hulde!

De Meern. Lange tijd was ik happy single in Amsterdam. Meisjes waar ik verliefd op werd zagen mij 'als een broertje' en jonge dames die op mij vielen vond ik niet goed genoeg. Er waren twee dingen echt belangrijk in mijn leven; de camera en mijn koffer.
Ik had me er al bij neergelegd dat ik nooit een serieuze relatie zou krijgen tot een van mijn beste vrienden stelde dat ik mijn houding eens moest veranderen. Dat Joost gelijk had bleek toevallig binnen een week. Ik ontdekte dat de vrouw van mijn dromen meer dan gemiddeld geïnteresseerd was in mij.
Drie dagen na onze eerste nacht ging ik voor drie weken naar Zuid Afrika. Niet veel later vloog ik naar Vietnam, Maleisië, Amerika en zo verder. Het reizen hield niet op en ook mijn liefde voor het medium televisie hoefde niet te wijken. Ik kreeg alle ruimte van mijn lieve vriendin.
We zijn bijna zeven jaar verder. Bijna dagelijks fluister ik in haar oor hoe leuk ze is. Gewoon, omdat ik van haar hou. Als ze vraagt hoeveel, dan zeg ik: 'Van hier tot aan Saturnus en terug.'
Soms vraag ik me af of er planeten zijn die nog verder vliegen en natuurlijk zijn er ook momentjes waarop ik de maan al ver genoeg vind. Overal is wel eens een gedoetje of een meningsverschil, maar wij hebben nooit echt ruzie. Porselein is veilig in ons huis.
Ik heb lang getwijfeld over de vraag of een kindje wel in mijn leven paste. Nooit over de vraag of mijn vriendin een goede moeder zou zijn. Zij wilde het zo graag dat ik haar dit geluk uiteindelijk niet kon ontnemen. Langzaam heb ik leren leven met de gedachte dat ik wel eens papa zou kunnen worden. Vanaf de roze Predictorstip ben ik er helemaal voor gegaan.
Negen maanden lang leefden we op een roze wolk en eigenlijk zijn we daar een week geleden vanaf gegleden. Van de romantiek is voldoende over, maar het is vooral keihard werken. Alsof we al die tijd in een achtbaan zaten die heel langzaam omhoog ging en nu denderen we naar beneden. Het is een onbeschrijfelijke sensatie, maar ook veel heftiger dan we vanaf de grond dachten.
Voor mijn liefje heb ik meer respect gekregen. Ik vond het verschrikkelijk om te zien dat ze zo veel pijn moest lijden voor ons mannetje er eindelijk was. Ze heeft het super goed gedaan.
Ik mag in mijn handen wrijven met zo'n geweldige vrouw en ons zoontje Art is gezegend met de aller-aller liefste moeder op aarde.
Om gevoelens als liefde, blijdschap of verdriet te meten gebruiken wij hier in huis 'de schaal van 0 tot 43'. Ooit in een dronken bui uitgevonden door eerder genoemde vriend Joost. Meestal zeg ik 40, 41 of 42 als mijn vriendin vraagt hoe gelukkig ik ben. Wij weten dat dat heel hoog is. Maar al zeven dagen staat de teller, ondanks alle emotionele pieken en dalen, op 43. Hard drukt de wijzer in het rood van maximaal haalbaar en als dit zo door gaat moeten we de schaal misschien aanpassen.