de wapenhandelaar

Huizen. Ook ons land kent bedrijven die apparaten produceren waarmee je een vijand kan uitschakelen. Liefst zo efficiënt mogelijk. Ik wist dat wel, maar het is toch anders als je er moet zijn en oog in oog staat met de mensen die daar werken.
Waar ik onlangs was maken ze geen bommen en granaten, maar hulpstukken om extra doelgericht te kunnen mikken. Kortom; altijd prijs dankzij onze Nederlandse innovatie!
Ik had gelijk een paar gewetensvragen voor de vriendelijke mensen die ons hielpen, maar kon die onmogelijk stellen. Het bezoek had niets te maken met oorlog, normen en waarden of principes. We mochten blij zijn dat we even iets konden filmen bij de firma Pief Paf Poef.
Natuurlijk werken op zo’n plek mensen die even vriendelijk en normaal zijn als alle andere mensen die je tegen kan komen. Je ziet er niets van. Toch vraag ik me af hoe zij het voor zichzelf verantwoorden dat ze meewerken aan de ontwikkeling van oorlogstuig.
Met een goede verrekijker, vizier en communicatiemiddelen kan je waarschijnlijk ook voorkomen dat je de verkeerde raakt. Of de soldaat kan zich beter verdedigen. Ik zie gelijk voor me dat er op zo’n ontwerpafdeling mensen zitten die nadenken over de meest gruwelijke toepassingen van prachtige technieken. Om maar te zwijgen over de echte handelaren in clusterbommen. Die mensen bestaan. En misschien zijn ze minder ver weg dan we soms denken.
Wat vertellen die mensen als ze ’s avonds thuis aan de piepers zitten? Hoe zien zij hun werk? Zijn ze even gepassioneerd als de cameraman die dag en nacht met het medium televisie bezig is?
Persoonlijk heb ik niets met oorlog. Ik ben absoluut ONGESCHIKT! Van mij mogen ze het leger per direct opheffen. Liefst alle legers tegelijk. Alle wapenfabrieken mogen ze sluiten en de industrie voor aanverwante artikelen kan weg. Investeer het geld in ziekenhuizen, Unicef, het Rode Kruis en zoek nog tien andere goede doelen. Alles beter dan een JSF.
Ik wil geen moraalridder zijn of een naïeve wereldverbeteraar, maar ik verbaas me graag. Dus ben ik licht in de war als ik bij een fabriek binnen stap waar mensen heel druk zijn met het vervaardigen van vernuftige oorlogspeeltjes. Ik durf die personen niet te veroordelen, want wie ben ik? Alleen begrijp ik er niets van. En dat kan me dagen lang bezig houden...

Het enige waar ik achteraf spijt van heb is dat ik niet gevraagd heb of ze ook handige nachtkijkertjes en andere accessoires hebben om nog beter te kunnen schieten tijdens het lasergamen.