PD (police department)

Boston. Nog even terug komen op mijn ervaringen van gisteren: Uiteindelijk ben ik naar Boston gevlogen voor een draaidag van zes en een half uur. Eigenlijk hebben we niet meer gedaan dan het maken van shots van een rennend koppel op een aantal typische Phone-locaties. Alles in verschillende camerasettings zodat de Amerikaanse chefjes en de Nederlandse rechtenhouder, na een dag kleurcorrectie en editing, kunnen beslissen hoe ze het willen hebben.
Ik heb duidelijk aangegeven hoe wij het in Nederland zouden doen. Belangrijk daarbij is dat de cameramensen tijdens het filmen het gevoel krijgen dat ze met iets anders bezig zijn, dan met een regulier televisieprogramma.
Een van de figuranten was een typisch Amerikaans meisje. Verre van mooi, net iets te dik, een slechte conditie (hoor wie het zegt) en opvallend grote borsten die tijdens het rennen enorm heen en weer vlogen. Het scheelde niet veel of ze kreeg haar tieten telkens voor haar ogen.
Heerlijk dat ik dit vrijuit kan schrijven, want zij gaat deze weblog toch niet lezen...
Het was de dochter van een agent die we verplicht bij ons hadden. Deze sergeant van Boston Police Department is belast met alle filmactiviteiten in de stad. Een vriendelijke meneer die er voor zorgt dat filmcrews zich netjes gedragen, maar ook de medewerking krijgen van locale autoriteiten als ze alle nodige vergunningen op orde hebben. Hij werkt regelmatig met wereldberoemde acteurs en regisseurs. Omdat het belastingklimaat in de staat Massachusetts momenteel erg gunstig is lopen er soms wel drie grote producties tegelijk.
De agent vertelde me dat hij dit bijzondere werk hier in Boston in zijn eentje doet, terwijl er bijvoorbeeld in New York 31 agenten permanent belast zijn met het in goede banen leiden van alle filmactiviteiten.
Ik ben het niet gewend dat er een agent mee gaat tijdens een simpele draaidag. Handig is het wel. Vooral omdat deze man ons kennelijk aardig vond of omdat onze producers hem op de juiste manier wisten te kietelen. Hij regelde in ieder geval alles wat we willen. Zelfs zijn dochter.
Aan het eind van de dag namen we uitgebreid afscheid. Uiteraard met de gedachte dat we deze man nog keihard nodig zullen hebben tijdens de werkelijke opnamen van The Phone in Boston. Hij maakte mij een groot compliment, want voor zover hij het kon beoordelen had ik mijn werk geweldig gedaan. De BPD Sergeant wenste me een prettige vlucht en hoopte mij spoedig weer te zien.
Ik vraag me alleen af hoe deze meneer straks opkijkt als er zes of zeven camerateams van The Phone de stad doorkruisen. Dat kan hij in zijn eentje natuurlijk nooit bijbenen.
De logistiek van dit programma is sowieso een issue hier. Ik heb de hele dag geen scooter of motor in de stad gezien, terwijl wij in Nederland zo dankbaar gebruik maken van dit transportmiddel. Elke cameraman en regisseur heeft bij ons een eigen scooter en scheurt daarmee van A naar B. Mijn Amerikaanse collega’s vinden het ondenkbaar dat cameramensen zich verplaatsen op scooters of motoren. Te gevaarlijk en niemand wil de aansprakelijkheid op zich nemen.