Spa/Francorchamps. Ik heb een hekel aan mensen die te laat komen. Figuren die zich regelmatig verslapen begrijp ik niet. Het gebeurt mij dan ook nooit...
Zo had ik gisteren kunnen beginnen, maar vandaag is alles anders.
Ik had de wekker van mijn Nokia op zes uur gezet. Dan zou ik nog even rustig kunnen snoozen, maar kennelijk heb ik op ‘stop’ gedrukt. En daarna ben ik gelijk weer in slaap gevallen. Op de een of andere manier schrok ik om 6.54 uur wakker. Vraag me niet hoe dat dan kan.
Ik had nog zes minuten om bij de auto te komen, want ook mijn collega’s houden niet van types die te laat komen.
Het duurde een paar seconden voor ik me realiseerde wat me te doen stond. Vervolgens moest ik een paar belangrijke keuzes maken. De producer bellen of snel doorwerken? Douchen of niet?
Ook had ik een sms van Frits met de toepasselijke tekst: “Sta jij op dan?” Pas onder de warme waterstraal, die me echt wakker maakte, bedacht ik dat het bericht hoorde bij een sms-conversatie van gisterenavond. Kennelijk was ik in slaap gevallen. Het had niets te maken met mijn verslapen en mijn vriendje was misschien toch minder helderziend dan ik twee minuten lang gedacht had.
Half afgedroogd schoot ik in mijn kleren. En toen ging de telefoon. De producer begon zich nu toch echt zorgen te maken. Het was twee minuten voor zeven. Kennelijk had hij wèl zo’n voorgevoel.
Verslapen hoort bij een wilde nacht. Een paar jaar geleden ben ik tijdens het grandprix weekend van Spa ontzettend fout gaan stappen in Maastricht. Toen had het kunnen gebeuren. Maar nu was er niets aan de hand. Ik lag keurig om half twaalf op een oor. Uit nader onderzoek is gebleken dat Frits zijn laatste bericht om 23.39 uur had verstuurd. Zoals gezegd sliep ik op dat moment al...
Om drie over zeven stapte ik uit de lift. Olav en Wil stonden al met ronkende motor voor de deur van ons hotel. Ik had de riem nog los, mijn veters niet gestrikt en geen idee of ik alles bij me had wat nodig is voor een dag op het circuit.
Een valse start. Daar kan ik nog uren last van hebben. Ik heb de hele tijd het gevoel dat ik achter de feiten aan hol. Natuurlijk ben ik de pispaal van de dag. En de straf die op te laat komen staat is dat ik de koffie moet halen.
Wie wil er een bakkie?
Zo had ik gisteren kunnen beginnen, maar vandaag is alles anders.
Ik had de wekker van mijn Nokia op zes uur gezet. Dan zou ik nog even rustig kunnen snoozen, maar kennelijk heb ik op ‘stop’ gedrukt. En daarna ben ik gelijk weer in slaap gevallen. Op de een of andere manier schrok ik om 6.54 uur wakker. Vraag me niet hoe dat dan kan.
Ik had nog zes minuten om bij de auto te komen, want ook mijn collega’s houden niet van types die te laat komen.
Het duurde een paar seconden voor ik me realiseerde wat me te doen stond. Vervolgens moest ik een paar belangrijke keuzes maken. De producer bellen of snel doorwerken? Douchen of niet?
Ook had ik een sms van Frits met de toepasselijke tekst: “Sta jij op dan?” Pas onder de warme waterstraal, die me echt wakker maakte, bedacht ik dat het bericht hoorde bij een sms-conversatie van gisterenavond. Kennelijk was ik in slaap gevallen. Het had niets te maken met mijn verslapen en mijn vriendje was misschien toch minder helderziend dan ik twee minuten lang gedacht had.
Half afgedroogd schoot ik in mijn kleren. En toen ging de telefoon. De producer begon zich nu toch echt zorgen te maken. Het was twee minuten voor zeven. Kennelijk had hij wèl zo’n voorgevoel.
Verslapen hoort bij een wilde nacht. Een paar jaar geleden ben ik tijdens het grandprix weekend van Spa ontzettend fout gaan stappen in Maastricht. Toen had het kunnen gebeuren. Maar nu was er niets aan de hand. Ik lag keurig om half twaalf op een oor. Uit nader onderzoek is gebleken dat Frits zijn laatste bericht om 23.39 uur had verstuurd. Zoals gezegd sliep ik op dat moment al...
Om drie over zeven stapte ik uit de lift. Olav en Wil stonden al met ronkende motor voor de deur van ons hotel. Ik had de riem nog los, mijn veters niet gestrikt en geen idee of ik alles bij me had wat nodig is voor een dag op het circuit.
Een valse start. Daar kan ik nog uren last van hebben. Ik heb de hele tijd het gevoel dat ik achter de feiten aan hol. Natuurlijk ben ik de pispaal van de dag. En de straf die op te laat komen staat is dat ik de koffie moet halen.
Wie wil er een bakkie?
He Rein,
BeantwoordenVerwijderenHet is niet echt je weekend daar in Spa...eerst geen statief, nu verslapen.... ;) Succes zondag! Maak een mooie foto van Kimi!
Mss volgende keer toch maar een wake up call regelen;-)
BeantwoordenVerwijderengroetjes Vivianne