Geleen. Toen ik in 1993 uit Geleen vertrok deed ik dat met pijn in het hart. In het begin ging ik ieder weekend naar huis. Daar in het zuiden zaten mijn vrienden en in eerste instantie vond ik de wereldstad Geleen minstens even gezellig als het grote dorp Amsterdam. Chauvinistisch tot op het bot stond ik pal achter de slechte middenstand-slogan 'Geleen heeft 't!'
Maar al vrij snel vond ik in Amsterdam mijn draai. AT5 was kilometers professioneler dan Lokale Omroep Start, Ajax won meer dan de Smoke Eaters en Fortuna bij elkaar, in Schiller kwamen interessantere gasten dan in Café 't Luifeltje, Koninginnedag was minstens even leuk als carnaval en mijn fiets werd in Amsterdam minder vaak gejat dan in Geleen.
Langzaam verwaterde het contact met de vrienden in het zuiden. De belangrijkste reden voor een reis langs de A2 waren mijn ouders, zus en later de neefjes Jasper en Ruben.
Mijn leventje speelde zich af in het hoge noorden en ik voelde me langzaam meer Amsterdammer dan Gelaendenaer. Ook mijn accent veranderde. Mijn nieuwe vrienden noemden me eerst Belg, later Limburger en de laatste jaren vragen de mensen of ik uit Brabant kom. In het zuiden vinden ze tegenwoordig dat ik Hollands praat. Huilands noemen ze dat.
Dit weekend was ik voor het eerst in jaren weer eens op stap in Geleen. Ik heb het opgezocht, de laatste keer was in maart 2004. Die avond hebben we geen 'rundje mert' gemaakt, iets wat we vroeger altijd deden. Zaterdagavond hebben we dat wel weer eens gedaan. Een ouderwetse kroegentocht langs alle cafés aan de markt in Geleen.
Het zijn er tegenwoordig minder dan in 1990, dus het rondje is sneller gemaakt. Een aantal cafés zijn failliet en in alle andere zaken zitten nieuwe eigenaren. Historische namen zijn veranderd.
Het is lang niet meer zo gezellig als in het begin van de jaren negentig. De jeugd is verdwenen. Ik weet niet waar ze tegenwoordig uitgaan, maar wij gingen vroeger massaal naar De Max, Neerlandia, de Doufpot, de Bizzie Bie of het Corner House. Wat er van over is, zijn louche tenten met in mijn ogen de verkeerde types voor én achter de bar.
We zijn van de Vlaegel, via Amadeus, Max, de voormalige Luifel en wat ooit de gezellige Blaosbalg was naar de Anno gegaan. De meeste cafés waren dunbevolkt. Het viel me op dat op al deze plekken zo weinig gelachen werd.
Maar al vrij snel vond ik in Amsterdam mijn draai. AT5 was kilometers professioneler dan Lokale Omroep Start, Ajax won meer dan de Smoke Eaters en Fortuna bij elkaar, in Schiller kwamen interessantere gasten dan in Café 't Luifeltje, Koninginnedag was minstens even leuk als carnaval en mijn fiets werd in Amsterdam minder vaak gejat dan in Geleen.
Langzaam verwaterde het contact met de vrienden in het zuiden. De belangrijkste reden voor een reis langs de A2 waren mijn ouders, zus en later de neefjes Jasper en Ruben.
Mijn leventje speelde zich af in het hoge noorden en ik voelde me langzaam meer Amsterdammer dan Gelaendenaer. Ook mijn accent veranderde. Mijn nieuwe vrienden noemden me eerst Belg, later Limburger en de laatste jaren vragen de mensen of ik uit Brabant kom. In het zuiden vinden ze tegenwoordig dat ik Hollands praat. Huilands noemen ze dat.
Dit weekend was ik voor het eerst in jaren weer eens op stap in Geleen. Ik heb het opgezocht, de laatste keer was in maart 2004. Die avond hebben we geen 'rundje mert' gemaakt, iets wat we vroeger altijd deden. Zaterdagavond hebben we dat wel weer eens gedaan. Een ouderwetse kroegentocht langs alle cafés aan de markt in Geleen.
Het zijn er tegenwoordig minder dan in 1990, dus het rondje is sneller gemaakt. Een aantal cafés zijn failliet en in alle andere zaken zitten nieuwe eigenaren. Historische namen zijn veranderd.
Het is lang niet meer zo gezellig als in het begin van de jaren negentig. De jeugd is verdwenen. Ik weet niet waar ze tegenwoordig uitgaan, maar wij gingen vroeger massaal naar De Max, Neerlandia, de Doufpot, de Bizzie Bie of het Corner House. Wat er van over is, zijn louche tenten met in mijn ogen de verkeerde types voor én achter de bar.
We zijn van de Vlaegel, via Amadeus, Max, de voormalige Luifel en wat ooit de gezellige Blaosbalg was naar de Anno gegaan. De meeste cafés waren dunbevolkt. Het viel me op dat op al deze plekken zo weinig gelachen werd.
En er was een overdosis mannen in de stad. Leuke Geleense meisjes verstoppen zich tegenwoordig blijkbaar ergens anders.
Ondanks de troosteloosheid ben ik nog behoorlijk dronken geworden. Of misschien wel juist vanwege…
Het was goed om een paar oude bekenden weer eens te zien, maar Geleen is mijn Geleen niet meer.
Ondanks de troosteloosheid ben ik nog behoorlijk dronken geworden. Of misschien wel juist vanwege…
Het was goed om een paar oude bekenden weer eens te zien, maar Geleen is mijn Geleen niet meer.
Geleen uitIk had altijd een enorme hekel aan oudjes die de uitdrukking 'vroeger was alles beter' gebruikten. Onzin vond ik dat. Ooit, nog niet zo lang geleden, nam ik me voor om het zelf niet voor mijn vijfenzeventigste te zeggen.
Helaas lig ik ook wat dit betreft voor op schema. Ik word een oude lul met een hoog mopperpeil en vroeger… Vroeger was alles beter!
Helaas lig ik ook wat dit betreft voor op schema. Ik word een oude lul met een hoog mopperpeil en vroeger… Vroeger was alles beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.