zak

Lelystad. Opnamen maken in de natuur is een vak apart. Voor wildlife-filming moet je geduld hebben, heel stil kunnen zitten en met liefde gigantische telelenzen bedienen. Het is handig als je iets weet over het gedrag van de beesten die je observeert. 
Maar het belangrijkste is en blijft natuurlijk dat je niet opvalt. Schutkleuren zijn voor de natuurfilmer even belangrijk als oranje voor de voetbalsupporter. Simpel. Basisboek Televisiemaken, hoofdstuk ‘Buiten Filmen’, eerste alinea.
Iets anders. 
Een cameraman moet elke ochtend zijn uitrusting nauwgezet controleren. Eenmaal op locatie moet de set compleet zijn en werken. Daar is ook geen spel tussen te krijgen. Deze logica staat niet eens in het basisboek.
En nu hoe die twee zaken vandaag in Natuurpark Lelystad bij elkaar kwamen...
Het begon te regenen op het moment dat ik de achterklep van onze camerawagen open trok. Ik had opeens een voorgevoel dat drie tellen later bleek te kloppen. Geen regenhoes! Dat was lastig, want we zouden de hele ochtend buiten zijn om de paringsdans van Pater Davidsherten te registreren voor Vroege Vogels. Maar een naakte camera in de regen gaat vroeg of laat stuk.
Een vuilniszak bood uitkomst. En zo stond ik een half uur later met een knalblauwe camera in het natuurgebied. Lekker onopvallend! Je zag de herten gelijk kijken... Wat doet die prutser daar???