkogeltje?
BeantwoordenVerwijderen