freelance (IV)

Groningen. “En?” is de meest gestelde vraag aan de nieuwe directeur van het eenmanszaakje. Hij mag voortdurend verantwoording afleggen over de stand van zaken. Uitleggen hoe het gaat als kersverse ZZP-er, freelancer, professional, zelfstandig ondernemer en cameraman. Ook al is de interesse sympathiek of oprecht, het antwoord op deze schijnbaar eenvoudige vraag is niet samen te vatten in goed of slecht. Zoals elke directeur geeft ook hij diplomatieke antwoorden.
“Het is even wennen...” 
En dan vervolgt hij: “Zo’n nieuw bedrijf moet je zien als een stoomtreintje. Het komt langzaam op gang, maar als het eenmaal loopt dan kan het hard gaan. De verwachtingen zijn positief. Maar nu, na drie weken, kunnen we nog geen uitgebreide conclusies trekken. 
De eerste vijf klantnummers zijn vergeven. Vandaag komt er een zesde bij. Zeven en acht staan al in de agenda. Er zijn acht facturen verzonden, waarvan er tot nu toe pas eentje is betaald. 
Logisch dus dat de zakelijke rekening zwaar in de min staat. Verzekeringen stellen het namelijk niet op prijs als de eenmanszaak net zo lang wacht met betalen als enkele opdrachtgevers in het Hilversumse.
Eerder deze week leek het er op dat de agenda voor de komende drie weken al vol zat, maar een uur later werden drie klussen afgezegd. Nu is er weer ruimte in de planning. Vrijdag aanstaande bijvoorbeeld. (Hint hint) Dat hoort ook bij het leven van een freelancer.”
De directeur wrijft even over zijn zwaar beschadigde hoofd.
“Onderhandelen met facilitaire bedrijven over tarieven is een interessante bezigheid op zichzelf. Eigenlijk is het overal hetzelfde. De freelancer mag een prijs bepalen, maar voor hij goed en wel adem heeft gehaald komen de eerste mitsen en maren. De zogenaamde inkoopvoorwaarden. 
Wie regelmatig gebeld wil worden kan maar beter luisteren naar de wensen van opdrachtgevers en klanten van klanten. Uiteindelijk bepalen zij de bandbreedte. Het gaat om tientjes. Wat dagvergoedingen betreft zelfs om dubbeltjes en qua kilometers om eurocenten. Een goede cameraman die door efficiënt werken een disk minder verbruikt of met bruikbaar materiaal de montage bespoedigd spaart al gauw veel meer uit.” 
Anyway.
Of het bedrijf ook een naam heeft? 
“Nee, gewoon de eigen naam van de directeur/eigenaar. Want waarom ingewikkeld doen als het makkelijk kan?”
De enige medewerker van eenmanszaak ‘Jan Rein Hettinga’ mag niet klagen. De afgelopen drie weken heeft hij misschien al meer interessante mensen leren kennen dan in heel 2008. Een paar kunnen op termijn vrienden worden. Ook zijn een aantal oude bekenden herontdekt en dat is leuk. 
“Facilitaire bedrijven, die tot voor kort de grote concurrenten waren, ontpoppen zich nu als buitengewoon prettige opdrachtgevers. Vorig jaar ergerde ik me wezenloos wanneer een andere club weer eens in dezelfde vijver viste als Dutchview ENG. Zeker als het om mooie projecten ging en zij eerder beet hadden. Tegenwoordig kan ik echter ook voor die ondernemingen werken. Sterker nog, dat gebeurt al. Nu blijkt dat het reuze gezellige en strak georganiseerde ENG bedrijven zijn. En in een enkel geval begrijp ik ook nog waarom zij het zo goed doen.”
Ja, de directeur was al een slijmjurk en dat is er niet minder op geworden. Hij streeft er wel naar om een oprechte slijmjurk te blijven!