2007

De dag van het grote terugblikken is aangebroken. Dat doen we tegenwoordig massaal aan de hand van lijstjes en het is natuurlijk uit den boze om aan deze trend voorbij te gaan. Dus hebben wij van Reinonline lang nagedacht over een invalshoek en we zijn helaas niet verder gekomen dan:
Rein's hoogstpersoonlijke 'ik-stond-er-bij-en-keek-er-naar' top 10 van 2007.

Om te beginnen een lange lijst met gebeurtenissen en evenementen uit 2007 waar ik bij was en naar keek, maar die de top 10 niet hebben gehaald. Even opscheppen. Ik noem ze om nogmaals (voor mezelf) te benadrukken dat mijn leventje allerminst saai te noemen is. Ook niet in een jaar waarin ik urentechnisch het minst heb gewerkt sinds ik cameraman ben. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd, maar daarover later meer.

Clemence Saint-Preux, een muzikale internetbelofte uit Parijs heeft de top 10 van ik-stond-er-bij-en-keek-er-naar dit jaar niet gehaald. Zo ook niet de presentatie van De Youp, Koeman in Valencia, het Limburgs Vastelaoves Leedjes Konkoers, de Zoepkoel, het Veldrijden in Heerlen, de F1 test in Valencia, een stille tocht in Wapenveld, motorcross in Oldebroek, het 40-jarig huwelijk van mijn schoonouders, de jaarlijkse AT5 borrel in Schiller, een piratenfestijn of het bevrijdingsfestival in Wageningen. Zelfs het onverwachte kampioenschap van PSV, EK turnen in Amsterdam, de Veteranendag in Den Haag, Formule1 in Australië en Turkije, Serious Request, Rowwen Heze in de Heineken Music Hall, Armin van Buuren, Vroege Vogels, de Dakardag in Valkenswaard of Boudewijn Senden in Marseille en kerst in Londen niet.
Maar wat dan wel?


op 10:

Vriend Joost won twee potjes achter elkaar op het door mij georganiseerde WK Risk. Tot dit moment noemde ik Joost mijn beste vriend, maar sinds hij voor de zoveelste maal tijdens Risk zijn ware aard heeft laten zien is zijn status voorlopig beperkt tot (zeer) 'goede vriend'.
De locatie was -al zeg ik het zelf- geweldig gekozen. Het oude Fort Vechten bij Utrecht. Alle deelnemers voor de slag op 27 oktober had ik hoogst persoonlijk geselecteerd.
Het zou mijn dag worden. Beter voorbereid ben ik nooit aan een toernooi van welke aard dan ook begonnen. Meedoen was belangrijker dan winnen; voor alle anderen. Ik zou hier even de wereld veroveren. Maar uiteindelijk stond ik er bij en keek er naar…

09.

Jan Peter Balkenende, Wouter Bos en André Rouvoet presenteerden het regeerakkoord in een veel te klein zaaltje bij het Catshuis in Den Haag.
Samengepropt met een kudde overig journalistenvolk luisterde ik op woensdag 7 februari naar een gelikt verkooppraatje van de heren, die de komende tijd ons land besturen. Het klonk veelbelovend, maar alle aanwezigen wisten dat het vooral blabla was.
Inmiddels liggen de zeven kantjes met hoofdlijnen in de prullenmand en de regeringspartijen regelmatig met elkaar overhoop. Het zal me benieuwen of deze coalitie de eindstreep haalt. Maar ook over twintig jaar, als in de geschiedenisboeken wordt verwezen naar het kabinet Balkenende IV kan ik zeggen: Ik stond er bij en keek er naar.

08.

