Kralendijk, Bonaire. De zon scheen als altijd. Een gelukkige Bonairiaan reed op Kaya Grandi richting Harbour Village. De donkergroene Nissan pick-up was van een vriend. Hij had koffers vervoerd voor de padvinderij en was op weg naar zijn werk bij een lokale radiozender. Vrolijke calypsomuziek kwam uit de speakers en de jongeman zong luid mee.
Een klein moment van onoplettendheid en de mooie dag was met een doffe klap verpest. Wat er precies was gebeurd wist hij niet. Hij had nog geprobeerd hard te remmen, maar zijn pick-up was op een andere pick-up geklapt. De Nissan had een Toyota geraakt.
Op Bonaire rijdt iedereen in een pick-up. Dat is handig voor vervoer van duikflessen. De meeste auto's zijn uitgerust met stevige bullbars, speciaal voor die kleine momentjes van onoplettendheid. De Toyota had niet meer dan een kromme buis. Die extra bumper had zijn werk gedaan. De Nissan van de, inmiddels niet meer zo vrolijke, Bonairiaan had geen extra stootbeugel en zat aan de voorkant behoorlijk in elkaar. Beide lampen stuk, een kromme motorkap en uit de radiator lekte een flinke plas koelvloeistof.
Die Toyota Hilux 2.7 WT-i had de hoofdrolspeler uit dit verhaaltje veel te laat gezien. Daar baalde hij behoorlijk van. Aan een stevige ketting om zijn nek hing een gouden naamplaatje, dat leek op een ouderwets scheermesje. De tekst stond er in letters met krullen op. Het was slecht te lezen, maar uiteindelijk kon ik de letters ontcijferen.
"TONTJE" stond er.
Tontje had een aanrijding veroorzaakt. Nu zat hij op de stoeprand en keek beteuterd naar de kaduke Nissan. Tontje lager. Inmiddels was de politie gewaarschuwd door de macamba's uit die Toyota.
Tontje. Je moet het op zijn Antilliaans uitspreken en de 'o' even laten resoneren in je mond: 'Tó-ó-ó-ójntjeh'. Geen oohs, maar o's. De rest van de dag heb ik geoefend op de typisch Antilliaanse uitspraak. Tontje. Tontje. Tontje.
Schitterend.
Probeer het zelf eens!
De politieman was snel klaar met het pick-upincident. Tontje kreeg de schuld. Zijn auto werd aan de kant geduwd en de Nederlanders mochten verder rijden. Het glas van de koplampen bleef achter op straat.
Een klein moment van onoplettendheid en de mooie dag was met een doffe klap verpest. Wat er precies was gebeurd wist hij niet. Hij had nog geprobeerd hard te remmen, maar zijn pick-up was op een andere pick-up geklapt. De Nissan had een Toyota geraakt.
Op Bonaire rijdt iedereen in een pick-up. Dat is handig voor vervoer van duikflessen. De meeste auto's zijn uitgerust met stevige bullbars, speciaal voor die kleine momentjes van onoplettendheid. De Toyota had niet meer dan een kromme buis. Die extra bumper had zijn werk gedaan. De Nissan van de, inmiddels niet meer zo vrolijke, Bonairiaan had geen extra stootbeugel en zat aan de voorkant behoorlijk in elkaar. Beide lampen stuk, een kromme motorkap en uit de radiator lekte een flinke plas koelvloeistof.
Die Toyota Hilux 2.7 WT-i had de hoofdrolspeler uit dit verhaaltje veel te laat gezien. Daar baalde hij behoorlijk van. Aan een stevige ketting om zijn nek hing een gouden naamplaatje, dat leek op een ouderwets scheermesje. De tekst stond er in letters met krullen op. Het was slecht te lezen, maar uiteindelijk kon ik de letters ontcijferen.
"TONTJE" stond er.
Tontje had een aanrijding veroorzaakt. Nu zat hij op de stoeprand en keek beteuterd naar de kaduke Nissan. Tontje lager. Inmiddels was de politie gewaarschuwd door de macamba's uit die Toyota.
Tontje. Je moet het op zijn Antilliaans uitspreken en de 'o' even laten resoneren in je mond: 'Tó-ó-ó-ójntjeh'. Geen oohs, maar o's. De rest van de dag heb ik geoefend op de typisch Antilliaanse uitspraak. Tontje. Tontje. Tontje.
Schitterend.
Probeer het zelf eens!
De politieman was snel klaar met het pick-upincident. Tontje kreeg de schuld. Zijn auto werd aan de kant geduwd en de Nederlanders mochten verder rijden. Het glas van de koplampen bleef achter op straat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.