DP (director of photograpy)

Boston. FremantleMedia North America en de Nederlandse producent Park Lane hebben me uitgenodigd in Boston. De Amerikanen gaan voor MTV het programma The Phone produceren en omdat ze het wiel niet opnieuw willen uitvinden, maken ze graag gebruik van de kennis die wij in Nederland hebben opgedaan tijdens het draaien van deze doldwaze realityshow.
Stiekem vind ik dat ontzetten grappig. Nu moet ik, in de rol van director of photograpy (DP), aan gasten uit Hollywood uitleggen wat de stijl van filmen is, terwijl wij die natuurlijk voor een deel hebben afgekeken van series als NYPD en 24. Zo is het cirkeltje weer rond.
Maar goed.
Vandaag hebben we een cameratest gedaan. De Amerikanen willen dit programma graag in High Defenition draaien. Belangrijk daarbij is dat ze wel de unieke Phone ‘look & feel’ vasthouden. Dus aan mij en de vraag welke settings ze moeten gebruiken.
En ik heb geen flauw idee.
Tot vanmorgen had ik niet of nauwelijks in HD gedraaid en van specifieke camera-instellingen heb ik weinig verstand. Vervolgens kwamen de heren op de proppen met een totaal andere camera dan mij vooraf was verteld. Geen Sony, waarvan ik in ieder geval de menustructuur nog snap, maar een Panasonic. Ik had even tijd nodig om in het menu mijn weg te vinden. Op de achterbank van een grote zwarte SUV heb ik serieus zitten puzzelen en zweten.
Uiteindelijk kwam het goed en heb ik kunnen doen alsof ik redelijk professioneel ben.
Tijdens het draaien van een paar Phone-achtige scènes ontdekte ik hoeveel wij inmiddels weten over dit programma. Er is ontzettend goed over nagedacht door de producent en zijn medebedenkers, maar ook op het gebied van regie en cameravoering is een uitgebreide filosofie ontstaan. In Nederland zijn inmiddels veertien afleveringen opgenomen en uitgezonden. Daar heb ik ontzettend veel van geleerd. Ik heb er uitgebreid over gesproken met collega’s, regisseurs, editors, vrienden en uiteraard de mensen van Park Lane die het programma produceren. Eerlijk gezegd denk ik niet dat er een ander programma is waarover ik zoveel kan vertellen.
Dus was alleen mijn engels het struikelblok en ook dat viel reuze mee. Natuurlijk zijn er specifieke technische termen waar ik niet snel op kan komen of die ik stomweg niet weet, maar meestal kom ik er wel uit. Ik geloof dat ik mijn gastheren een stukje verder heb kunnen helpen.

Natuurlijk ben ik super benieuwd wat die Amerikanen er van gaan bakken. Dit lijkt het land van de ongekende mogelijkheden, maar ik heb vandaag ook gemerkt dat ze hier enorm beperkt zijn. Overal maken mensen zich zorgen over claims in het geval dat er iets mis gaat.
Het budget is iets hoger dan bij ons in Nederland, maar de kosten die ze moeten maken voor vergunningen en verzekeringen, het vele reizen in dit grote land, hotelkamers, catering, vakbonden etc. zijn ook enorm.
Het decor is in ieder geval prachtig. Elke Amerikaanse stad is geknipt voor dit format. Hier is een overvloed aan spectaculaire locaties en mogelijkheden om indrukwekkende shots te maken. Ook is het filmen vanuit een helikopter minder gedoe. Elke ochtend hangen er al een stuk of drie boven de stad voor een ontbijtprogramma.

Vanavond is mij officieel gevraagd of ik ook de eerste aflevering wil komen draaien. Dat lijkt me echt te gek. The Phone in Seattle. Het is te hopen dat het uiteindelijk in hun budget past en in mijn drukke schema.