Istanbul, Turkije. Voorzichtig daalde ik af naar de donkere kelder van het Elite Hotel. De muren waren blauw en de vloer van marmer. Ik zag een zwak verlichte balie met een grote kassa. Onder aan de trap stond een man. Zwart haar, bruin hoofd, geel poloshirt en een zwarte joggingbroek. Volgens mij liep hij op teenslippers.
Ik keek naar zijn sterke handen en gespierde armen. Het meisje van de receptie die mij voor was gegaan naar het souterrain vertelde dat deze meneer uitsluitend Turks sprak. Dat kon nog lastig worden.
Ik wilde weten wat zijn tarief was voor ik een beslissing nam. Liefst had ik de keuze gehad, maar ik begreep ook wel dat een hotel als dit maximaal een masseur in dienst kon hebben.
Het receptiemeisje had mij ook wel even mogen kneden. Toch maakte ik het grapje niet, omdat 'het' in dit soort landen toch gevoelig ligt. Ze had me ook niet begrepen met haar beperkte Engels. En ik kon zo zien dat ze er niks van zou bakken. Pap in de ranke armpjes.
De sterke man moest me dus van mijn stijve nek af helpen. Hij had inmiddels een papiertje met tarieven in zijn handen.
Het was een lange zondagmiddag geweest. Warm en zwaar. Ik had uren lopen sjouwen met een extra zware camera, uitgerust met een zender voor de live verbinding. Van twee tot half zes had ik bijna permanent shots aangeboden of klaar gestaan voor het geval er iets zou gebeuren. Iets te enthousiast had ik de ploeg in Hilversum willen laten zien dat ik gedreven en ambitieus was. Dat had ik moeten bekopen met een zere rechter schouder en een stijve nek.
Zonder woorden wees de masseur me de kledinglockers en een douche. Het meisje was inmiddels weer naar boven vertrokken. Ik hoefde niet te douchen, want dat had ik net op mijn kamer al gedaan. Dus liep ik met een handdoek naar het piepkleine behandelkamertje achter een van de vele deuren. Er brandde een spotje en er was amper ruimte rond de zwarte massagetafel.
Ik ging liggen met mijn neus in het gat van de tafel. Het voorhoofd op een rood handdoekje, de armen lang mijn lijf en ik sloot de ogen. Het was warm in dit hok.
Even gebeurde er niets. Toen hoorde ik de man diep zuchten terwijl hij in een fles met olie kneep. Hij wreef zijn handen warm, zuchtte nogmaals en begon met mijn rechter been.
Hoe lang de Turk zwijgend in mijn spieren kneep weet ik niet precies. Na elke arm of been stopte hij even voor een zucht. Ik denk dat hij zweet van zijn voorhoofd veegde. Voor mijn rug en schouders nam hij alle tijd. Ik vroeg me af of hij zou kunnen voelen dat ik scheef groei door het gezeul met camera's en statieven.
Uiteindelijk bleek dat de masseur 300% meer Engels sprak dan het meisje had aangekondigd. Hij kende de woorden 'relax', 'turn' en 'ready'.
Voor 50 Turkse Lira was ik los.
Glad als een aal ging ik de trap weer op. Boven scheen de zon en kneep ik een tijdje met mijn ogen voor ik in het steenkoude water van het zwembad dook. Ik glipte er net zo snel weer uit als ik er ingesprongen was. Best lekker om zo soepel te zijn.
Ik keek naar zijn sterke handen en gespierde armen. Het meisje van de receptie die mij voor was gegaan naar het souterrain vertelde dat deze meneer uitsluitend Turks sprak. Dat kon nog lastig worden.
Ik wilde weten wat zijn tarief was voor ik een beslissing nam. Liefst had ik de keuze gehad, maar ik begreep ook wel dat een hotel als dit maximaal een masseur in dienst kon hebben.
Het receptiemeisje had mij ook wel even mogen kneden. Toch maakte ik het grapje niet, omdat 'het' in dit soort landen toch gevoelig ligt. Ze had me ook niet begrepen met haar beperkte Engels. En ik kon zo zien dat ze er niks van zou bakken. Pap in de ranke armpjes.
De sterke man moest me dus van mijn stijve nek af helpen. Hij had inmiddels een papiertje met tarieven in zijn handen.
Het was een lange zondagmiddag geweest. Warm en zwaar. Ik had uren lopen sjouwen met een extra zware camera, uitgerust met een zender voor de live verbinding. Van twee tot half zes had ik bijna permanent shots aangeboden of klaar gestaan voor het geval er iets zou gebeuren. Iets te enthousiast had ik de ploeg in Hilversum willen laten zien dat ik gedreven en ambitieus was. Dat had ik moeten bekopen met een zere rechter schouder en een stijve nek.
Zonder woorden wees de masseur me de kledinglockers en een douche. Het meisje was inmiddels weer naar boven vertrokken. Ik hoefde niet te douchen, want dat had ik net op mijn kamer al gedaan. Dus liep ik met een handdoek naar het piepkleine behandelkamertje achter een van de vele deuren. Er brandde een spotje en er was amper ruimte rond de zwarte massagetafel.
Ik ging liggen met mijn neus in het gat van de tafel. Het voorhoofd op een rood handdoekje, de armen lang mijn lijf en ik sloot de ogen. Het was warm in dit hok.
Even gebeurde er niets. Toen hoorde ik de man diep zuchten terwijl hij in een fles met olie kneep. Hij wreef zijn handen warm, zuchtte nogmaals en begon met mijn rechter been.
Hoe lang de Turk zwijgend in mijn spieren kneep weet ik niet precies. Na elke arm of been stopte hij even voor een zucht. Ik denk dat hij zweet van zijn voorhoofd veegde. Voor mijn rug en schouders nam hij alle tijd. Ik vroeg me af of hij zou kunnen voelen dat ik scheef groei door het gezeul met camera's en statieven.
Uiteindelijk bleek dat de masseur 300% meer Engels sprak dan het meisje had aangekondigd. Hij kende de woorden 'relax', 'turn' en 'ready'.
Voor 50 Turkse Lira was ik los.
Glad als een aal ging ik de trap weer op. Boven scheen de zon en kneep ik een tijdje met mijn ogen voor ik in het steenkoude water van het zwembad dook. Ik glipte er net zo snel weer uit als ik er ingesprongen was. Best lekker om zo soepel te zijn.
en nog een willekeurige foto van de zondag in Turkije...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.