en papa dan?

De Meern. Daar ga ik. Met een Blije Doos (van de babyzaak) onder de ene en de Zwanger Kadoos (van een drogist) onder mijn andere arm sjok ik door het centrum van de stad. Ik heb het gevoel dat ik een beetje voor joker loop. Echte mannen kijken me meewarig aan. Alleen een moeder met kind achterop de fiets lacht begripvol. Van sjans is echter geen sprake.
De slogan van de Prenatal spookt nog door mijn hoofd.
"Als jij wij wordt…"
Deze aanstaande papa denkt: En ik dan? Eén ding is zeker, de campagne is niet gericht op jonge vaders. Die worden namelijk negen maanden aan hun lot overgelaten.
Daarna wordt het waarschijnlijk niet beter. Ik vrees dat papa zijn finest moment heeft gehad. Neem de folder van de kraamzorg er maar even bij: "Persoonlijke zorg voor moeder en kind." Over de huisvader en zijn emoties wordt met geen woord gerept. Hij doet vanaf nu voor spek en bonen mee.
Het is me opgevallen dat er na de conceptie verdomd weinig amusante taken over blijven voor de man. Hij mag de Blije Dozen ophalen en de kinderkamer opknappen, maar die werkjes vallen bij mij niet onder de noemer 'leuk'.
Voor moeder zijn er tijdschriften, crèmepjes, speciale vitaminetabletten en Blije Dozen. Ze krijgt een nieuwe garderobe en is, overal waar ze komt, het stralende middelpunt.
Papa mag één keertje mee naar de pufcursus en dat is het dan. De verloskundige vraagt hem niks. Hooguit een keer hoe hij denkt na de bevalling zijn werk te combineren met het vaderschap.
Ga eens kijken in de babyzaken. Het paradijs voor moeders en oma's, maar voor een gezonde man is er helemaal niks te beleven. Alle hebbedingetjes zijn mamagerelateerd. Terwijl zij net al drie nieuwe broeken heeft gekregen.
De meeste babyspulletjes zijn natuurlijk gewoon voor de baby, maar toch heb ik de indruk dat de ontwerpsters geen rekening houden met de gemiddelde interesse van een man. Zo'n Buggaboo kost een fortuin, maar gadgets ho-maar. Peperdure stofjes en een modieus design. Mama mag natuurlijk de kleur bepalen, net als bij de Volkswagen garage, maar daar kan papa nog beslissen over een spoiler, het navigatiesysteem of de autoradio. Bij Quinny en Buggaboo niet. Daar kan hij een luiertas uitzoeken. Te gek.
Vol overgave stortte ik me op de techniek in de kinderkamer; de babyfoon. Al snel concludeerde ik dat zelfs op dit vlak weinig te kiezen valt. Een videosysteem, waarmee je beneden op televisie de kleine kan controleren, gaat mijn vriendin een brug te ver en dus komen we uit op het gele setje dat al onze vrienden ook al hebben. Verder is er niets te koop voor papa en de baby.
Volgens mij is een Blije Doos voor vaders een gat in de markt. Stop er een eerste doosje Technisch Lego in, een tijdschrift over radiografisch bestuurbare kinderwagens, een naaktposter van K3 en bijvoorbeeld een setje oordoppen, zodat hij beter kan doorslapen nu zijn vrouw gaat snurken.

Maak je over mij verder geen zorgen. Ik kom niets te kort, maar er zijn meer aanstaande papa's zijn die schreeuwen om aandacht. Dat is een serieus probleem waarover geen regel geschreven is in het nieuwe regeerakkoord.
Ik vraag me af hoe het gaat met de minder assertieve vaders? Hoeveel getraumatiseerde mannen zijn er in Nederland? Is het gek dat wij ons massaal op ons werk storten nu alleen daar nog begrip is voor onze situatie?