wat zei je? Marseille!

Marseille. Beide oren klapten dicht op het moment dat de Cityhopper los kwam van de Nederlandse bodem. Dat gebeurt meestal als ik verkouden ga vliegen. Mijn oren zijn altijd de zwakste schakel geweest. Vroeger had ik buisjes. Later met enige regelmaat oorontstekingen. Tegenwoordig ben ik Oost-Indisch doof.
Hoe ik ook probeerde te klaren, het kwam niet goed met de verstopping van mijn holtes. De rest van deze dag leek het alsof ik oordopjes in had.
Dat allemaal omdat we even op en neer moesten naar Zuid Frankrijk voor twee interviews. Het lijkt misschien voor Hilversumse begrippen normaal, maar deze cameraman heeft zich toch ook even verbaasd over deze opdracht. Neem alleen de kosten van de twee tickets. Die zijn op het laatste moment en dus voor de hoofdprijs aangeschaft. Aan de andere kant worden er miljoenen uitgegeven voor de rechten van de Champions League en dan is een voorbeschouwing met Boudewijn Senden en trainer Eric Gerets peanuts.
Het interview met Boudewijn Senden ging goed. Mooi shot en dito geluid. Vlak voor het tweede gesprek hoorde ik een windvlaag in het zendermicrofoontje van Eric Gerets. In de haast draaiden we snel de setting tegen de wind in, waardoor de trainer opeens voor een hek zat en niet meer met het trainingsveld op de achtergrond. Desondanks hoorde ik tijdens het gesprek nog een paar keer de mistral door het geluid blazen.
Het zijn de momenten waarop je een geluidsman mist. Zijn afwezigheid gaan onvermijdelijk ten koste van de kwaliteit van een reportage. Een cameraman die beeld en geluid in zijn eentje moet doen is natuurlijk goedkoper, maar ook beperkter in zijn mogelijkheden. Iedereen weet dat mannen maar één ding tegelijk kunnen. (Volgens vrouwen).
Filmen zonder geluidsman is een vak apart. Niet alleen tijdens de opname, maar ook de logistiek op reis en wordt een stuk complexer voor de 'eenmansploeg'.
Op Schiphol had ik een nieuwe koptelefoon aangeschaft, omdat het draadje van de vorige was gebroken tijdens een onhandige actie. Nu had ik die dopjes in. Het geluid klonk behoorlijk dof, wat natuurlijk alles te maken had met mijn gevoelige oren, die dicht zaten.
Toch weet ik na al die jaren nog steeds niet precies wat ik moet horen door een koptelefoon en wat vooral niet. Je hoort namelijk opeens alles. Elk zuchtje wind, iedere piep of kraak. Uiteindelijk valt het vaak mee, maar wanneer is omgevingsgeluid zo hinderlijk dat je moet ingrijpen? Elke professionele geluidsman weet dat precies. Een kwestie van ervaring.
Ik heb in mijn AT5 tijd en als Formule1 cameraman geleerd dat het geluid van een handmicrofoon altijd en overal goed is, maar als het de bedoeling is dat het er mooi uit ziet en die lelijke plopkap niet in beeld mag komen, wordt het een ander verhaal. Een zendermicrofoontje is gevoeliger dan de handmicrofoon waarmee een interviewer 'lepelt'. Op die manier werk ik gelukkig niet vaak. Meestal heb ik dan de beschikking over de getrainde oren van een professional.
Vandaag niet. Mijn oortjes ruisten als de Mediterranee. Ik hoopte dat het van de verkoudheid was en niet dat ik per ongeluk in al mijn doofheid een storing over het hoofd hoorde.
Tot overmaat van ramp deden donkere stapelwolken ook nog een duit in het zakje. Ze raasden voorbij de zon, waardoor het licht aan en uit ging. Ik diafragmeerde me suf.
Nu maar hopen dat alle kenners, die deze week het interview op televisie zien, denken dat de NOS een lokale Franse ploeg heeft ingehuurd voor de interviews op het trainingsveld van Olympique Marseille.