K-S80

De Meern. Het oranje vrachtautootje komt volgens mij van de Hema. Art heeft het kiepwagentje zeventien maanden geleden gekregen van Jesse en Isa. Het is van hout. Inmiddels hebben we ontdekt dat het een ideaal transportmiddel is voor kleine hoeveelheden zand. Zonder de K-S80 waren we de afgelopen zomer nergens.
Nu is het herfst en regent het. Buiten valt blad van de boom. De vrachtwagen heeft de zandbak verlaten en staat weer binnen. Inmiddels is het originele bestuurderpoppetje spoorloos en een uitstekend deel van de bak afgebroken. Waar gehakt wordt vallen spaanders. Het maakt de eigenaar van het transportbedrijf allemaal niet uit. Die vindt elke dag wel weer een nieuwe toepassing voor zijn oranje truck.
We zitten samen op de bank. Het is al laat. Meneer is moe, maar wil nog een eindje met zijn vrachtwagen toeren. Hij heeft een nieuw traject ontdekt. Via mijn arm omhoog, over mijn kale kop. Daar, op het hoogte punt, laat hij de K-S80 los. Het speelgoed van hout dondert met een klap op de grond. 
Art klautert van de bank en dribbelt met kleine pasjes naar de vrachtauto. Als een dronken man loopt hij. In de haast slingert hij bijna tegen de muur. Hij raapt zijn kiepwagen op en klimt weer op de bank, kruipt dicht tegen me aan om vervolgens opnieuw via mijn arm naar het hoofd te stijgen. Vooral het laatste stukje vindt hij grappig. 
De boef schatert.
Vier rubber wieltjes rijden over mijn hoofd heen en weer tot zoonlief los laat, van de bank klimt en opnieuw begint. De oranje K-S80 kan kennelijk tegen een stootje. Als ik niet ingrijp, dan houden de truck en de kleine chauffeur het nog uren vol.
Bedtijd!