Regionale omroepen zijn de afgelopen jaren steeds professioneler geworden en het verschil met Hilversum werd langzaam kleiner. Toch lijkt het er op dat de groei er uit is. De handrem zit er op.
Technisch hebben die kleine zenders inmiddels dezelfde mogelijkheden als landelijke stations. Het zijn ook niet altijd de budgetten die het verschil maken, maar de mensen.
In de begintijd hebben personen met beperkte kwaliteiten de cruciale posten ingenomen. Zij die er nog zitten, doen er nu alles aan om hun positie veilig te stellen. Dat komt de creativiteit en de kwaliteit niet altijd ten goede.
Een matige manager of leidinggevende heeft vaak de neiging om zwakke broeders om zich heen te verzamelen. Ja-knikkers krijgen op onbegrijpelijke wijze machtig mooie kansen, ambitieloze doorsnee-denkers worden gehoord en niet kritische middelmaatjes worden aangenomen. Creatieve lastpakken, potentiële bedreigingen met potentie en ambitieuze medewerkers met méér kennis of ervaring worden stelselmatig geweerd. Mensen die de waarheid spreken genegeerd.
Zo boeken verschillende regionale zenders al een tijdje nauwelijks progressie en vraagt de kijker zich af hoe het kan dat de grootste flapdrollen programma’s mogen presenteren.
Als de regionale televisie een keer uitpakt is het is echt niet nodig dat er gelijk een show staat met internationale allure, maar er zijn genoeg voorbeelden bekend van grootse programma’s die in de soep lopen door basale organisatorische fouten of een onmogelijke planning. Dingen die voorkomen hadden moeten worden door de juiste poppetjes op de juiste plaats te zetten in plaats van het inhuren van vriendjes, mongolen en amateurs.
Dan is er opeens geen licht, een onmogelijke locatie of een dronken presentator die zijn zenuwen niet onder controle heeft en kijkt iedereen naar elkaar, maar zal niemand de verantwoordelijke chefjes op hun lazer geven. Zij komen weg met geldverslindende mislukkingen zonder degelijke evaluatie, want medewerkers die wel precies weten waar het aan schort houden wijselijk hun mond. Zij worden toch niet serieus genomen. Niemand vraagt om de boel eens scherp te analyseren. Nooit worden objectieve buitenstaanders ingeschakeld om de vinger op de zere plek te leggen. Zelden wordt deskundigheid ingehuurd om een mening of cursus te geven. Drie keer raden waarom niet.
Uiteindelijk vervangen ze de regisseur, een geluidsman met een grote mond of de schattige productie-assistent wordt geslachtofferd, maar nooit de omroepdirecteur die hele hordes incapabel gepeupel onder zich heeft verzameld. De volgende keer wordt weer een zak met geld over de balk gelazerd en vraagt na afloop iedereen zich af hoe het toch kan dat het weer niet beter is gegaan.
Voor zij die gelijk boos worden wil ik even duidelijk stellen dat dit verhaal niet over één persoon of één zender in het bijzonder gaat. Het is me alleen opgevallen hoeveel mensen er bij lokale en regionale omroepen werken die denken dat ze de wijsheid in pacht hebben, maar in werkelijkheid nooit verder keken dan hun neus lang is.
Technisch hebben die kleine zenders inmiddels dezelfde mogelijkheden als landelijke stations. Het zijn ook niet altijd de budgetten die het verschil maken, maar de mensen.
In de begintijd hebben personen met beperkte kwaliteiten de cruciale posten ingenomen. Zij die er nog zitten, doen er nu alles aan om hun positie veilig te stellen. Dat komt de creativiteit en de kwaliteit niet altijd ten goede.
Een matige manager of leidinggevende heeft vaak de neiging om zwakke broeders om zich heen te verzamelen. Ja-knikkers krijgen op onbegrijpelijke wijze machtig mooie kansen, ambitieloze doorsnee-denkers worden gehoord en niet kritische middelmaatjes worden aangenomen. Creatieve lastpakken, potentiële bedreigingen met potentie en ambitieuze medewerkers met méér kennis of ervaring worden stelselmatig geweerd. Mensen die de waarheid spreken genegeerd.
Zo boeken verschillende regionale zenders al een tijdje nauwelijks progressie en vraagt de kijker zich af hoe het kan dat de grootste flapdrollen programma’s mogen presenteren.
Als de regionale televisie een keer uitpakt is het is echt niet nodig dat er gelijk een show staat met internationale allure, maar er zijn genoeg voorbeelden bekend van grootse programma’s die in de soep lopen door basale organisatorische fouten of een onmogelijke planning. Dingen die voorkomen hadden moeten worden door de juiste poppetjes op de juiste plaats te zetten in plaats van het inhuren van vriendjes, mongolen en amateurs.
Dan is er opeens geen licht, een onmogelijke locatie of een dronken presentator die zijn zenuwen niet onder controle heeft en kijkt iedereen naar elkaar, maar zal niemand de verantwoordelijke chefjes op hun lazer geven. Zij komen weg met geldverslindende mislukkingen zonder degelijke evaluatie, want medewerkers die wel precies weten waar het aan schort houden wijselijk hun mond. Zij worden toch niet serieus genomen. Niemand vraagt om de boel eens scherp te analyseren. Nooit worden objectieve buitenstaanders ingeschakeld om de vinger op de zere plek te leggen. Zelden wordt deskundigheid ingehuurd om een mening of cursus te geven. Drie keer raden waarom niet.
Uiteindelijk vervangen ze de regisseur, een geluidsman met een grote mond of de schattige productie-assistent wordt geslachtofferd, maar nooit de omroepdirecteur die hele hordes incapabel gepeupel onder zich heeft verzameld. De volgende keer wordt weer een zak met geld over de balk gelazerd en vraagt na afloop iedereen zich af hoe het toch kan dat het weer niet beter is gegaan.
Voor zij die gelijk boos worden wil ik even duidelijk stellen dat dit verhaal niet over één persoon of één zender in het bijzonder gaat. Het is me alleen opgevallen hoeveel mensen er bij lokale en regionale omroepen werken die denken dat ze de wijsheid in pacht hebben, maar in werkelijkheid nooit verder keken dan hun neus lang is.
Hoe herkenbaar, bij onze zender RTV Drenthe draaien we tegen woordig een nieuw cultureel program. Opdracht luidde; creatief draaien, veel aandacht voor een creatieve montage. Maar we krijgen er echter maar een halve draaidag voor en 7 uur montagetijd voor een programma van 18 minuten. De handrem zit vastgevroren vrees ik.
BeantwoordenVerwijderen