feest

De Meern. Je kent het vast; met te hoge verwachtingen naar een verjaardag gaan. De uitnodiging klonk veelbelovend, maar bij aankomst zie je direct dat het een verloren avond is. Om te beginnen ben je de eerste, ondanks de veiligheidsmarge van een half uur die je al had ingebouwd. En niets is erger dan de gastheer en gastvrouw door de ruit zien kibbelen alvorens ze met een stralende glimlach de deur openen.
De opkomst is veel lager dan de jarige had voorspeld. Meneer is minder populair dan hij zelf had gedacht. Een grote groep ‘vrienden’ heeft op het laatste moment afgebeld met goedkope smoesjes.
Daar sta je met een flutcadeau van tien euro. Natuurlijk had je geen idee wat te kopen en dus is het een lullig boekje van de Bruna geworden. Zelf zou je hier ook niet blij van zijn geworden, maar wat moest je anders?
Het is een tuinfeest, terwijl Marjon de Hond toch echt ‘binnenblijven’ heeft voorspeld. Een zielige vuurkorf moet redden wat er te redden valt. Er komt vooral rook vanaf, die voortdurend in je ogen prikt. Ze waren te krenterig om haardhout te kopen. Nu gooit het feestvarken resten van een verlijmde vloer in het vuur en dat levert giftiger dampen op dan Union Carbide ooit in Bhopal verspreidde. Is de sigaret eindelijk in de ban, kom je nog als een gerookte paling thuis!
Rillend van de kou schuil je onder een zeiltje dat partytent wordt genoemd. Als je dit had geweten had je op zijn minst een dikke trui meegenomen. 
Het is zelfbediening, maar lege flessen worden niet accuraat aangevuld. De bak voor chips blijft net iets te lang leeg. Nibits en wokkels in plaats van hartige hapjes. Vandaag geen bitterballen en vlammetjes. 
Het gezelschap waarmee je bent opgescheept is niet boeiend genoeg voor een avondvullend programma. Net iets te snel raak je verzeild in een discussie over Rita Verdonk en Geert Wilders. Al na een paar minuten kom je tot de conclusie dat je alleen staat met je standpunten. Opeens word je -tegen je zin- van alle kanten aangevallen. Deze gasten hebben niet meer dan één hersencel, maar wel een uitgesproken mening. En die is niet genuanceerd.
Geeuw.
Voor de vrouwen hoef je al helemaal niet te blijven. De jarige job heeft voornamelijk vrienden uitgenodigd en alle vrouwelijk schoon dat er is zit vast aan een van de mannen. Hier valt niet te scoren vanavond.
Je kijkt naar je eigen partner en ziet dat zij zich inmiddels stierlijk zit te vervelen op een stoel in de keuken. Dicht bij de koelkast en een schaaltje tijgernootjes. Ze kijkt bij gebrek aan gesprekspartner diep in haar glaasje. Jij hebt de tos verloren, bent de Bob en mag dus geen ontremmende middelen gebruiken. Dit in tegenstelling tot de rest van het gezelschap. De eerste bezoekers van dit partijtje zijn al lichtelijk aangeschoten. Ze hebben groot gelijk.
Fatsoenshalve blijf je tot het eind van de avond. Als het eindelijk gezellig dreigt te worden, omdat iedereen ruzie met elkaar krijgt, zie je vanuit een ooghoek de gastheer gapen. Zijn partner is al begonnen met opruimen. Langzaam maar zeker word je naar buiten gewerkt. Zo sta je diep in de nacht in een onoverzichtelijke vinex-wijk. Overal zijn onoverzichtelijke, doodlopende straatjes die opeens wel heel erg op elkaar lijken. En je hebt geen idee waar je auto staat.