kraamexamen

De Meern. Zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd. Het is warm in de kinderkamer, maar ik ben vooral gespannen voor het examen. We doen het vak 'baby-in-bad'. Mevrouw José kijkt mee. Onze doortastende kraamhulp en mental coach komt morgen voor het laatst en wil dat ik het vanaf nu zelf doe.
Water in het badje laten lopen, maar niet té vol. Met de elleboog voelen of de thermometer niet stuk is. Twee of drie stuks hydrofiele doeken bij de hand. Scheutje olie in het water en dan kan de kleine man zich opmaken voor ons praktijkexamen.
Voorzichtig trek ik zijn truitje uit. Dit is een vouwpakket met overal kleine drukkertjes. Uit is eenvoudig, maar het kledingstuk weer aantrekken is een ware intelligentietest voor jonge vaders. Mijn geduld wordt al op de proef gesteld door eenvoudige rompertjes, dus ik heb een simpel schoon shirtje klaar liggen voor straks.
Met een washandje spoel ik de slaap uit zijn ogen. Leuk is anders, denkt de kleine man. Dan wrijf ik voorzichtig een laagje babyshampoo op zijn koppie. Hij heeft nu al meer haar dan zijn vader.
Ik kijk naar de juf. Ze knikt tevreden.
De houtgreep die ik moet gebruiken om mijn kind niet in het badwater te verzuipen heeft niks met judo te maken. Toch vindt hij het niet bepaald prettig als ik hem zo vast pak. Iets te enthousiast dompel ik zijn lijfje in het water. Hij schrikt en de examinator lacht me uit.
Dan komt eindelijk het moment van ultiem genot. We drijven weer op onze roze wolk. Het lijkt er op dat hij dobberen geweldig vindt. Zachtjes schuif ik hem heen en weer door het badje. Baantjes trekken noem ik het. Als de vriendelijke juf niet op mijn vingers zou kijken, zong ik nu een liedje voor de man. O sole mio ofzo.
Na een minuut of vijf is het wel weer genoeg. Op het droge wrijf ik voorzichtig achter de oortjes en in alle plooitjes die ik kan vinden. Als mijn zoon nu niet gaat protesteren kan deze proeve van bekwaamheid wel eens op een voldoende uitdraaien.
Zelfverzekerd haal ik een Pamper uit het laatje en precies op dat moment schijt mijn proefpersoon alle hydrofiele luiers onder. Daar gaat mijn cum laude. De poeperd is toch nerveus geworden. Het is slim om nu snel een luier aan te trekken, maar in plaats van de makkelijke weg kies ik voor dweilen met de kraan open.
Tot slot stoei ik met het truitje. Inmiddels ben ik bloednerveus en behoorlijk verhit. De kunstenmaker is gestopt met elke vorm van coöperatie. Zijn armpje gaat het best door de smalle mouw als ik het breek, maar dan zak ik zeker voor het examen.
Ik leg het kind aan de borst bij mijn vriendin en gooi het badwater weg. José is tevreden. Morgen de examens Tummy Tub, Maxi Cosi en Bugaboo opvouwen.

uit volle borst: 'o sole mio!'