Het VVD congres waar Rita Verdonk definitief uit de fractie werd gelazerd. Nog zo'n moment waar onze stabiele vaderlandse politiek trots op kan zijn. Een voorbeeld dat het in Den Haag vaak om poppetjes gaat en helaas steeds minder om het landsbelang.
Natuurlijk had ik alle gedoe rond Rita gevolgd. De belachelijke debatten -inclusief leugens- over Hirsi Ali had ook ik tot diep in de nacht op televisie bekeken. Haar optreden in de race om lijsttrekker van de VVD te worden vond ik dubieus en toen ze na de verkiezingen de vriendelijke Mark Rutte pootje wilde lichten had ik geen enkel respect meer voor deze domme kenau.
Ik was dan ook opgelucht toen ze eindelijk een koekje van eigen deeg kreeg. Die dinsdag was ons programma (ik werkte voor Een Vandaag) al overhoop gegooid, maar tijdens het congres op zaterdag was ik er pas echt bij. Deze keer voor NOVA.
Het VVD congres was extreem spannend. De meningen waren nogal verdeeld en daarom was het leuk om een keer mee te maken. Wat mij opviel was het lachwekkende optreden van Hans Wiegel. De arme man wordt oud en de tijd om hem niet meer serieus te nemen is aangebroken.
Of deze dag in Veldhoven een keerpunt in de vaderlandse politiek is weten we pas na de volgende verkiezingen. Als de beelden van zaterdag 15 september t.z.t. worden herhaald roep ik: 'Ik stond er bij en keek er naar!'

07.

Michael Rasmussen reed op 18 augustus één criterium in Nederland en streek ongeveer 15.000 euro op. Een omstreden uitnodiging, maar een geweldige publicitaire zet van de organisatie in Pijnacker.
Door omstandigheden was ik dit jaar niet bij de Tour de France. Dat vond ik jammer, maar het was zeker geen straf om met mijn pasgeboren zoon op de bank te kijken naar prachtige helikopterbeelden van spannende etappes en te luisteren naar de stroom leugens uit Frankrijk. Alleen bleef ook ik zitten met een berg vragen die in Tourtermen zeker van buitencategorie was.
Gelukkig mocht ik een interview met Rasmussen draaien en even met de verslaggever nadenken over de vragen die hij zou stellen. Helaas kon en wilde de Deen geen eerlijke antwoorden geven. Toch had Studio Sport een exclusief interview met de meest besproken sportman van 2007. De volgende dag werd dit gesprek verkocht aan de Belgische en Deense televisie. Ik stond er bij en keek er naar.

06.

The Rolling Stones en The Police.
Het zijn de twee grote concerten die ik dit jaar heb mogen bezoeken. Privé, dus gewoon met een officieel gekocht kaartje. Een laag moyenne, maar over het niveau heb ik niks te klagen. De Stones waren niet best, maar als rasfan blijf ik enthousiast en kan Keith volgens mij nooit teveel valse noten spelen. The Police was bovenverwachting goed.
Het zou zomaar kunnen dat beide bands na deze Tour nooit meer samen spelen. Dan kan ik later dus altijd nog zeggen… Precies. Ik stond er bij en keek er naar.

05.

Lewis Hamilton en Ron Dennis maakten ruzie achter het Parc Fermé na de kwalificatie van de grandprix in Hongarije. Voor de niet-liefhebbers; we hebben het hier over Formule1 en ik denk dat dit een beslissend moment is geweest in het afgelopen seizoen. Misschien blijkt later wel dat het zelfs cruciaal is in de geschiedenis van deze sport.
Het was zaterdagmiddag, 4 augustus. Tijdens de kwalificatie had Fernando Alonso zijn teamgenoot en rookie van het jaar, Lewis Hamilton, opgehouden. Daardoor had deze geen tijd meer om nog één supersnel rondje te rijden.
Na afloop had teambaas Ron Dennis heel wat te managen. Om te beginnen zocht hij Hamilton, zijn oogappel op. Die wilde net stampvoetend het Parc Fermé verlaten en daar stond ik met mijn telelens.
Ik was een van de weinige getuigen van een spannend onderonsje met veel handgebaren en niet mis te verstane blikken. Helaas stond ik te ver weg om goed geluid op te nemen en heeft de verslaggever waarmee ik die dag werkte na afloop niet meer gevraagd wat daar precies is gezegd.
Kortom, ik stond er bij en keek er naar.

04.

