Heusden. Op zoek naar een mooi sneeuwverhaal kwamen we uit in het pittoreske Heusden. Het stadje is bekend van de mega geldprijs in een loterij en misschien nog wel meer van een geobsedeerde mevrouw die zegt psychische schade te ondervinden, omdat ze geen loten had, terwijl de hoofdprijs in haar straat viel.
In café Havenzicht bestelden we snert en Chocomel met slagroom om op te warmen. Aan de wand hing een grote cheque, die ze hadden gebruikt tijdens de televisie-uitzending. Ik vroeg het meisje van de bediening of ze ook een prijs had gewonnen. Eigenlijk wist ik al wat het antwoord was. Anders stond ze hier niet.
Haar baas wel. Hij had achttien loten. Bij elkaar goed voor een tonnetje of twee, dacht ze zo. Vandaar dat die baas deze middag afwezig was.
De serveerster vond het niet zo erg dat ze geen miljonair was geworden. Ze had het toch een keigaaf feest gevonden. Alle artiesten waren even in het café geweest. Martijn, Henny en Gaston. Toppers dus.
Jan Smit had aan de bar gezeten en zelfs even achter gestaan. De foto had ze thuis. En nu we het toch over Jan hadden, het meisje had kaartjes voor een optreden, deze avond, in Den Bosch. Ze vroeg zich alleen af of het wel door zou gaan, nu het weer zo lelijk was.
Inmiddels stond de soep klaar. Daarbij kregen we op een bordje roggebrood met ontbijtspek. Ik bestelde een glaasje melk. Buiten liep de mevrouw met het kleine hondje die we een half uur eerder hadden geïnterviewd.
In café Havenzicht bestelden we snert en Chocomel met slagroom om op te warmen. Aan de wand hing een grote cheque, die ze hadden gebruikt tijdens de televisie-uitzending. Ik vroeg het meisje van de bediening of ze ook een prijs had gewonnen. Eigenlijk wist ik al wat het antwoord was. Anders stond ze hier niet.
Haar baas wel. Hij had achttien loten. Bij elkaar goed voor een tonnetje of twee, dacht ze zo. Vandaar dat die baas deze middag afwezig was.
De serveerster vond het niet zo erg dat ze geen miljonair was geworden. Ze had het toch een keigaaf feest gevonden. Alle artiesten waren even in het café geweest. Martijn, Henny en Gaston. Toppers dus.
Jan Smit had aan de bar gezeten en zelfs even achter gestaan. De foto had ze thuis. En nu we het toch over Jan hadden, het meisje had kaartjes voor een optreden, deze avond, in Den Bosch. Ze vroeg zich alleen af of het wel door zou gaan, nu het weer zo lelijk was.
Inmiddels stond de soep klaar. Daarbij kregen we op een bordje roggebrood met ontbijtspek. Ik bestelde een glaasje melk. Buiten liep de mevrouw met het kleine hondje die we een half uur eerder hadden geïnterviewd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.