pakman

De Meern. Ik ben geen pakkenman. Het is een outfit waar ik me niet bepaald gemakkelijk in voel. Wat dat betreft is het goed dat ik niet bij een bank werk.
In de kleerkast hangt een B&B pak (voor bruiloften en begrafenissen). Zwart met een dun wit streepje. Geen duur Oger pak, maar het ziet er keurig uit. Mijn schoonmoeder vindt dat het me goed staat. Zelf voel ik me een taxichauffeur, begrafenisondernemer, huwelijksfotograaf of nepmanager als ik het aan heb. Een pak staat misschien wel, maar het past en het hoort niet bij mij.
Een stropdas gaat al helemaal een brug te ver. Mijn dikke kale kop wordt een paasei van zo'n strik. Wat dat betreft ben ik blij dat Prins Claus de das demonstratief heeft afgedaan en ook Wouter Bos is een nuttig voorbeeld. Ik heb geen stropdas en wil dat graag zo houden.
En dan het strijken. Wat heb ik daar een ongelooflijke hekel aan. Stom werk. Het is me nog nooit gelukt om een overhemd netjes en zonder vouwen of kreukjes glad te strijken.
Maar er zijn gelegenheden waarbij je er niet omheen kan. Als je naar de Koningin moet of naar je schoonmoeder gaat. Dan is een strak pak onontbeerlijk. En daarvoor hangt het streepje altijd keurig netjes klaar om uit te rukken. Ingepakt in een hoes, want anders wordt het stoffig en vies eer het weer eens nodig is.
Het feest is voorbij. Snel trek ik het pak uit. Even iets anders aan. De broek vouw ik over het knaapje en het jasje hang ik uit. Even ruiken. Is het nog fris of moet ik morgen langs de stomerij? Ik denk dat ik het nog wel een keertje aan kan.
Voorlopig staat er niets voor mij en mijn pak op het programma. Dat is een pak van mijn hart. Laten we het dan ook maar even zo houden.