De Meern. Het is deze week twintig jaar geleden dat Andy Warhol overleed. Hij is begraven op Saint John the Baptist Byzantine Catholic Cemetery in Bethel Park, vijftien kilometer buiten het centrum van Pittsburgh. Een kale helling, niet ver van U.S. Route 88, met uitzicht op een kruising en een paar kleine huisjes. De kunstenaar ligt twee meter naast het graf van zijn ouders, Andrew en Julia Warhola.
Boudewijn Büch nam me mee naar deze plek op 19 april 1998. We maakten een programma over Andy Warhol. Daarvoor hadden we in Amsterdam Boudewijns eigen verzameling gedraaid. In New York waren we op de plekken van de verschillende Factory's. Ook hebben we daar interviews opgenomen met Vincent Fremont, een van de directeuren van de Andy Warhol Foundation en Nat Finkelstein, fotograaf en vriend van de extravagante popart kunstenaar. Uiteindelijk waren we een dag in Pittsburgh.
Het kerkhof was verlaten op die regenachtige zondagmorgen. Druppels op ruiten van onze huurauto. We konden rijden tot vlak onder het graf dat we zochten. Ik herinner me dat we het niet direct konden vinden. Het was voor ons gevoel te gewoontjes. Een sombere locatie zonder enige glitter of glamour, totaal niet des Warhols.
Op zijn graf staat een zwarte steen met zijn naam en de data van geboorte en overlijden. Er zitten wat vreemde versiersels op en er zijn twee vredig biddende handjes in gegraveerd. Boudewijn noemde het een 'ongelofelijk tuttengraf'. Volgens hem had er een groot kleurrijk beeld van Mickey Mouse moeten staan, een pak Brillo of een blik Campbell's Soup. Büch had natuurlijk gelijk.
De scène die we opgenomen hebben duurde een paar minuten en is met twee knipjes ingekort en uitgezonden. Veel langer zijn we ook niet op het kerkhof gebleven. Het weer was slecht en er was niet meer te zien dan die ene troosteloze steen.
Die middag hadden we in The Andy Warhol Museum, schuin tegenover de Heinz Tomato Ketchup fabrieken, een afspraak met John Warhola. Deze broer van Andy is waarschijnlijk de reden dat het museum in Pittsburgh is gevestigd. Hij toonde ons de indrukwekkende collectie. Meer dan 500 Warholwerken hingen er.
Toch zal ik vooral het stille kerkhof niet meer vergeten. In mijn hoofd associeer ik dat moment altijd met het nummer Sunday Morning van The Velvet Underground & Nico. Deze muziek, van de lp met de door Warhol geschilderde banaan op de cover, had Boudewijn er onder gemonteerd en het klopte helemaal.
Dichter bij Andy Warhol kan ik niet meer komen.
Boudewijn Büch nam me mee naar deze plek op 19 april 1998. We maakten een programma over Andy Warhol. Daarvoor hadden we in Amsterdam Boudewijns eigen verzameling gedraaid. In New York waren we op de plekken van de verschillende Factory's. Ook hebben we daar interviews opgenomen met Vincent Fremont, een van de directeuren van de Andy Warhol Foundation en Nat Finkelstein, fotograaf en vriend van de extravagante popart kunstenaar. Uiteindelijk waren we een dag in Pittsburgh.
Het kerkhof was verlaten op die regenachtige zondagmorgen. Druppels op ruiten van onze huurauto. We konden rijden tot vlak onder het graf dat we zochten. Ik herinner me dat we het niet direct konden vinden. Het was voor ons gevoel te gewoontjes. Een sombere locatie zonder enige glitter of glamour, totaal niet des Warhols.
Op zijn graf staat een zwarte steen met zijn naam en de data van geboorte en overlijden. Er zitten wat vreemde versiersels op en er zijn twee vredig biddende handjes in gegraveerd. Boudewijn noemde het een 'ongelofelijk tuttengraf'. Volgens hem had er een groot kleurrijk beeld van Mickey Mouse moeten staan, een pak Brillo of een blik Campbell's Soup. Büch had natuurlijk gelijk.
De scène die we opgenomen hebben duurde een paar minuten en is met twee knipjes ingekort en uitgezonden. Veel langer zijn we ook niet op het kerkhof gebleven. Het weer was slecht en er was niet meer te zien dan die ene troosteloze steen.
Die middag hadden we in The Andy Warhol Museum, schuin tegenover de Heinz Tomato Ketchup fabrieken, een afspraak met John Warhola. Deze broer van Andy is waarschijnlijk de reden dat het museum in Pittsburgh is gevestigd. Hij toonde ons de indrukwekkende collectie. Meer dan 500 Warholwerken hingen er.
Toch zal ik vooral het stille kerkhof niet meer vergeten. In mijn hoofd associeer ik dat moment altijd met het nummer Sunday Morning van The Velvet Underground & Nico. Deze muziek, van de lp met de door Warhol geschilderde banaan op de cover, had Boudewijn er onder gemonteerd en het klopte helemaal.
Dichter bij Andy Warhol kan ik niet meer komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.