dinsdag 13 maart 2007

the boys are back in town

Melbourne, Australië. Het Formule1-circus is weer in de stad. Een paar honderd, misschien duizend, medewerkers van teams, organisatie en media reizen mee langs alle circuits over de wereld. Velen doen dit al jaren. Voor hen is dit een way of life. Eigenlijk is het één grote familie.
Op het vliegveld vanmorgen liepen we Philippe Massa met zijn vriendin tegen het lijf. Wat volgde was een vriendelijk 'hey-hoi-hallo!' Verderop in de rij bij de douane stond de baas van het Spyker team. Grapjes over en weer. Later, in ons hotel, troffen we de monteurs van Torro Rosso en Toyota voor het eerst sinds de winterstop. Lachen, gieren, brullen.
Op het circuit zouden we alleen even kijken of al onze apparatuur was gearriveerd. Een paar uur later vertrokken we pas nadat we gesproken hadden met de heren van de Duitse televisie, mannen van de Engelse zendgemachtigde en vrienden van een Japanse zender. Ons kent ons.
In het restaurant zaten twee coureurs met hun gevolg. Van de een kregen we een ferme hand, van de ander een drankje. Vriendelijkheid kent geen tijd. Aan een andere tafel zaten belangrijke heren die reizen regelen en hotels boeken voor teams en media. Dat zijn zakenpartners, maar ook geïnteresseerde collega's van hetzelfde rondreizende circusgezelschap.
Eigenlijk is het een klein clubje. De cameramannen die Formule1 doen kom je ook tegen in de Tour de France, bij de Olympische Spelen en het schijnt ook in de Dakar-rally. Journalisten idem dito.
Het weerzien in Australië, zo aan het begin van een nieuw seizoen, is altijd grappig. Even bijkletsen op internationaal niveau. Wie heeft wat gedaan na het slotfeest in Brazilië. Een enkeling is verdwenen, maar anderen weten altijd waarheen. Soms gaan de rechten naar een ander station, wijzigt een leverancier of komt ergens een nieuwe rijder, teambaas of sponsor. Dus is het boeiend om even te horen wie waar mee bezig is en waarom.
Het zal nog een dag of twee duren voor we weer volledig op de hoogte zijn. Dan gaan we met z'n allen verder waar we gebleven waren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.