vieze man

Amsterdam. De waslijn van een cameraman is altijd goed gevuld. Als een klein kind dat graag in zandbakken speelt heeft ook de beroepsfilmer dagelijks een zwarte broek en shirts die smachten naar wasverzachter. Het valt mij persoonlijk een beetje tegen dat er nog nooit een Witte Reus commercial is gemaakt met een vakbroeder in de hoofdrol. Live opgenomen.
Elke enthousiaste cameraman herken je aan groene knieën. Om een beetje te variëren in standpunten wringt hij zich in alle bochten. Tijdens een doordeweekse draaidag maakt hij vlek op vlek. In het weekend is het gravel, gras of crossmodder.
Al ben je nog zo voorzichtig, op de meest filmische plekken blijft niemand schoon. Even de klokkentoren van een kerk beklimmen, langs een stoffig zoldertje. Kruipdoor sluipdoor in een machinekamer. Draaien aan boord van een groot schip, bij de tunnel in aanbouw, in het atelier van een creatief knoeier of stomweg met je broek tegen de trekhaak van een auto gaan staan. Het is elke dag wel wat.
En als de klus op zichzelf al schoon is, dan zweet een fanatieke filmer kringen in zijn shirts. Okselplekken, zweetreet en plakkende pijpen. Als ik een pet op zet tegen de zon, ziet het ding er na een weekend niet meer uit door de witte zoutranden. Onsmakelijk, maar realiteit.
Achter in de auto ligt altijd iets extra's voor het geval je nat of smerig wordt. Voor de strenge winter hangt bij al mijn collega's een dikke jas aan de kapstok. We hebben ook allemaal iets om de meest heftige regen te overleven, een setje warm ondergoed tegen Elfstedenkoorts, stevig schoeisel, maar ook een keurige broek en blouse voor deftige gelegenheden. En het is heel normaal dat het vies wordt of scheurt. Niet voor niets dragen veel cameramensen North Face spullen, want ons werk is te vergelijken met survival.
Deze week bleef ik met een spiksplinternieuwe spijkerbroek achter de haring van een circustent hangen. Een mooie winkelhaak was het gevolg. Ik had die broek voor de tweede keer aan en was niet eens verbaasd toen het gebeurde. Al mijn kleren slijten snel.
Het vele wassen en intensief gebruik leidt in elke bedrijfstak tot beroepskleding, behalve natuurlijk in Omroepland. Wij mogen blij zijn als we een keer iets krijgen. Niet dat ik zit te springen om een donkerblauwe overall, een KLM pakje, bouwvakkeroutfit of een welpenuniform, maar een riante vergoeding voor kleding is welkom.
Ik pleit op zijn minst voor een Omobonus bovenop het salaris van elke cameraman. Of de dagelijkse Robijn Florijn. Noem het mijn part Biotex tax of Dash cash. En alle klanten moeten er aan meebetalen, want een smerige cameraman is goed voor elk televisieprogramma.

zomaar een lokatie van de afgelopen week...