pro modellen

Zandvoort. Martijn wist een prima plekje waar we de races konden bekijken. Aangezien het buiten onophoudelijk regende vond ik alles prima, als het maar overdekt was. We liepen een deurtje door, kwamen in een smal gangetje en daar links was een keukentje met prominent in de hoek een koffiemachine. Boven het raam hing een monitor. Er stond een tafel, omringd door stoelen. De ruimte was verlaten; wat wilden we nog meer.
Een stuk of acht gridgirls kwamen binnen.
Dit onderwerp heeft hier vaker de revue gepasseerd, maar het fenomeen blijft mateloos fascineren. Na afloop van de A1GP, waar meisjes in groene rubber pakjes het zo koud hadden dat billen spontaan gingen trillen, heb ik me ingehouden. Gisteren ontdekte ik op Zandvoort dat zelfs bij de Formido Finaleraces een paar modellen waren ingehuurd om de diehard autosportliefhebber visueel te vermaken.
Tussen de bedrijven door konden ze zich opwarmen in de ruimte waar Martijn en ik nietsvermoedend koffie dronken. 
Joyce, Anita, Sylvana en Eva. De laatste vertelde dat ze naar het circuit was gekomen in de veronderstelling koffie te gaan schenken in een VIP-box, maar ze had zich kennelijk gemeld bij een andere balie en nu stond ze in een bruin shirt met gouden letters op de grid. Eva was bloedstollend mooi, maar dat terzijde.
De andere doe-het-zelf-schatjes hadden ook achter de kassa van de bouwmarkt vandaan geplukt kunnen zijn. Behalve Sylvana dan. Die was zelfs te blond om een kopje koffie te zetten. Maar wel heel lief. Nadat ze de tweede mok had laten stuiteren ging ze maar aan tafel zitten zonder drankje. Graaiend naar de Snickers in haar papieren lunchtasje.
Voor een habbekrats togen de dames een kwartiertje later weer als levend reclamebord richting stromende regen. Negen keer tien minuten werken, maar wat was het gisteren afzien voor de pitspoesjes. 
“I Love M&S” stond op de buikjes van Irma, Priscilla en Fiona. Zou iemand op het idee komen om bij M&S een truitje te gaan kopen naar aanleiding van de promodellen bij de finaleraces? De meisjes zelf wellicht. Zij zijn dol op shoppen -weet ik, na tien minuten in de keuken- en kunnen de centjes die ze in de wind verdienden goed gebruiken. Ik zou het humor vinden om ze aan het eind van de dag een boekenbon te geven.
Maar we mogen ook best een beetje compassie hebben met deze arme propjes, want vandaag zijn de gridgirls van gisteren vast en zeker allemaal griepgrietjes.