Utrecht. De Bora en een Karlslund zijn niet voor elkaar gemaakt. Dat ontdekte ik pas op het parkeerterrein van de Zweedse Meubelmaker. Ik had een iets gekocht in de veronderstelling dat ik het in delen zou krijgen, zoals alle andere artikelen van de spaanplaatspecialist. Maar bij het magazijn, een kilometer verder dan de kassa, bleek dat uitgerekend dit voorwerp niet met inbusschroefjes en een onduidelijke handleiding in elkaar gezet hoefde te worden. Het ding bestond uit één geheel en dat had ik kunnen weten.
Daar stond ik dan. Op de drukke parkeerplaats tussen het winkelend publiek. Het voelde alsof iedereen naar mij keek. Zelf zou ik ook even wachten als ik iemand zo zag stoeien met een pak golfkarton.
Het plan was om mijn zwangere vriendin te verrassen met een lentecadeau. De Karlslund; een rotan ligstoel. En die dingen zijn groter dan je denkt. Of ze doen je beseffen dat de achterbak van een Volkswagen Bora kleiner is dan hij lijkt.
Het liefst had ik gelijk een Passaat gekocht, maar ik had net mijn laatste centen uitgegeven aan die luie stoel. Natuurlijk hoopte ik dat mijn lieve lief er deze zomer geen hele dagen in zou liggen, zodat ik er ook nog wat aan had. Maar dan moest ik het ding alleen nog even thuis krijgen.
Linksom niet en rechtsom ook niet. Alle deuren van de auto stonden open, de achterbank lag al plat. Ondersteboven, schuin, voorkant eerst, achterkant eerst. Als iemand anders me deze opdracht gegeven had was ik zeker op zoek gegaan naar de verborgen camera.
Ik heb me niet laten kennen. Het lukte uiteindelijk met een klein beetje geweld en een open achterklep. Als Blik op de Weg mij over de A12 had zien tuffen was ik zeker aangehouden.
Toen ik thuis kwam was de zon weg.
Daar stond ik dan. Op de drukke parkeerplaats tussen het winkelend publiek. Het voelde alsof iedereen naar mij keek. Zelf zou ik ook even wachten als ik iemand zo zag stoeien met een pak golfkarton.
Het plan was om mijn zwangere vriendin te verrassen met een lentecadeau. De Karlslund; een rotan ligstoel. En die dingen zijn groter dan je denkt. Of ze doen je beseffen dat de achterbak van een Volkswagen Bora kleiner is dan hij lijkt.
Het liefst had ik gelijk een Passaat gekocht, maar ik had net mijn laatste centen uitgegeven aan die luie stoel. Natuurlijk hoopte ik dat mijn lieve lief er deze zomer geen hele dagen in zou liggen, zodat ik er ook nog wat aan had. Maar dan moest ik het ding alleen nog even thuis krijgen.
Linksom niet en rechtsom ook niet. Alle deuren van de auto stonden open, de achterbank lag al plat. Ondersteboven, schuin, voorkant eerst, achterkant eerst. Als iemand anders me deze opdracht gegeven had was ik zeker op zoek gegaan naar de verborgen camera.
Ik heb me niet laten kennen. Het lukte uiteindelijk met een klein beetje geweld en een open achterklep. Als Blik op de Weg mij over de A12 had zien tuffen was ik zeker aangehouden.
Toen ik thuis kwam was de zon weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.