Boston. Veilig aangekomen op de plaats van bestemming. Helaas heeft mijn bagage het niet gehaald. De tas met schone kleren staat nog in New York. Dat verbaasd met niets, want het was chaos op JFK vanavond. Op het laatste moment werd de gate gewijzigd en het had zomaar kunnen gebeuren dat ik zelf in het verkeerde vliegtuig was gestapt. De controle was zo slecht dat Osama Bin Laden er de slappe lach van zou krijgen. Ik zag alleen maar personeel dat volkomen de kluts kwijt was. In paniek schreeuwden ze maar wat tegen elkaar en in portofoons. Met als gevolg dat mijn frisse onderbroekjes waarschijnlijk pas arriveren in Boston op het moment dat ik zelf weer vertrek.
Op het vliegveld stond een Limo op me te wachten. Dat was goed geregeld. Zo’n bodyguard achtig type met een bordje waarop mijn naam geschreven stond: ‘Jan Reyn’ Hij had een auto bij zich waar je hele grote mensen in kan vervoeren. Een zwarte Chevy Suburban. Getint glas, leren bekleding, airo, camera op de bumper voor het achteruit rijden etc.
Onderweg vertelde de chauffeur dat hij gisteren nog Magic Johnson van de wedstrijd naar zijn privé-jet had gebracht. Met dezelfde auto. En die Johnson zat dus op dezelfde plek waar ik zat. Vandaar ook dat de bijrijderstoel zo ver naar voren stond.
Ik vrees alleen dat ze Magic Johnson nooit zouden afzetten bij een hotel zoals het Four Points Sheraton, waar ik nu zit. Het klinkt goed, maar dit is niet best. Ik heb uitzicht op een muur van beton. De vloerbedekking is oud en vies, het matras zakt door als een hangmat, de bodem van het bed kraakt en het sanitair is niet om over naar huis te schrijven. Waarschijnlijk om mij gelijk even duidelijk te maken dat de televisiebudgetten hier in Amerika ook niet ongelimiteerd zijn.
Nu snel slapen. Over een paar uur begint mijn mysterieuze klus. Ik weet zelf ook nog van niets. Alleen dat ze me om 07.30 uur (lokale tijd) komen oppikken. En er is een hittegolf voorspeld. Lekker, als je alleen een spijkerbroek en een zwart shirt met lange mouwen hebt.
Op het vliegveld stond een Limo op me te wachten. Dat was goed geregeld. Zo’n bodyguard achtig type met een bordje waarop mijn naam geschreven stond: ‘Jan Reyn’ Hij had een auto bij zich waar je hele grote mensen in kan vervoeren. Een zwarte Chevy Suburban. Getint glas, leren bekleding, airo, camera op de bumper voor het achteruit rijden etc.
Onderweg vertelde de chauffeur dat hij gisteren nog Magic Johnson van de wedstrijd naar zijn privé-jet had gebracht. Met dezelfde auto. En die Johnson zat dus op dezelfde plek waar ik zat. Vandaar ook dat de bijrijderstoel zo ver naar voren stond.
Ik vrees alleen dat ze Magic Johnson nooit zouden afzetten bij een hotel zoals het Four Points Sheraton, waar ik nu zit. Het klinkt goed, maar dit is niet best. Ik heb uitzicht op een muur van beton. De vloerbedekking is oud en vies, het matras zakt door als een hangmat, de bodem van het bed kraakt en het sanitair is niet om over naar huis te schrijven. Waarschijnlijk om mij gelijk even duidelijk te maken dat de televisiebudgetten hier in Amerika ook niet ongelimiteerd zijn.
Nu snel slapen. Over een paar uur begint mijn mysterieuze klus. Ik weet zelf ook nog van niets. Alleen dat ze me om 07.30 uur (lokale tijd) komen oppikken. En er is een hittegolf voorspeld. Lekker, als je alleen een spijkerbroek en een zwart shirt met lange mouwen hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.