Sinterklaas zat dit jaar opgezadeld met Pieten zonder veer. De nog niet afgestudeerde Pieten bakten er niks van. Dat mocht ik met eigen ogen aanschouwen en daar ben ik super trots op.
De mooiste scène van 2007 is absoluut het moment waarop de Hoofdpiet moedeloos door het bos loopt en zich hardop afvraagt:
'Waar zijn we nou toch helemaal mee bezig? Waar zijn we toch mee bezig?'
'Aan het werk!' zegt een opgewekte stem vanuit de struiken.
'Aan het werk?' vraagt Hoofdpiet. 'In een struik???'
'Ja, da's lekker makkelijk.'
'Kom onmiddellijk uit die struik!' Roept Hoofdpiet nu boos. Er verschijnt een piet met een mandje geschilderde eieren in zijn hand.
'Wat doe jij daar?' vraagt de Hoofdpiet.
'Ik verstop eieren. Dat vinden de kinderen leuk.' antwoord de Piet zonder veer.
'Dat vinden de kinderen leuk?! Ja…. MET PASEN!' Schreeuwt de hoofdpiet het nu bijna stampvoetend uit. 'Pieten moeten pakjes inpakken, over de daken lopen en strooien…'
'Strooien?' reageert Piet Zonder Veer verbaasd. 'Maar dan gaan mijn eieren stuk!'

Humor! En ik stond er bij en keek er naar.

03.

Pwiet ta truu truu…
Je spreekt met de AVRO. Wil je 50.000 euro winnen toets dan een 1. Wil je dat niet, hang dan op!
The Phone was zeker het televisieprogramma waarover ik het meest gesproken heb in 2007. Een geweldig concept. Er viel veel over te zeggen en lang niet iedereen in Hilversum was zo enthousiast als ik. Maar ook na het opnemen van de eerste acht afleveringen geloof ik er nog steeds heilig in.
Serie 1 werd niet zo succesvol als ik had voorspeld, maar wat niet is kan nog komen. In januari gaan we werken aan een tweede seizoen.

02.

De pretecho waar mijn moeder nog beweerde dat ons kleine mannetje niet moeders mooiste was en mijn schoonmoeder het zelfs nóg bonter maakte met de opmerking dat de kleine wel heel erg op een varkentje leek.
Het lijkt alweer een eeuw geleden, maar het was eind februari. De 23e om precies te zijn. In de kelder van een mooi pand te Utrecht zette een chagrijnige dame een apparaatje op de buik van mijn lieve lief, waardoor wij op een monitor slechte opnamen konden zien van de baby in aanbouw.
We wisten niet dat het een mannetje was en wilden dat ook nog niet weten. Wel waren we benieuwd naar de vormen van zijn gezichtje, maar hij verstopte zich achter de navelstreng. Alle 3D opnamen waren mislukt. Alleen op een normale echo zwaaide hij vriendelijk.
Ik stond er bij, keek er naar, maar zag verder niks…

01.

De geboorte van onze zoon Art, op 15 mei. Natuurlijk niet te vermijden, met superstip, de onbetwiste nummer 1 allertijden. Het ultieme toppunt van ik-stond-erbij-en-keek-ernaar.
Mijn gedachten gaan nog regelmatig terug naar dinsdag 15 mei 2007. Klokslag half acht in de ochtend. D-day en we hadden de langste dag (en nacht) al achter de rug. Van mij was niet veel meer over dan een hoopje emotionele ellende. Ik was zojuist een heel klein beetje opgeknapt van een glaasje appelsap. Dat ik helemaal niet van appelsap hou is een onbelangrijk detail.
Uiteindelijk waren we toch nog terecht gekomen in het Utrechtse Oudenrijn Ziekenhuis, waar ik een half uur eerder had ontdekt dat je maar altijd een muntstuk van 50 eurocent op zak moet hebben. Zeker als je vrouw op het punt van bevallen staat. Want al hangt het kind zowat tussen haar benen, in het ziekenhuis moet je -net als bij de supermarkt- een muntje in het karretje doen om er een mee te krijgen. Ik had bijna alle rolstoelen van de muur gerukt.
Tijdens het puffen had ik mijn vriendin nog bij kunnen staan, maar toen het er echt op aan kwam was ik nergens meer. Ik had mijn handen vol aan mezelf en moest mijn best doen om op de been te blijven. Gelukkig was de beste en aardigste gynaecoloog van het hospitaal opgetrommeld om mijn vriendin te verlossen. Op het moment dat hij het mannetje tevoorschijn toverde biggelden bij de verse vader krokodillentranen over de wangen.
Een zoon! De troonopvolger was geboren.

Inmiddels is het de laatste dag van dit belangrijke jaar. Zoon Art zal het getal 2007 de rest van zijn leven nog honderden keren moeten invullen op formulieren en paperassen. Zijn vader en moeder zullen dit geboortejaar ook zeker niet licht vergeten. Tot in den treuren gaan we het kereltje lastig vallen met verhalen uit 2007.