bakkie leut

Uithoorn. 'Kopje Koffie, heren?', vroeg de vriendelijke muzikant. Midden in zijn woonkamer werd een statief uitgeklapt, de monitor op tafel gezet en lampen uit een grote blauwe koffer gehaald. De invasie van een televisieteam.
'Ja, graag!', antwoordden de geluidsman en ik.
Een kopje koffie gaat er altijd in. Overal waar we komen en op ieder tijdstip van de dag. De gemiddelde cameraploeg bestaat uit ware koffiekenners.
De gastheer had al spijt van zijn vraag, maar op dat moment hadden wij nog niets in de gaten. Toch had er een lampje moeten gaan branden toen hij zei: 'Ik neem een lekker kopje thee!'
Sinds het Senseotijdperk is het niveau van de zwarte slobber landelijk sterk verbeterd. Een jaar of vijf geleden werden we veel vaker geconfronteerd met een te sterke of een te slappe bak. Ook was de kans groter dat je ergens een goedkope bonensoort trof.
De man rommelde in kastjes. Wat hij precies deed had ik in eerste instantie niet in de gaten, omdat ik druk was met het uitlichten van de keukentafel.
Opgeklopte melk is weer uit de mode. In Amsterdam-Zuid schenken ze tegenwoordig een goede espresso. Juppen, homo's en de rijken houden over het algemeen van goede koffie. Daarvoor gebruiken ze dure apparaten. In het Noorden en Oosten wordt de bak vaak nog ouderwets gezet, maar daar trakteren ze de televisieploeg op kruidkoek of een plakje suikerbrood. Verder ze naar het zuiden neemt de kans op gebak toe.
De geluidsman zei niets, maar hij knikte in de richting van het aanrecht. Daar stond de heer des huizes te knoeien met een koffiefilter, de waterkoker en twee mokken. Nooit eerder heb ik iemand zo zien worstelen met Douwe Egberts. Blijkbaar had hij geen flauw idee hoe zijn koffiezetapparaat werkte. Een oude Krups stond werkeloos aan de kant.
'Komt goed', mompelde de man, zonder overtuiging.
Het gaat wel vaker mis. De vorige week in een nonnenklooster kregen we een smerig opgewarmd brouwseltje. De zuinigen onder ons schenken koffie die al uren in een kan staat en soms tref je nog mensen met oploskoffie. Ook niet mijn cup of tea. Niet-koffiedrinkers herken je aan de oploskoffie die in het ergste geval wordt geserveerd met melkpoeder.
'Smaakt het?', vroeg meneer. Heel beleefd knikte ik en nam nog maar een slok. Slootwater. Aangelengde koffie en toch veel te sterk. Al lang niet meer zo'n vieze koffie gedronken. Tot overmaat van ramp was het een flinke mok vol. Was dit door Gargamel gefabriceerd, dan zou geen Smurf het overleven.
Hij wist zelf ook wel wat hij ons aangedaan had, want bij het vertrek bood hij zijn excuses aan voor de koffie. We konden er wel om lachen. Boven op tafel stonden nog twee halfvolle mokken.
Later op de middag kregen we in Almere gelukkig normale koffie. Dit keer met een dikke plak kleffe cake. Vriendelijk, maar cake is niet meer van deze tijd en dit baksel van de Hema zeker niet…

Een cameraploeg heeft misschien wel verstand van koffie, maar ook altijd wat te klagen.