popie benedictie (II)

Rome. Klokslag middernacht schuifelde de Paus door het gangpad richting altaar. Zijn entree deed meer denken aan de opkomst van Mick Jagger, dan aan een groep geestelijken vlak voor de nachtmis. Tot mijn grote verbazing reageerde het publiek uitzinnig. Zelfs nonnetjes klommen met digitale cameraatjes op de stoelen om richting Benedictus XVI te schieten.
Wij zaten zo ver van het gangpad dat ik niet meer zag dan mobieltjes, foto- en videocamera's of de ruggen van beminde gelovigen. Duizenden flitslampjes zorgden voor een stroboscoopachtig lichteffect. Ergens zag ik een gouden kruis op een stok voorbij gaan. Het was alles behalve stil.
Tijdens de dienst moest ik mijn best doen om een glimp van het altaar op te vangen. Maximaal naar links hangen, anders zag ik uitsluitend de gigantische zuil, drie meter voor me. Ik snap dat pilaren noodzakelijk zijn om de enorme dakconstructie te dragen, maar wat mij betreft had Michelangelo een smallere oplossing mogen verzinnen.
De poppetjes in de verte waren klein en hier ging voor het eerst de vergelijking met een stadionconcert mank. Geen grote videoschermen boven het podium. Wel een gigantische cameracrane achter het altaar. Die viel in het niets bij het decor.
De Paus zat in een stoel. Priesters om hem zongen liedjes. Wierook op het podium. In kerken gebruiken ze de oudste rookmachine op aarde. Jammer dat Penny de Jager er niet bij kon zijn. De teksten waren voornamelijk in onverstaanbaar Latijn en Italiaans, maar dat had ik kunnen weten.
Ondertussen bleef het onrustig in de zaal. Mensen liepen af en aan. Regelmatig stond iemand op om een foto te maken. In onze hoek bleef het rommelen, omdat de katholieken zich er niet bij neer wilden leggen dat ze uren in de rij hadden gestaan voor uitzicht op marmer. Het mannetje van orde had er zijn handen vol aan en hij raakte duidelijk geïrriteerd.
Vrede op aarde.
De nachtmis in Sint Pieter is een unieke ervaring, maar om ons heen vielen gelovigen met bosjes in slaap. Het duurde en het duurde. Een klein hoogtepunt was de man die door het middenpad naar voren stormde. Ik schatte hem een jaar of veertig en hij had haast. Halverwege hielden twee Zwitserse Gardisten hem tegen. Hij viel, struikelde of werd gevloerd, dat kon ik niet zien. Rustig en beheerst werd hij geboeid en afgevoed. Televisiekijkers over de hele wereld zullen er niets van gemerkt hebben. Ik vroeg me af wat zijn plan was. Had ik hier gezien hoe een aanslag op de Paus in vroeg stadium werd verijdeld of was het een uitzinnige fan?

Een kleine tien minuten voor het eind van de dienst hebben we Sint Pieter verlaten. Voor het zingen de kerk uit, omdat we een taxi moesten nemen naar ons hotel. Voor het Sint Pietersplein stonden om precies te zijn nul taxi's klaar voor de duizenden gelovigen. Ook geen ezeltjes, terwijl onze herberg aan de andere kant van de Rome lag. We vonden gelukkig net op tijd een snorder die ons in een gammele Opel uit de jaren zeventig naar de buitenwijk in het oosten bracht.