Amsterdam. Zoals wij voornamelijk geïnteresseerd zijn in de Nederlandse deelnemers aan het EK Turnen, heeft de Zwitserse televisiezender SF alleen oog voor Boeschenstein, Hauptli, Ramseier, Schärer, Rickli en Capelli. De Zwitserse kunstturn-reporter moest zijn cameraman goed instrueren, want die had nog nooit van deze bergtoppers gehoord. Rugnummers en uiterlijke kenmerken wilde hij weten, maar zo ingewikkeld was het niet. Er waren telkens maximaal twee deelnemers in een roodwitte outfit met een zakmeslogo op de borst. Het witte kruis in een rood wapen.
De plopkap op de microfoon, met het Schweitzer Fernsehen logo, zei alleen de Zwitsers in de zaal iets. Zelfs de atleten knikten vriendelijk naar het thuisfront. De coach sprak de cameraman aan in plat Zwitsers. Op dat moment werd duidelijk dat deze filmer zijn beperkingen had. Het leek er op dat hij geen woord van dit 'Duits met een harde G' verstond. Hier stond de enige medewerker van de Alpenzender die niet van raclette hield.
Misschien was dat de reden dat de verslaggever lekker op de tribune ging zitten. Hij liet zijn collega worstelen met camera, statief en een rugzak vol banden en accu's. Of had deze Zwitserse Hans van Zetten altijd een zoek-het-zelf-maar-uit houding? De Milka-mentaliteit: Maak je niet druk om een paarse koe in de wei.
De NOS camera's stonden op de beste posities. Zij verzorgden de internationale uitzending van het evenement en hadden voorrang. Buitenlandse stations moesten achter een koord blijven en hadden vanwege de afstand last van afdekking door juryhoofden of loslopende sporters. Maar zoals in de meeste landen, gold ook hier: Eigen volk eerst. Vette pech voor de Zwitsers!
De SF cameraman dacht slim te zijn en klom op de vrijwel lege tribune. Daar werd hij weggestuurd door een overijverige vrijwilliger. Ook op de rolstoeltribune, die compleet verlaten was, mocht hij zijn statief niet voor een paar minuutjes plaatsen. Hoezo gastvrij?
Verderop stonden Nederlandse collega's. Zij werkten voor de NOS en liepen wel tussen de toestellen door. De twee hadden plezier om het gehannes van die Schweitzer kammeraman.
Een dame in mantelpak zou die eigenwijze buitenlander wel even de les lezen. Ze zei iets onaardigs tegen haar collega, in de veronderstelling dat die dikke Zwitser het toch niet zou begrijpen. Dat was dom. De cameraman verstond geen Hochalemannisch, maar hij bleek wel vloeiend Nederlands te spreken. Volgens hem was het in dit soort situaties toegestaan om de term kutwijf te gebruiken.
De plopkap op de microfoon, met het Schweitzer Fernsehen logo, zei alleen de Zwitsers in de zaal iets. Zelfs de atleten knikten vriendelijk naar het thuisfront. De coach sprak de cameraman aan in plat Zwitsers. Op dat moment werd duidelijk dat deze filmer zijn beperkingen had. Het leek er op dat hij geen woord van dit 'Duits met een harde G' verstond. Hier stond de enige medewerker van de Alpenzender die niet van raclette hield.
Misschien was dat de reden dat de verslaggever lekker op de tribune ging zitten. Hij liet zijn collega worstelen met camera, statief en een rugzak vol banden en accu's. Of had deze Zwitserse Hans van Zetten altijd een zoek-het-zelf-maar-uit houding? De Milka-mentaliteit: Maak je niet druk om een paarse koe in de wei.
De NOS camera's stonden op de beste posities. Zij verzorgden de internationale uitzending van het evenement en hadden voorrang. Buitenlandse stations moesten achter een koord blijven en hadden vanwege de afstand last van afdekking door juryhoofden of loslopende sporters. Maar zoals in de meeste landen, gold ook hier: Eigen volk eerst. Vette pech voor de Zwitsers!
De SF cameraman dacht slim te zijn en klom op de vrijwel lege tribune. Daar werd hij weggestuurd door een overijverige vrijwilliger. Ook op de rolstoeltribune, die compleet verlaten was, mocht hij zijn statief niet voor een paar minuutjes plaatsen. Hoezo gastvrij?
Verderop stonden Nederlandse collega's. Zij werkten voor de NOS en liepen wel tussen de toestellen door. De twee hadden plezier om het gehannes van die Schweitzer kammeraman.
Een dame in mantelpak zou die eigenwijze buitenlander wel even de les lezen. Ze zei iets onaardigs tegen haar collega, in de veronderstelling dat die dikke Zwitser het toch niet zou begrijpen. Dat was dom. De cameraman verstond geen Hochalemannisch, maar hij bleek wel vloeiend Nederlands te spreken. Volgens hem was het in dit soort situaties toegestaan om de term kutwijf te gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.