Londen. Het strak vormgegeven doosje staat op het aanrecht en heeft al de hele ochtend mijn aandacht. Oma heeft het gisteren in een exclusief zaakje gekocht. Waarschijnlijk heeft ze er een fortuin voor betaald.
Er kan geen groot gebakje in zitten. Waarschijnlijk is het iets groter dan een cd. Rond en maximaal vier centimeter hoog. Wat me fascineert is de tekst op het doosje: ‘Organic Carrot Cake’
We krijgen deze lekkernij met kerst bij de koffie.
Worteltjestaart. Het is voor mij onlosmakelijk verbonden met de beste mop allertijden. Niet dat ik zo’n moppentapper ben. Integendeel. De meeste moppen kan ik niet onthouden. Dat komt omdat ik bij mijn geboorte kon kiezen tussen een enorm geslacht of een heel goed geheugen. Wat ik gekozen heb ben ik vergeten...
Maar er is één mop die sinds mijn jeugd is blijven hangen. Het verhaal van de worteltjestaart. En àls ik een mop vertel is het al 28 jaar dezelfde. Wat opvalt is dat er nog steeds mensen zijn die hem niet kennen. Of ze lachen me stiekem uit, maar ik krijg telkens weer het gevoel dat het een topmop is. Mijn succesnummer luidt als volgt:
Komt een konijn bij de bakker.
‘Bakker, bakker!’ slist het konijn. ‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’
‘Nee,’ antwoord de bakker ‘die hebben we niet.’
Teleurgesteld verlaat het konijn de bakkerij, maar de volgende morgen is hij er weer.
‘Bakker, bakker, heeft u ook worteltjesssssztaart?’ vraagt hij weer.
De bakker moet hem teleurstellen. ‘Nee, die hebben we niet.’
De volgende dag komt het konijntje weer bij de bakker.
‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’
‘Nee.’ zegt de bakker.
Het gaat zo een paar weken verder. Tot de bakker op een dag bedenkt dat hij toch maar eens een worteltjestaart moet maken. Hij doet zijn uiterste best en vol trots wacht hij op de komst van het konijn.
Aan het eind van de ochtend komt het konijn weer.
‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’ lispelt het konijn.
‘Jazeker!’ roept de bakker enthousiast.
‘Viessssszzz hé?!’ zegt het konijn.
Je begrijpt dat ik razend benieuwd ben naar de Organic Carrot Cake.
Er kan geen groot gebakje in zitten. Waarschijnlijk is het iets groter dan een cd. Rond en maximaal vier centimeter hoog. Wat me fascineert is de tekst op het doosje: ‘Organic Carrot Cake’
We krijgen deze lekkernij met kerst bij de koffie.
Worteltjestaart. Het is voor mij onlosmakelijk verbonden met de beste mop allertijden. Niet dat ik zo’n moppentapper ben. Integendeel. De meeste moppen kan ik niet onthouden. Dat komt omdat ik bij mijn geboorte kon kiezen tussen een enorm geslacht of een heel goed geheugen. Wat ik gekozen heb ben ik vergeten...
Maar er is één mop die sinds mijn jeugd is blijven hangen. Het verhaal van de worteltjestaart. En àls ik een mop vertel is het al 28 jaar dezelfde. Wat opvalt is dat er nog steeds mensen zijn die hem niet kennen. Of ze lachen me stiekem uit, maar ik krijg telkens weer het gevoel dat het een topmop is. Mijn succesnummer luidt als volgt:
Komt een konijn bij de bakker.
‘Bakker, bakker!’ slist het konijn. ‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’
‘Nee,’ antwoord de bakker ‘die hebben we niet.’
Teleurgesteld verlaat het konijn de bakkerij, maar de volgende morgen is hij er weer.
‘Bakker, bakker, heeft u ook worteltjesssssztaart?’ vraagt hij weer.
De bakker moet hem teleurstellen. ‘Nee, die hebben we niet.’
De volgende dag komt het konijntje weer bij de bakker.
‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’
‘Nee.’ zegt de bakker.
Het gaat zo een paar weken verder. Tot de bakker op een dag bedenkt dat hij toch maar eens een worteltjestaart moet maken. Hij doet zijn uiterste best en vol trots wacht hij op de komst van het konijn.
Aan het eind van de ochtend komt het konijn weer.
‘Heeft u ook worteltjesssssztaart?’ lispelt het konijn.
‘Jazeker!’ roept de bakker enthousiast.
‘Viessssszzz hé?!’ zegt het konijn.
Je begrijpt dat ik razend benieuwd ben naar de Organic Carrot Cake.
En dan te bedenken dat dit op dit moment DE topmop is van je neef Ruben van vijf en hij vertelt hem met evenveel enthousiasme.(inclusief slis, deze is (helaas)niet gemaakt, wel heel amusant)
BeantwoordenVerwijderen