Istanbul, Turkije. Vanmorgen sprak ik een vriend, ook beeldboer met een uitgesproken mening, en we hadden het over een nieuwe generatie collega's. Tijdens dat gesprek kwamen we tot de conclusie dat veel jongens (altijd jongens) wel cameraman of fotograaf willen zijn, maar het niet willen worden. Het lijkt soms alsof ze amper beseffen dat je er iets voor moet doen om op niveau te acteren.
Het is een beetje alsof opa spreekt, maar ik vind de beginners die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen vaak gemakzuchtig en lui. Je bent nog geen cameraman als je stoer kan lopen met zo'n apparaat op je schouder of fotograaf als je een duur fototoestel hebt gekocht.
Ambitieuze beginners oefenen dag en nacht. Zij zijn nergens anders mee bezig; prutsen en klooien tot ze door hebben hoe mooie dingen worden gemaakt. Om te leren hoe je sport filmt hoef je niet naar Ajax en als je snelle auto's wilt fotograferen kan je misschien beter langs de A2 beginnen dan op een circuit.
De oefening met het treintje heb ik altijd vervloekt, maar het is wel dé methode om te leren hoe je moet scherp stellen. Het modeltreintje rijdt eeuwig zijn rondjes tot je het keurig kan volgen. Scherpte van je af, scherpte naar je toe en ondertussen het kader blijven aanpassen. Heb je het door dan kan je een lamp uit doen om de scherptediepte te verkleinen en/of de snelheid verhogen.
Onlangs heb ik een paar keer het materiaal mogen bekijken van jonge jongens die beweerden dolgraag beroepsfilmer te willen worden, maar wat ze lieten zien was alles behalve overtuigend en hun aanpak was allerminst professioneel. Natuurlijk verwachtte ik geen foutloze opnamen, maar ik had wel gehoopt enige inzet en affiniteit te bespeuren.
Het leek er op dat de heren niet eens televisie kijken, laat staan dat ze de compositie van een foto ooit hebben bestudeerd. Ze hadden geen enkel idee. Wat ze mij voorschotelden was gestofzuig met een groothoeklens. Bandje laten lopen en een beetje van links naar rechts zwaaien met de camera. Over geen enkel shot leek nagedacht. Niks was eerst uitgeprobeerd voor de tape werd gestart. Laat staan dat er iets met enige visie was gedraaid.
Het voordeel was dat ik het snel had gezien. Ik ontdekte alleen dat het leveren van opbouwende kritiek lastig is als je wordt geconfronteerd met zoveel ambitiearmoede. Ik heb de kandidaten een nieuwe opdracht gegeven en hoop dat ze me in een volgende poging toch nog zullen overtuigen.
Het is een beetje alsof opa spreekt, maar ik vind de beginners die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen vaak gemakzuchtig en lui. Je bent nog geen cameraman als je stoer kan lopen met zo'n apparaat op je schouder of fotograaf als je een duur fototoestel hebt gekocht.
Ambitieuze beginners oefenen dag en nacht. Zij zijn nergens anders mee bezig; prutsen en klooien tot ze door hebben hoe mooie dingen worden gemaakt. Om te leren hoe je sport filmt hoef je niet naar Ajax en als je snelle auto's wilt fotograferen kan je misschien beter langs de A2 beginnen dan op een circuit.
De oefening met het treintje heb ik altijd vervloekt, maar het is wel dé methode om te leren hoe je moet scherp stellen. Het modeltreintje rijdt eeuwig zijn rondjes tot je het keurig kan volgen. Scherpte van je af, scherpte naar je toe en ondertussen het kader blijven aanpassen. Heb je het door dan kan je een lamp uit doen om de scherptediepte te verkleinen en/of de snelheid verhogen.
Onlangs heb ik een paar keer het materiaal mogen bekijken van jonge jongens die beweerden dolgraag beroepsfilmer te willen worden, maar wat ze lieten zien was alles behalve overtuigend en hun aanpak was allerminst professioneel. Natuurlijk verwachtte ik geen foutloze opnamen, maar ik had wel gehoopt enige inzet en affiniteit te bespeuren.
Het leek er op dat de heren niet eens televisie kijken, laat staan dat ze de compositie van een foto ooit hebben bestudeerd. Ze hadden geen enkel idee. Wat ze mij voorschotelden was gestofzuig met een groothoeklens. Bandje laten lopen en een beetje van links naar rechts zwaaien met de camera. Over geen enkel shot leek nagedacht. Niks was eerst uitgeprobeerd voor de tape werd gestart. Laat staan dat er iets met enige visie was gedraaid.
Het voordeel was dat ik het snel had gezien. Ik ontdekte alleen dat het leveren van opbouwende kritiek lastig is als je wordt geconfronteerd met zoveel ambitiearmoede. Ik heb de kandidaten een nieuwe opdracht gegeven en hoop dat ze me in een volgende poging toch nog zullen overtuigen.
Geweldige foto! Mag ik die ook hebben....;-)
BeantwoordenVerwijderenKrijgen we hier ook de hele z-discussie? ;)
BeantwoordenVerwijderenHet toeval wil dat ik laatst banden van "opleidingsklussen" heb bekeken en ik ben me rotgeschrokken! Ik heb er een blogje over in voorbereiding maar ik moet 't nog even nalopen zodat 't door de censuur komt ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn dat treintje; als het je eindelijk lukte om 't kreng ronde na ronde goed en scherp te volgen werd de wissel omgezet en ging 'ie achtjes rijden...
Wat jij verteld is ook herkenbaar in andere beroepen. Wij (als in de horeca) krijgen ook regelmatig medewerkers met "ruimschoots ervaring" waarbij je echt de tranen in de ogen springen, dan schaam ik mij voor ons vak. En ondanks dat men dat normaal begint te vinden leg ik mij er niet bij neer, no way. We doen het goed of we doen het niet (sprak de dino vlak voordat hij uitstierf)!
BeantwoordenVerwijderenVoor jullie beiden zie ik een wonderschone taak weggelegd..
BeantwoordenVerwijderenDe huidige generatie motiveren om hun werk met bezieling te doen.
Fraai kiekje!
groetjes Vivianne
@vivianne: Als je de huidige generatie eerst nog moet motiveren loop je al een verloren race...
BeantwoordenVerwijderenDa s een waarheid als een koe.
BeantwoordenVerwijderenLaten we het er dan maar op houden dat ze de wannabee next generatie gaan motiveren om hun werk met bezieling te doen...
groetjes Vivianne